Teksty » Nowa Biblia Gdańska » 4 Księga Mojżeszowa » Rozdział 31
«  4 Księga Mojżeszowa 30 4 Księga Mojżeszowa 31 4 Księga Mojżeszowa 32  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Nadto WIEKUISTY oświadczył Mojżeszowi, mówiąc: [2] »Pomścij krzywdę synów Israela od Midjanitów, po czym będziesz przyłączony do swego ludu. [3] »Więc Mojżesz powiedział do ludu, mówiąc: Uzbrójcie spośród siebie ludzi na wojnę, aby szli przeciwko Midjanitom i wywarli pomstę WIEKUISTEGO na Midjanitach. [4] »Wyślecie na wojnę po tysiącu z pokolenia, ze wszystkich pokoleń Israela. [5] »Zatem wydzielono z tysięcy Israela, po tysiącu z pokolenia dwanaście tysięcy uzbrojonych do boju. [6] »Po tysiącu z każdego pokolenia wyprawił ich Mojżesz na wojnę; ich oraz Pinchasa, syna kapłana wojskowego Elazara, a w jego ręku święte przybory oraz trąby na trwogę. [7] »Po czym napadli na Midjanitów, jak WIEKUISTY rozkazał Mojżeszowi oraz zabili wszystkich mężczyzn. [8] »Między poległymi zabili też królów Midjanu: Ewiego, Rekema, Cura, Chura i Rebę pięciu królów Midjanu; zabili także mieczem Bileama, syna Beora. [9] »I synowie Israela zabrali w niewolę midjańskie kobiety, ich dzieci, całe bydło i wszystkie stada, oraz złupili cały ich dobytek. [10] »Nadto popalili ogniem wszystkie miasta w ich posiadłościach oraz wszystkie ich zamki. [11] »Wraz z bydłem i ludźmi zabrali też wszystkie łupy oraz wszelką zdobycz. [12] »Potem sprowadzili jeńców, zdobycz i łupy do Mojżesza, do kapłana Elazara oraz do zboru synów Israela, do obozu na równinach Moabu, które są na Jardenem jerychońskim. [13] »Więc Mojżesz, kapłan Elazar i wszyscy naczelnicy zboru wyszli poza obóz na ich spotkanie. [14] »Ale Mojżesz się rozgniewał na dowódców wojska tysięczników i setników, którzy wrócili z wojennej wyprawy. [15] »I Mojżesz do nich powiedział: Zostawiliście przy życiu wszystkie kobiety? [16] »Przecież to one były przeznaczone za sprawą Bileama dla synów Israela, by ich skłonić do odstępstwa od WIEKUISTEGO na rzecz Peora, z czego wynikła klęska w zborze WIEKUISTEGO. [17] »Dlatego teraz pozabijajcie każdego chłopca spośród dzieci oraz zabijajcie każdą niewiastę, która poznała męża na męskim łożu! [18] »Wszystkie jednak dzieci płci żeńskiej, które nie poznały męskiego łoża zostawcie dla siebie przy życiu. [19] »Zaś wy obozujcie poza obozem przez siedem dni; każdy, kto zabił człowieka oraz każdy, kto dotknął się poległego. Oczyśćcie się trzeciego dnia i siódmego dnia, wy oraz wasi jeńcy. [20] »Oczyśćcie też każdą szatę, każdą skórzaną rzecz, każdy wyrób z koziej sierści i każde drewniane naczynie. [21] »A kapłan Elazar powiedział do wojowników, którzy wyszli na wojnę: Oto ustawa prawna, którą WIEKUISTY nakazał Mojżeszowi: [22] »Złoto, srebro, miedź, żelazo, cynę i ołów, [23] »wszystko, co przechodzi przez ogień przeprowadźcie przez ogień, a będzie czyste; jednak musi być oczyszczone także wodą oczyszczającą. Zaś wszystko, co nie przechodzi przez ogień przeprowadźcie przez wodę. [24] »Siódmego dnia wypierzcie też swoje szaty oraz się oczyśćcie, a następnie możecie wejść do obozu. [25] »Nadto WIEKUISTY oświadczył Mojżeszowi, mówiąc: [26] »Zbierz zastęp całej pojmanej zdobyczy z ludzi i bydła – ty, kapłan Elazar oraz naczelnicy rodów w zborze. [27] »Potem rozdziel tę zdobycz na pół, pomiędzy czynnych na wojnie, którzy przystępowali do boju, oraz pomiędzy cały zbór. [28] »I pobierzesz dział WIEKUISTEGO: Od wojowników, którzy przystępowali do boju po jednej duszy z pięciuset, tak z ludzi, jak i z rogacizny, z osłów, i z trzód. [29] »Weźmiecie to z ich połowy, jako daninę dla WIEKUISTEGO, i oddasz to Elazarowi, kapłanowi. [30] »Zaś z połowy synów Israela weźmiesz po jednym z pięćdziesięciu z ludzi, z rogacizny, z osłów, z trzód i z wszelkiego domowego bydła i oddasz to Lewitom, którzy trzymają straż przy Przybytku WIEKUISTEGO. [31] »Zatem Mojżesz uczynił wraz z kapłanem Elazarem tak, jak WIEKUISTY rozkazał Mojżeszowi. [32] »A było tej zdobyczy z pozostałości łupów, które zagrabił lud wojenny: Sześćset siedemdziesiąt pięć tysięcy owiec, [33] »siedemdziesiąt dwa tysiące byków, [34] »sześćdziesiąt jeden tysięcy osłów, [35] »a dusz ludzkich kobiet, które nie poznały męskiego łoża wszystkich dusz trzydzieści dwa tysiące. [36] »Tak więc połowa była jako udział tych, którzy przystąpili do boju trzysta trzydzieści siedem tysięcy pięćset owiec; [37] »a z owiec przypadł udział dla WIEKUISTEGO sześćset siedemdziesiąt pięć. [38] »Zaś byków trzydzieści sześć tysięcy; a z nich podatek dla WIEKUISTEGO to siedemdziesiąt dwa. [39] »Zaś osłów trzydzieści tysięcy pięćset; a z nich podatek dla WIEKUISTEGO to sześćdziesiąt jeden. [40] »Zaś dusz ludzkich szesnaście tysięcy; a z nich podatek dla WIEKUISTEGO to trzydzieści dwie dusze. [41] »I Mojżesz oddał ten udział, czyli daninę dla WIEKUISTEGO Elazarowi, kapłanowi, jak WIEKUISTY rozkazał Mojżeszowi. [42] »A z połowy dla synów Israela, którą Mojżesz oddzielił od ludzi, którzy wyszli na wojnę, [43] »na zbór przypadała następująca ilość: Trzysta trzydzieści siedem tysięcy pięćset owiec, [44] »trzydzieści sześć tysięcy byków, [45] »trzydzieści tysięcy pięćset osłów, [46] »zaś dusz ludzkich szesnaście tysięcy. [47] »I Mojżesz wziął z tej połowy należącej do synów Israela po jednym z pięćdziesięciu z ludzi i z bydła i oddał to Lewitom, co trzymali straż przy Przybytku WIEKUISTEGO, jak WIEKUISTY rozkazał Mojżeszowi. [48] »Potem podeszli do Mojżesza wodzowie tysięcy wojska tysięcznicy oraz setnicy [49] »i powiedzieli do Mojżesza: Twoi słudzy zliczyli zastęp powierzonych nam wojowników, a nie ubyło z nich nikogo. [50] »Więc przynosimy na ofiarę dla WIEKUISTEGO co każdy zdobył: Złote naczynia, łańcuszki i naramienniki, pierścienie, zausznice i naszyjniki, w celu rozgrzeszenia przed WIEKUISTYM naszych dusz. [51] »Więc Mojżesz oraz kapłan Elazar przyjął od nich to złoto oraz wszelkie wyrobione naczynie. [52] »A wszystkiego złota daniny, którą złożyli WIEKUISTEMU od tysiączników i od setników było szesnaście tysięcy siedemset pięćdziesiąt szekli. [53] »Zaś szeregowi grabili każdy dla siebie. [54] »Zatem Mojżesz wziął wraz z kapłanem Elazarem owo złoto od tysięczników i setników, po czym je wnieśli do Przybytku Zboru, jako pamiątkę synów Israela przed WIEKUISTYM. 
«  4 Księga Mojżeszowa 30 4 Księga Mojżeszowa 31 4 Księga Mojżeszowa 32  »


 Źródło tekstu: Śląskie Towarzystwo BiblijneOpis prezentowanego tekstu: Przekład opracowany przez Śląskie Towarzystwo Biblijne. Stary Testament opracowany na bazie hebrajsko - polskiego przekładu Tanach - dokonanego przez Izaaka Cylkowa, greckiego tekstu Septuaginty oraz Biblii Gdańskiej; zaś Nowy Testament tłumaczony ze zbioru greckich manuskryptów, znanych jako "Textus Receptus". Publikacja tekstu zgodnie z prawami zawartymi na stronie przekładu: "Prawa autorskie nie zastrzeżone. Powielanie, kopiowanie i propagowanie tekstu NBG jak najbardziej wskazane (bez żadnych dodatków w tekście, czy uzupełnień Pisma). "