Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Pewnego dnia Jonatan, syn Saula, rzekł do pachołka, niosącego jego zbroję: "Pójdź, przejdziemy do załogi filistyńskiej, która jest po drugiej stronie". Ojcu swojemu nic o tym nie wspomniał.
[2] »Saul zatrzymał się na krańcu Gibea, pod granatem, który jest w Migron, a było z nim ludu około sześciuset mężów.
[3] »Ahija zaś, syn Ahituba, brata Ikhaboda, syna Pinhasa, syna Helego, kapłana Bożego w Szilo, nosił efod. Naród zaś nic nie wiedział, że odszedł Jonatan.
[4] »Pomiędzy wąwozami, przez które Jonatan starał się przeprawić na załogę filistyńską, znajdowało się z jednej strony urwisko skalne i z drugiej strony urwisko skalne; nazwa jednego Boce, a nazwa drugiego Sene.
[5] »Jedno urwisko wznosi się stromo na północ od strony Mikmas, a drugie na południe od strony Geba.
[6] »Rzekł tedy Jonatan ho pachołka niosącego jego zbroję: "Pójdź, przejdziemy aż do załogi tych nieobrzezańców. Może nam Bóg poszczęści, albowiem nie ma dla Boga przeszkody, aby wybawił przez licznych, albo nielicznych".
[7] »Jego giermek mu odpowiedział: "Uczyń wszystko, co się tobie podoba, zwróć się dokąd chcesz, otom z tobą według twego życzenia".
[8] »Rzekł tedy Jonatan: "Oto przejdziemy do tych ludzi i ukażemy się im
[9] »Jeśli tak do nas powiedzą: Zatrzymajcie się, dopóki nie przyjdziemy do was! Zatrzymamy się i nie pójdziemy do nich.
[10] »Jeśli zaś tak się odezwą: Wstąpcie do nas! Wstąpimy, ponieważ dał ich Bóg w ręce nasze. To będzie dla nas znakiem".
[11] »Ukazali się obydwaj załodze filistyńskiej i rzekli Filistyni: "Oto Hebrajczycy wychodzący z jaskiń, w których się ukryli".
[12] »I ludzie załogi odezwali się do Jonatana i jego giermka, mówiąc: "Pójdźcie do nas, a powiemy wam coś!" I rzekł Jonatan do giermka: "Pójdź za mną, bo wydał ich Bóg w ręce Izraela".
[13] »I wdrapał się Jonatan na swych rękach i swych nogach, a giermek jego za nim, i padali przed Jonatanem, a giermek' jego zabijał za nim.
[14] »Była to pierwsza porażka, jaką sprawił Jonatan i jego giermek około dwudziestu ludzi na połowie bruzdy morgi pola.
[15] »Powstała tedy trwoga w obozie polowym i w całym narodzie; zatrwożyły się również straż i oddział plądrujący. Nadto zadrżała ziemia i powstał strach Boży.
[16] »I spostrzegły czaty Saulowe w Gibea w Beniaminie, że oto tłum się rozsypywał, idąc tam i napowrót.
[17] »Rzekł tedy Saul do ludu, który był z nim: "Zróbcie przegląd i zobaczcie, Kto odszedł od nas". Uczyniono przegląd i oto nie było Jonatana i jego giermka.
[18] »Tedy Saul odezwał się do Ahiji: "Zbliż Arkę Bożą". Arka bowiem Boża była w tym dniu wśród synów Izraelowych.
[19] »Podczas gdy Saul przemawiał do kapłana, coraz bardziej w obozie filistyńskim wzmagała się wrzawa. Tedy Saul rzekł do kapłana: "Powściągnij rękę twoją".
[20] »I zebrał się Saul i cały lud, który był z nim i przybyli na miejsce bitwy, a oto miecz jednego zwrócony przeciwko drugiemu - było wielkie zamieszanie.
[21] »Hebrajczycy zaś, co przedtem przystali do Filistynów, którzy wyruszyli z nimi zewsząd do obozu, również oni przyłączyli się do Izraelitów, którzy byli ze Saulem i Jonatanem.
[22] »Wszyscy też Izraelici, ukryci na górze Efraima, usłyszawszy, że Filistyni uciekają, przyłączyli się również za nimi, aby walczyć.
[23] »I wybawił Bóg tego dnia Izraela. I przeszła bitwa aż pod Beth-Awen.
[24] »Mężowie izraelscy byli strudzeni dnia tego. Saul zaś poprzysiągł ludowi głosząc: "Przeklęty niechaj będzie człowiek, któryby spożywał chleb przed wieczorem, zanim pomszczę wrogów moich!". I cały lud skosztował chleba.
[25] »I cały lud wszedł do lasu i był tam miód na polance.
[26] »A wszedłszy lud do lasu, a oto miód płynący; nikt jednak nie wyciągnął swej ręki do swych ust, bo bał się lud przysięgi.
[27] »Jonatan zaś nie słyszał, gdy jego ojciec zaprzysięgał lud; sięgnął tedy końcem laski, którą miał w swym ręku, a umoczywszy ją w plastrze miodu, ściągnął swą rękę do ust swoich i rozjaśniły się jego oczy.
[28] »Tedy, odzywając się pewien z ludu, rzekł: "Ojciec twój poprzysiągł lud głosząc: Przeklęty niechaj będzie człowiek, któryby brał dzisiaj pożywienie! I lud był znużony".
[29] »Rzekł Jonatan: "Ojciec mój wtrąca kraj w nieszczęście. Patrzcie, jak rozjaśniły się oczy moje, gdym skosztował nieco tego miodu!
[30] »O ileż więcej, gdyby lud dzisiaj posilił się z łupów swoich wrogów, jakie zdobył - o ileżby teraz była większa klęska Filistynów!"
[31] »Bili tego dnia Filistynów od Mikmas aż do Ajalon i lud był zbytnio strudzony.
[32] »Rzucił się tedy lud na łupy, a nabrawszy owiec, wołów i cieląt, zarznęli je na ziemi i spożywał lud ze krwią.
[33] »Doniesiono Saulowi, mówiąc: "Oto lud grzeszy przeciwko Bogu, jedząc ze krwią". Tedy odpowiedział: "Sprzeniewierzacie się! Przytoczcie mi zaraz kamień wielki".
[34] »I rzekł Saul: "Rozejdźcie się pomiędzy ludem i powiedźcie im: Niechaj każdy przywiedzie do mnie swego wołu i swoją owcę, a zarznijcie je tu i jedźcie, abyście nie grzeszyli przeciwko Bogu, jedząc ze krwią". I tak każdy z całego ludu sprowadził swego wołu swą ręką podczas nocy i tam zarznęli.
[35] »I zbudował Saul ołtarz dla Boga; był to pierwszy ołtarz, jaki zbudował dla Boga.
[36] »I rzekł Saul: "Puśćmy się za Filistynami podczas nocy i obdzierajmy ich aż do brzasku dziennego, niechaj nikt z nich nie pozostanie". I rzekli: "Uczyń wszystko, co dobre w oczach twoich". A kapłan rzekł: "Przystąpmy tu do Boga".
[37] »I radził się Saul Boga: "Czy mam ścigać Filistynów? Czy wydasz ich w ręce Izraela?" I nie odpowiedział mu Bóg tego dnia.
[38] »I rzekł Saul: "Zbliżcie się tu wszyscy przywódcy ludu, abyście poznali i ujrzeli na czym polega ten grzech dzisiejszy.
[39] »Albowiem jak żyje Bóg, wybawca Izraela, że gdyby stał się choć przez syna mego, Jonatana, to koniecznie umrzeć musi". I nikt mu z całego ludu nie odpowiedział.
[40] »Tedy rzekł do całego Izraela: "Wy bądźcie z jednej strony, ja zaś i Jonatan, syn mój, będziemy z drugiej strony". I rzekł Jud do Saula: "Uczyń, co ci się słusznym wydaje".
[41] »Tedy rzekł Saul do Boga: "Boże Izraela, ukaż prawdę!" I został wybrany Jonatan i Saul, a lud był uwolniony.
[42] »Tedy rzekł Saul: "Rzućcie losy pomiędzy mną i pomiędzy Jonatanem, synem moim". I padł los na Jonatana.
[43] »I rzekł Saul do Jonatana, "Oznajmij mi, coś ty uczynił?" I oznajmił mu Jonatan, mówiąc: "Rzeczywiście skosztowałem trochę miodu końcem laski, która jest w moim ręku; oto jestem, umrę!"
[44] »Tedy rzekł Saul: "Tak, Bóg jeszcze gorzejby mi uczynił; musisz umrzeć Jonatanie!"
[45] »I rzekł naród do Saula: "Czyż ma umrzeć Jonatan, który dokonał tego wielkiego wybawienia w Izraelu? Nie dojdzie do tego! Żywie Bóg, jeśli włos z głowy jego na ziemię spadnie. Albowiem z Bogiem spełnił to dzisiaj". I wybawił lud Jonatana i nie umarł.
[46] »Saul cofnął się od ścigania Filistynów i uszli Filistyni na miejsce swoje.
[47] »Gdy Saul osiągnął panowanie nad Izraelem, walczył ze wszystkimi wrogami swoimi dookoła: z Moabem, ze Synami Ammona, z Edomem, z królami Coba, z Filistynami i dokądkokwiek się zwracał, szerzył pogrom.
[48] »A poczynając mężnie, walczył z Amalekiem i ocalił Izraela z ręki ciemiężycieli jego.
[49] »Synami Saula byli: Jonatan, Iszwi i Malkiszua; dwie jego córki posiadały imiona: imię starszej Merab, a imię młodszej Mikhal.
[50] »Imię zaś żony Saula było Ahinoam, córka Ahimaaca, a imię wodza jego wojska Abiner, syn Nera, stryja Saulowego.
[51] »Kisz, ojciec Saula i Ner, ojciec Abnera, byli synami Abiela!
[52] »Wojna zażarta była przeciwko Filistynom podczas wszystkich dni Saula; gdy Saul zauważył jakiego męża rycerskiego i każdego dzielnego, przygarniał do siebie.