Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I Ijob dalej prowadził swoją pouczającą przypowieść, mówiąc:
[2] »Kto mi to da, abym był jak za dawnych miesięcy, za owych dni, kiedy Bóg się mną opiekował?
[3] »Kiedy Jego pochodnia jeszcze świeciła nad mą głową; gdym jeszcze w Jego świetle szedł przez ciemność.
[4] »Taki, jak za dni mej młodości, gdy zgromadzenie Boga było na terenie mego namiotu.
[5] »Kiedy Wszechmocny był jeszcze ze mną, a wokół mnie moje dzieci.
[6] »Gdy moje stopy kąpały się w śmietance, a skała przy mnie wylewała potoki oliwy.
[7] »Kiedy z bramy wychodziłem na miasto, a na rynku stawiano moje krzesło.
[8] »Widząc mnie, młodzi się ukrywali, a sędziwi podnieśli się i stali.
[9] »Przywódcy powstrzymywali swe mowy, przykładając rękę do swoich ust.
[10] »Milkły głosy władców, a ich język przylegał im do podniebienia.
[11] »Tak, ucho co mnie słyszało – było szczęśliwe; a oko, które mnie widziało – dawało mi świadectwo.
[12] »Bo wybawiałem strapionego, który wołał i sierotę, za którą nikt się nie ujmował.
[13] »Do mnie przychodziło błogosławieństwo dla tego, co się tułał oraz rozweselałem serce wdowy.
[14] »Przyodziałem się w sprawiedliwość; zdobiła mnie niby płaszcz, zaś mój wyrok był jak korona.
[15] »Byłem okiem dla ślepego i nogą dla chromego.
[16] »Byłem ojcem ubogich, a sprawę nieznanego mi – badałem.
[17] »Kruszyłem szczęki krzywdziciela i wydzierałem zdobycz z jego zębów.
[18] »Wtedy uważałem: Skonam w mym gnieździe, a me dni rozmnożę niczym piasek.
[19] »Mój korzeń rozkrzewi się ku wodom, a na moich gałęziach będzie nocować rosa.
[20] »Przy mnie odświeży się moja cześć i odnowi się łuk w mojej ręce.
[21] »Słuchano mnie, czekano, i milczano wobec mojego zdania.
[22] »Po moim słowie nie odezwano się powtórnie, a ma mowa spadała na nich jak krople.
[23] »Wypatrywali mnie jak deszczu i otwierali swe usta jakby na późny deszcz.
[24] »Uśmiechałem się do nich, kiedy tracili odwagę, bo nie mogli przytłumić jasności mego oblicza.
[25] »Gdy przychodziłem do nich, zasiadałem na najprzedniejszym miejscu; przebywałem jak król wśród hufców; jako ten, co raduje smutnych.