Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Słuchajcie słowa, które wypowiedział Bóg do was, domie Izraela.
[2] »Tak mówił Bóg: Nie uczcie się drogi narodów, i nie obawiajcie się znaków na niebie, jako obawiają się ich narody.
[3] »Albowiem prawa narodów są nicością; są drzewem, które ścinają w lesie - dziełem ręki rzeźbiarza pracującego dłutem,
[4] »które ozdabiają srebrem i złotem. Umacniają je gwoźdźmi wbijanemi młotem, aby się nie chwiało.
[5] »Ci bogowie jako stwardniały kloc palmy daktylowej, nie mówią, noszą ich, albowiem nie chodzą. Nie bójcie się ich: nie mogą źle czynić; nie mogą tem więcej nic dobrego uczynić.
[6] »Żaden z nich, jako ty, Boże! Ty jesteś wielkim, a imię Twoje wielkie - wszechmocne.
[7] »Któż nie będzie się bał Ciebie - Króla narodów! albowiem Tobie przynależy bojaźń. Przecież wśród wszystkich mędrców narodów, i we wszystkich królestwach ich nikt nie jest tobie podobny!
[8] »I razem wzięci są ciemnymi i głupimi - nauką nicości - drzewem!
[9] »SŚrebrem wypolerowanem sprowadzonem z Tarsziszu i złotem z Ophazu; dziełem rzeźbionem ręką złotnika! Okrywają je purpurą i błękitem; wszystkie one są dziełem artystów.
[10] »Lecz Jahwe jest Bogiem prawdziwym; On jest Panem życia i Królem wiecznym; od gniewu Jego ziemia się trzęsie i narody nie mogą się ostać przed Jego gniewem.
[11] »Oto - jak do nich powiesz: "Bogowie, którzy nie uczynili nieba i ziemi, będą zgładzeni z ziemi i z pod nieba".
[12] »On uczynił ziemię mocą swoją, umocnił świat mądrością swoją, a rozumem s voim niebiosa rozciągnął.
[13] »Na głos Jego wody się zbierają w niebiesiech; sprawia że mgły powstają od kończyn ziemi; błyskawice w deszcze obraca i sprawia, że wicher powstaje ze swoich zbiorowisk.
[14] »Głupieje każdy człowiek od umiejętności, artysta bywa zawstydzony przez bałwana, albowiem jego podobizna jest oszustwem, bo niema w nim tchnienia.
[15] »Jest on nicością, dziełem oszukańczem, przepadnie w dniu, gdy przyjdzie nań kara.
[16] »Taki nie może być dziedzictwem Jakóba, albowiem On uczynił świat, a Izrael jest szczepem Jego dziedzictwa, imię Jego - Bóg zastępów.
[17] »Pozbieraj z ziemi swój towar, ty co w oblężeniu siedzisz.
[18] »Albowiem tak rzekł Bóg: Oto tym razem daleko odrzucę mieszkańców kraju; ścisną ich, aby to poczuli.
[19] »Biada mi z powodu mego zniszczenia: Moja kara jest bolesną, "Ależ to moje nieszczęście, i zniosę je.
[20] »Mój namiot został spustoszony, wszystkie moje sznury zerwały się; synowie moi mnie opuścili i niemasz ich; niemasz już nikogo, ktoby rozpiął mój namiot, i ustawił moje zasłony".
[21] »Bo pasterze moi stali się nierozsądni i nie szukali Boga; dlatego nieszczęści się im i wszystkie ich stada zostały rozproszone.
[22] »Głos szumu! Oto nadchodzi wielki hałas z ziemi północnej, aby obrócić miasta judzkie na pustynię - na siedlisko szakali.
[23] »Uznałam, o Boże, że to nie od człowieka ta droga, że to nie człowiek, co idzie i kieruje swe kroki!
[24] »Karz mnie Boże, ale według sprawiedliwości, nie według gniewu twego, abym nie była doprowadzona do nicości.
[25] »Wylej swój gniew na narody, które Cię nie znają, na ludy, które nie wzywają Twego imienia; albowiem pożarły Jakóba, pożarły go, dokonują tego i niszczą jego mieszkanie.