Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wino czyni szydercą, ostry napój – zgiełkliwym; nikt nie jest mądrym, kto się nim odurza.
[2] »Niczym ryk lwa jest uniesienie króla; kto go jątrzy – zawinia przeciw sobie.
[3] »Jest zaszczytem dla męża, gdy stroni od kłótni, bo każdy głupiec je wszczyna.
[4] »Leniwy nie orze z powodu zimna; lecz nic nie znajdzie, kiedy będzie szukał w trakcie żniwa.
[5] »Zamiar spoczywa w ludzkim sercu niby głęboka woda; lecz mąż rozumny umie go wydobyć na wierzch.
[6] »Prawie każdy człowiek natrafia na człowieka mu życzliwego; ale wiernego przyjaciela – któż takiego znajdzie?
[7] »Gdy sprawiedliwy chodzi w swej nieskazitelności – szczęśliwe są po nim jego dzieci.
[8] »Kiedy król zasiada na tronie sprawiedliwości – rozwiewa swymi oczyma każdą niecność.
[9] »Kto może powiedzieć: Zdjąłem z mojego serca zmazę, jestem czysty od moich grzechów.
[10] »Dwojaka waga i dwojaka miara – obie są ohydą dla WIEKUISTEGO.
[11] »Już chłopiec daje się poznać w swych postępkach; czy jego działalność będzie czystą i prawą.
[12] »Ucho, które słyszy i oko, które widzi – oba utworzył WIEKUISTY.
[13] »Nie kochaj się w spaniu, byś nie zubożał; trzymaj swe oczy otwarte, a nasycisz się chlebem.
[14] »Liche to, liche! – mówi kupujący; ale gdy odchodzi, chwali się zakupem.
[15] »Jest mnóstwo złota i korali; lecz najcenniejszym klejnotem są rozumne usta.
[16] »Zabierz mu jego szatę, bo za obcego zaręczył; zabierz mu ją w zastaw za tą cudzą sprawę.
[17] »Słodkim jest dla człowieka chleb obłudy; lecz w następstwie jego usta napełniają się żwirem.
[18] »Plany utwierdzają się przez wspólną radę; prowadź wojnę tylko rozważnymi sposobami.
[19] »Kto zdradza tajemnice – krąży jako oszczerca; dlatego nie zadawaj się z takim, co tak otwiera swe usta.
[20] »Kto złorzeczy ojcu, lub swojej matce – tego światło zgaśnie pośród ponurej ciemności.
[21] »Spuścizna zdobyta z początku szybko – nie będzie błogosławiona na końcu.
[22] »Nie mów: Odpłacę złem! Ufaj WIEKUISTEMU, a ci dopomoże.
[23] »Ohydą dla WIEKUISTEGO jest dwojaka waga i fałszywe szale – niedobra to rzecz.
[24] »Ludzkie kroki kierowane są przez WIEKUISTEGO; jakże człowiek mógłby zrozumieć swoją drogę?
[25] »Zasadzką jest dla człowieka, gdy bez namysłu woła: Poświęcone! A dopiero potem rozważa śluby.
[26] »Mądry król oddziela niegodziwych, a następnie puszcza po nich koło młockarni.
[27] »Dusza człowieka jest światłem WIEKUISTEGO; ono przenika wszystkie tajniki wnętrza.
[28] »Króla strzeże miłosierdzie i prawda; on wspiera miłosierdziem swój tron.
[29] »Ozdobą młodzieńców jest ich siła, a strojem starców siwy włos.
[30] »Wrzynające się pręgi leczą zło cięgi wnikające do tajników wnętrza.