Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Czwartego roku Jehojakima, syna Jozjaszowego, króla judzkiego, było to słowo do Jeremjasza od Boga, głosząc:
[2] »"Weźmiesz sobie zwój książkowy i napiszesz w nim te wszystkie słowa, które ogłosiłem tobie o Izraelu, i o Judzie i o wszystkich narodach, ode dnia, któregom mówił do ciebie, ode dni Jozjasza aż do dnia tego.
[3] »Może usłucha dom judzki o wszystkiej niedoli, którą ja zamyślam im uczynić, aby każdy odwrócił się od swej drogi złej, a tedy odpuszczę im ich winy i ich grzechy".
[4] »Jeremjasz powołał tedy Barucha, syna Nerji, i Baruch spisał z ust Jeremjasza w zwoju książkowym wszystkie słowa Boże, które były doń wyrzeczone.
[5] »I polecił Jeremjasz Baruchowi, mówiąc: "Mam przeszkodę i nie mogę przybyć do domu Bożego,
[6] »Ty tedy pójdziesz i będziesz czytał ze zwoju, coś napisał z ust moich, słowa Boże wobec ludu w domu Bożym w dniu postu, i będzież czytał również w obecności wszystkich z Judei, przybywających z miast swoich.
[7] »Może przyjdzie błaganie ich przed oblicze Boże i odwróci się każdy od swej złej drogi, albowiem wielki jest gniew i oburzenie Boże, wypowiedziane przeciwko temu ludowi".
[8] »I spełnił Baruch, syn Nerji, to wszystko, co rozkazał mu prorok Jeremjasz, czytając z księgi słowa Boże w domu Bożym.
[9] »Roku piątego Johojakima, syna Jozjaszowego, króla judzkiego, miesiąca dziewiątego ogłosili przed Bogiem post dla wszystkiego ludu w Jeruzalem i całego ludu, przybywającego z miast judzkich do Jeruzalem.
[10] »Podówczas Baruch czytał z książki słowa Jeremjasza w domu Bożym, w komnacie Gamarjasza, syna Szafana, kanclerza, w dworcu górnym u wejścia do bramy Nowej domu Bożego, w obecności całego ludu.
[11] »Micheasz, syn Gamarjasza, syna Szafana, słuchał tych wszystkich słów Bożych w księdze.
[12] »I zeszedł do domu króla, do komnaty kanclerza, a oto tam byli zebrani wszyscy książęta: Eliszama kanclerz i Delajasz, syn Szemaji, Elnatam, syn Akhbora, i Gamarjasz, syn Szafana, Sedecjasz, syn Hananjasza i wszyscy inni książęta.
[13] »I Micheasz opowiadał im wszystkie słowa, które słyszał, gdy czytał Baruch w obecności ludu.
[14] »Tedy wszyscy książęta posłali do Barucha Judę, syna Nataniasza, syna Szelemjasza, syna Kuszi, aby powiedzieć: "Weź do rąk swych zwój, z któregoś czytał do uszu ludu i przyjdź". Baruch tedy, syn Nerji, wziął do ręki swej zwój i przyszedł do nich.
[15] »A oni mu rzekli: "Usiądź-proszę, i czytaj do uszu naszych." I Baruch czytał do uszu ich.
[16] »Gdy usłyszeli te wszystkie słowa, zwrócili się zalęknieni jeden do drugiego i rzekli do Barucha: "Koniecznie oznajmimy królowi te wszystkie słowa".
[17] »I zapytali Barucha temi słowy: "Opowiedz - że nam, jak spisałeś te wszystkie słowa z ust jego"?
[18] »I odpowiedział im Baruch: "On dyktował mi wszystkie te słowa, a ja zapisałem atramentem w księdze".
[19] »Rzekli tedy książęta do Barucha: "Idź, ukryj się, zarówno jak i Jeremjasz, aby nikt nie wiedział, gdzie jesteście".
[20] »Poczem udali się do króla na dworze i zwój ukryli w komnacie Eliszamy kanclerza i opowiedzieli do uszu króla wszystkie te słowa.
[21] »Król posłał Judę, aby zabrał zwój; i wziął go z komnaty Eliszamy kanclerza i odczytał Juda do uszu króla i do uszu wszystkich książąt, stojących przed królem.
[22] »A król przebywał w pałacu zimowym, jako w dziewiątym miesiącu, a ognisko przed nim było rozżarzone.
[23] »Gdy Juda odczytał trzy lub cztery rozdziały, król odcinał nożem kanclerskim i rzucał na ognisko, aż w ogniu, co na ognisku, cały zwój zniknął.
[24] »Król i wszyscy słudzy, słuchający tych słów, nie ulękli się i nie rozdarli swojej odzieży.
[25] »Chociaż Elnatam i Delajasz i Gamarjasz nalegali na króla, aby nie palił zwoju, ale nie usłuchał ich.
[26] »I rozkazał król Jerahmeelowi, synowi królewskiemu i Serajaszowi, synowi Ezrjela i Szelamjaszowi, synowi Abdeela, aby uchwycili Barucha sekretarza i proroka Jeremjasza, ale ukrył ich Bóg.
[27] »I było słowo Boże, skierowane do Jeremjasza, potem, gdy król spalił zwój i słowa, które spisał Baruch z ust Jeremjasza, głosząc:
[28] »Wróć się, weź sobie inny zwój i zapisz w nim wszystkie słowa dawniejsze, które znajdowały się w zwoju pierwszym, jaki spalił Jehojakim, król judzki.
[29] »I powiesz Jehojakimowi, królowi judzkiemu: Tak rzecze Bóg: Tyś spalił ten zwój, mówiąc: "Dlaczego napisałeś w nim, mówiąc, że napewno przyjdzie król babiloński i spustoszy ten kraj i wyniszczy na nim ludzi i zwierzęta?"
[30] »Przeto tak rzecze Bóg o Jehojakimie, królu judzkim: Nie będzie miał następcy siedzącego na tronie Dawidowym, a zwłoki jego będą rzucone na skwar dzienny i na chłód nocny.
[31] »I pomszczę nad nim i nad rodziną jego i nad sługami jego grzechy ich, a sprowadzę na nich, na mieszkańców Jeruzalem, i na mężów Judy wszystką niedolę, którą zapowiadałem im, ale nie słuchali.
[32] »Wziął tedy Jeremjasz inny zwój i dał go sekretarzowi Baruchowi, synowi Nerji, a ten spisał w nim z ust Jeremjasza wszystkie słowa księgi, którą spalił Jehojakim, król judzki, w ogniu, dodając wiele innych mów podobnych do tamtych.