Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »O Moabie. Tak rzecze Bóg zastępów, Pan Izraela: Biada Nebo, albowiem splądrowane, zdobyte Kirjataim, shańbione, zawstydzone Misgab i strwożone.
[2] »Niema już chluby Moabu! W Hesebonie obmyślają przeciw niemu zagubę: Pójdźmy a wytępmy go z pośród narodów! Również, Madmen, zamilkniesz... za tobą miecz postępuje.
[3] »Krzyk Horonaim - spustoszenie i pogrom wielki.
[4] »Moab jest złamany - rozlegają krzykiem jego miasta małe.
[5] »Tak! wstępując do Luhit, rzewnym płaczem się zanoszą; zstępując z Horonaim, wrogowie krzyk rozpaczy słyszą.
[6] »Uciekajcie, ocalajcie życia wasze! i bądźcie niby samotny wrzos na puszczy!
[7] »Albowiem twoja ufność, twoje dzieła i skarby twoje zarówno jak i ty sam będziesz zdobyty, a Chamos pójdzie na wygnanie pospołu ze swoimi kapłanami i książętami.
[8] »A pogromca przyjdzie do każdego miasta, żadne miasto nie ocaleje, i spustoszona będzie dolina i ogołocona równina, jako Bóg powiedział.
[9] »Dajcie skrzydła Moabowi, żeby prędko uleciał; a miasta jego spustoszeniem się staną, nie będzie w nich mieszkańca.
[10] »Przeklęty, kto spełnia dzieło Boże niedbale! i przeklęty, kto hamuje miecz swój od krwi!
[11] »Spokojnym był Moab od młodości swej, i cicho siedział na swych drożdżach; nie był przelewany z naczynia w naczynie i nie był do niewoli brany, dlatego zatrzymał się w nim smak jego, a woń jego nie odświeżyła się.
[12] »Oto dlatego dni nadchodzą - rzecze Bóg, że poślę na niego toczących a wytoczą go, i opróżnią naczynia jego, a dzbany jego potłuką.
[13] »I zawstydzi się Moab Chamosa, jako zawstydził się dom Izraela Betelem, ufając mu.
[14] »Jakże wam mówić: "Jesteśmy bohaterami i walecznymi mężami do walki?"
[15] »Moab będzie spustoszony, miasta jego wzięte, a wybór młodzieży zaprowadzą na rzeź, - rzecze Król, którego imię: Bóg zastępów.
[16] »Klęska Moabu się zbliża, a niedola jego spieszy się bardzo.
[17] »Bolejcie nad nim wszyscy sąsiedzi jego, i wszyscy, co znacie jego imię; mówcie: "Jakże złamała się laska tak mocna - berło tak wspaniałe?"
[18] »Znijdź ze sławy, a usiądź na ziemi suchej, mieszkanko, córko Dibonu; gdyż pogromca Moabu wstępuje ku tobie, burzy twierdze twoje.
[19] »Stój na drodze i patrz mieszkanko Aroer: pytaj się zbiega i ocalonej, mów: "Co się to dzieje?"
[20] »"Shańbiony Moab, bo zdobyty, biadajcie i krzyczcie. Ogłaszajcie w Arnon, że Moab jest spustoszony"
[21] »Nadszedł sąd na kraj równiny, na Holon, na Jahca i na Mefaat.
[22] »Na Dibon i na Nebo i na Beth-Diblathaim,
[23] »na Kirjattaim, Beth-Gamul i na Beth-Maon,
[24] »na Kerijoth i na Bocra i na wszystkie miasta ziemi moabskiej - dalsze i bliższe.
[25] »Odcięty róg Moabu, a ramię jego złamane - rzecze Bóg.
[26] »Opójcie go, gdyż nad Boga się wywyższał, niech się pławi Moab we swej plwocinie i niech on również stanie się pośmiewiskiem!
[27] »Bo czyż Izrael nie był dla ciebie pośmiewiskiem? Czyż to pomiędzy złodziejami jest znaleziony, że ile razy o nim mówiłeś, trząsłeś się?
[28] »Opuśćcie miasta, a zamieszkajcie w skałach, mieszkańcy Moabu, i bądźcie jako gołębica, ścieląca gniazdo na skrajach szczelin przepaścistych.
[29] »Słyszeliśmy o pysze Moabu, o pysze wielkiej, o hardości, pysze i nadętości jego. i o wyniosłości serca jego.
[30] »Ja znałem - rzecze Bóg - jego porywczość; czyż nie tak jego kłamcy, czyż nie tak postępowali?
[31] »Dlatego nad Moabem biadać muszę i nad całym Moabem zawodzić nad mężami Kir-Heres wzdychać będę.
[32] »Bardziej, aniżeli Jazer, ciebie opłakiwać będę, winnico Sibma. Twoje latorośle przechodziły za morze aż do morza Jazeru sięgały; na twoje żniwa i na twoje winobranie pogromca uderzył.
[33] »I znikły radości i wesele ze sadów i z ziemi Moab; wino z kadzi usunąłem, nie tłoczą z okrzykiem radosnym - okrzyk nie jest okrzykiem.
[34] »Od krzyku Hesebonu aż do Elale, aż do Jahac dał się słyszeć głos ich, od Coar aż do Horonaim, aż do Eglath-Szeliszyja; bo również wody Nimrim w pustkowie się obrócą.
[35] »Chcę skończyć z Moabem - rzecze Bóg, wstępującym na swoją wyżynę i ofiarującym kadzidło bóstwom swoim.
[36] »Dlatego serce moje nad Moabem, niby fletem rozbrzmiewa, tak, moje serce nad mężami z Kir-Heres niby fletem rozbrzmiewa, przeto że dostatki nabyte przepadły.
[37] »Bo każda głowa obłysiona i każda broda obcięta; na wszystkich dłoniach nacięcia, a na biodrach wory.
[38] »Na wszystkich dachach Moabu i na jego placach tylko narzekanie; złamałem bowiem Moab, jako naczynie, którego nie potrzebuję - rzecze Bóg.
[39] »Jakże strwożony! Biadajcie! Jakże podał tył Moab, shańbiony! Stał się Moab pośmiewiskiem i postrachem dla wszystkich sąsiadów swoich.
[40] »Tak bowiem rzecze Bóg: Oto jak orzeł nadlatuje i rozpościera swe skrzydła nad Moabem.
[41] »Kerijoth zdobyte i twierdze wzięte; a stało się serce rycerzy Moabu tego dnia, jako serce kobiety cierpiącej.
[42] »I zgładzony jest Moab z pośród narodów bo nad Boga się wywyższał.
[43] »Postrach i przepaść i zasadzka nad tobą, obywatelu Moabu - rzecze Bóg.
[44] »Kto ucieka przed postrachem, wpadnie w przepaść, a kto wyjdzie z przepaści, będzie pojmany w zasadzkę; albowiem sprowadzę na niego, na Moab, rok jego nawiedzenia - rzecze Bóg.
[45] »W cieniu Hesebonu stanęli bezsilnie pierzchający; albowiem wyszedł ogień z Hesebonu, i płomień z pośrodka Sihonu i pożre bok Moabu, i ciemię synów wrzawy.
[46] »Biada tobie Moabie! Przepadł naród Chamosa; albowiem wzięci synowie jego do niewoli, a córki jego na wygnanie.
[47] »Lecz wrócę wygnańców Moabu w dniach ostatnich - rzecze Bóg. Aż dotąd sąd nad Moabem.