Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Zatem Cofar z Naamy odparł, mówiąc:
[2] »Właśnie dlatego znowu mnie przynaglają moje myśli i dlatego czuję się wzburzonym.
[3] »Słyszałem hańbiącą mnie naganę i odpowiedział mi niezrozumiały dla mnie duch.
[4] »Czy nie znasz tej odwiecznej prawdy, wiadomej od chwili ustanowienia człowieka na ziemi,
[5] »że triumf niegodziwych jest krótkotrwały, a radość szalbierzy tylko chwilowa?
[6] »Choćby wzniosła się ku niebiosom jego hardość, a głowa sięgała do obłoków,
[7] »jednak zginie na wieki jak mierzwa; zaś ci, którzy go widzieli, zapytają: Gdzie się podział?
[8] »Uleci jak sen i go nie znajdą; został spłoszony niby nocne widziadło.
[9] »Oko, które go oglądało, więcej go nie zobaczy oraz więcej nie ujrzy go jego miejsce.
[10] »Jego dzieci muszą zaspakajać krzywdzonych, a jego ręce – zwrócić, co wydarł.
[11] »Choć jego członki napełnione są młodzieńczą siłą, to ona musi spocząć z nim w prochu.
[12] »Chociaż zło jest słodkie w jego ustach oraz chowa je pod językiem;
[13] »chociaż je pielęgnuje i nie wypuszcza, trzymając na swoim podniebieniu;
[14] »jednak pokarm zamienia się w jego trzewiach w jaszczurzą żółć we wnętrzu.
[15] »Pochłonął bogactwa, ale musi je znowu wypluć; Bóg wyrzuci je z jego głodnego wnętrza.
[16] »Wessał jad jaszczurzy, więc uśmierca go żądło syczących gadów.
[17] »Nie będzie się rozkoszował widokiem potoków, rozlewających się strumieni miodu oraz śmietanki.
[18] »Musi zwrócić cudzą pracę, nie strawi jej; i ile dóbr nie nabył – nimi się nie ucieszy.
[19] »Bowiem gnębił i opuszczał biednych oraz zagarnął dom, którego nie zbudował.
[20] »Zaprawdę, nie zaznawał pokoju w swoim wnętrzu, dlatego też nie zatrzyma niczego ze swych skarbów.
[21] »Nic nie uszło jego pożądliwości, dlatego jego dobro nie ma trwałości.
[22] »Gnębi się w pełni swego dostatku oraz spada na niego cała moc strapienia.
[23] »Choćby mu starczyło na napełnienie swojego wnętrza Bóg spuszcza na niego żar Swojego gniewu oraz zrasza go siarczystą swą wilgocią.
[24] »Choć się schroni przed żelazną zbroją – przebije go grot z kruszcu.
[25] »Wyciąga go, a z grzbietu wychodzi iskrząca się stal z jego żółcią; uchodzi, lecz na nim strachy.
[26] »Cały mrok zasadził się na jego skarby, pożera go ogień nie rozniecony przez ludzi; strawia szczątki w jego namiocie.
[27] »Niebiosa odsłaniają jego winę, a ziemia powstaje przeciw niemu.
[28] »Plon jego domu będzie uprowadzony; w dzień Jego gniewu stanie się rozpływającą się wodą.
[29] »Oto udział niegodziwego od Boga i dziedzictwo naznaczone mu przez Wszechmocnego.