Teksty » Nowa Biblia Gdańska » 3 Księga Mojżeszowa » Rozdział 7
«  3 Księga Mojżeszowa 6 3 Księga Mojżeszowa 7 3 Księga Mojżeszowa 8  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A oto przepis o ofierze pokutnej; jest ona świętym świętych. [2] »Ofiarę pokutną będą zarzynać na miejscu, gdzie zarzynają całopalenia, a jej krwią pokropią wokoło ofiarnicę. [3] »Należy z niej przynieść cały jej łój; ogon i łój pokrywający trzewia, [4] »obie nerki z łojem, co na nich jest, nad polędwicami oraz przeponę na wątrobie, którą kapłan wraz z nerkami oddzieli. [5] »I puści to z dymem na ofiarnicy jako ofiarę ogniową dla WIEKUISTEGO. To jest ofiara pokutna. [6] »Może ją jeść każdy mężczyzna spośród kapłanów, a będzie spożywana na miejscu świętym. Ona jest świętym świętych. [7] »Tak „zagrzeszna”, jak i „pokutna” mają jednakowy przepis; będzie ona należeć do kapłana, który nią rozgrzesza. [8] »A do kapłana, co przynosi czyjeś całopalenie do niego ma należeć skóra całopalenia. [9] »Także każda, w piecu upieczona ofiara z pokarmów oraz wszystko, co zostało przyrządzone w rondlu, albo na patelni to do niego będzie należeć; do kapłana, co ją przynosi. [10] »Ale każda ofiara z pokarmów, która jest zaczyniona oliwą, lub sucha, będzie należeć do wszystkich synów Ahrona; tak do jednego, jak i do drugiego. [11] »A oto przepis o ofierze opłatnej, którą przynosi się WIEKUISTEMU. [12] »Jeśli ktoś ją przynosi jako dziękczynienie, wtedy, przy tej ofierze dziękczynnej przyniesie zaczynione oliwą przaśne kołacze, przaśne opłatki posmarowane oliwą i wysmażoną na oliwie, przednią mąkę. [13] »Przy swojej ofierze dziękczynno opłatnej powinien przynieść swoją ofiarę wraz z kołaczami kwaśnego chleba. [14] »Niech przynosi z tego jeden z każdej ofiary, jako dań dla WIEKUISTEGO. Będzie to należeć do kapłana, który kropi krwią ofiar opłatnych. [15] »A mięso ofiary dziękczynno opłatnej ma być spożyte w dzień ofiarowania; nie należy z tego zostawiać do jutra. [16] »A jeżeli jego ofiara jest ślubną, czy dobrowolnym darem, to będzie spożywana w dzień złożenia jego ofiary i może być spożyta nazajutrz, gdyby z niej pozostało. [17] »Zaś co zostanie z mięsa tej ofiary do trzeciego dnia będzie spalone w ogniu. [18] »A jeśli trzeciego dnia byłoby jednak jedzone mięso tej ofiary to nie będzie upodobaną. Nie policzy się ona temu, kto ja przyniósł; będzie obrzydliwością; a kto z niej zje poniesie swoją winę. [19] »Mięso, którym się dotknie czegoś nieczystego, nie będzie jadane; należy je spalić w ogniu. Zaś inne mięso każdy czysty może je jeść. [20] »Ale kto by jadł mięso z ofiary opłatnej, ofiarowanej WIEKUISTEMU, a miał na sobie nieczystość ta dusza będzie wytracona ze swego ludu. [21] »Zaś jeśli ktoś się dotknął czegoś nieczystego bądź nieczystości człowieczej, bądź nieczystego zwierzęcia, bądź jakiegokolwiek nieczystego potwora i będzie jadł mięso ofiary opłatnej poświęconej WIEKUISTEMU ta dusza będzie wytracona ze swojego ludu. [22] »WIEKUISTY także oświadczył Mojżeszowi, mówiąc: [23] »Powiedz synom Israela tak: Nie będziecie jeść żadnego łoju z byka, ani z owcy, ani z kozy. [24] »Ale może być użyty do wszelkiej potrzeby łój padliny i łój rozszarpanego; jednak jeść jadać go nie będziecie. [25] »Bo kto by jadł łój z bydląt, z których przynosi się ofiarę WIEKUISTEMU ta dusza, która jadła, będzie wytracona ze swego ludu. [26] »Nie będziecie też jadać żadnej krwi we wszystkich waszych siedzibach, ani z ptactwa, ani z bydląt. [27] »Każdy, kto będzie jadł jakąkolwiek krew ta dusza, która ją jadła, będzie wytracona ze swego ludu. [28] »WIEKUISTY także oświadczył Mojżeszowi, mówiąc: [29] »Powiedz synom Israela tak: Kto chce przynieść swoją ofiarę opłatną WIEKUISTEMU niech sam przyniesie swoją ofiarę WIEKUISTEMU, ze swojej ofiary opłatnej. [30] »Niech jego ręce przyniosą ogniowe ofiary dla WIEKUISTEGO; niech przyniesie łój wraz z mostkiem; mostek aby stawić go jako przedstawienie przed obliczem WIEKUISTEGO. [31] »Zaś kapłan puści łój z dymem na ofiarnicy, a mostek będzie dla Ahrona i jego synów. [32] »Także oddacie kapłanowi prawą łopatkę jako podniesienie z waszych ofiar opłatnych. [33] »Który z synów Ahrona przynosi z ofiar opłatnych krew i łój temu dostanie się w udziale prawa łopatka. [34] »Bowiem mostek przedstawienia oraz łopatkę podniesienia wziąłem od synów Israela z ich ofiar opłatnych, i oddałem je kapłanowi Ahronowi oraz jego synom, jako część wyznaczoną na wieki od synów Israela. [35] »Oto uświęcony udział Ahrona oraz uświęcony udział jego synów z ogniowych ofiar WIEKUISTEGO; od dnia, w którym dano im przystąpić do piastowania kapłaństwa WIEKUISTEMU. [36] »Oto co rozkazał dawać im WIEKUISTY od dnia ich namaszczenia przez synów Israela. To jest wieczna ustawa w ich pokoleniach. [37] »Oto przepis o całopaleniu, o ofierze z pokarmów, zagrzesznej i pokutnej, o ofierze wyświęcenia, i o ofierze opłatnej, [38] »który WIEKUISTY dał Mojżeszowi u stóp góry Synaj, gdy na puszczy synajskiej rozkazał synom Israela, aby przynosili swoje ofiary WIEKUISTEMU. 
«  3 Księga Mojżeszowa 6 3 Księga Mojżeszowa 7 3 Księga Mojżeszowa 8  »


 Źródło tekstu: Śląskie Towarzystwo BiblijneOpis prezentowanego tekstu: Przekład opracowany przez Śląskie Towarzystwo Biblijne. Stary Testament opracowany na bazie hebrajsko - polskiego przekładu Tanach - dokonanego przez Izaaka Cylkowa, greckiego tekstu Septuaginty oraz Biblii Gdańskiej; zaś Nowy Testament tłumaczony ze zbioru greckich manuskryptów, znanych jako "Textus Receptus". Publikacja tekstu zgodnie z prawami zawartymi na stronie przekładu: "Prawa autorskie nie zastrzeżone. Powielanie, kopiowanie i propagowanie tekstu NBG jak najbardziej wskazane (bez żadnych dodatków w tekście, czy uzupełnień Pisma). "