Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc:
[2] »„Rozkaż Synom Izraela, ażeby przynosili do ciebie oleju oliwnego czystego, wytłoczonego, do świecenia, gwoli zapalaniu lampki [świecącej] ustawicznie.
[3] »Z zewnątrz zasłony Świadectwa w Namiocie Przybytku niechaj Aron ją przyrządza na czas, od wieczora aż do rana przed Wiekuistym ustawicznie, – przepis to wieczysty w pokoleniach waszych, –
[4] »na świeczniku szczerozłotym niech on lampki te ustawia przed Wiekuistym zawsze.
[5] »Weźmiesz też mąki przedniej, upieczesz z niej dwanaście placków: po dwie dziesiętne [efy] niech zawiera jeden placek,
[6] »i ułożysz je w dwóch rzędach, po sześć na rząd, na szczerozłotym stole przed Wiekuistym.
[7] »Następnie położysz na każdy rząd kadzidło czyste, ażeby służyło przy chlebie, jako ofiara przypomnienia, jako ofiara ogniowa dla Wiekuistego.
[8] »Każdego dnia sobotniego niech on ustawia go [chleb] w rzędach przed Wiekuistym zawsze, – od Synów Izraela przymierze to wieczyste.
[9] »A będzie to się należało Aronowi i synom jego, a oni będą je spożywać na świętem miejscu, albowiem przenajświętszem to dlań z ofiar ogniowych Wiekuistego – udziałem wieczystym”.
[10] »Wówczas wystąpił syn kobiety Izraelskiej, który wszakże synem był męża Egipskiego, – i pokłócili się w obozie: syn tej kobiety Izraelskiej z pewnym mężem Izraelskim,
[11] »i syn tej kobiety Izraelskiej wyrzekł wyraźnie Imię Wiekuistego i bluźnił, więc go przywiedli do Mojżesza, – imię matki jego było: Szělōmit, córka Dibri’ego z pokolenia Dana, –
[12] »i umieszczono go pod strażą, aż do wyjaśnienia im wedle orzeczenia Wiekuistego.
[13] »A Wiekuisty rzekł do Mojżesza, mówiąc:
[14] »„Wywiedź bluźniercę poza obóz; wszyscy, którzy słyszeli to, niech położą ręce swoje na głowę jego, zaś cała Gmina niech ukamienuje go.
[15] »Zaś do Synów Izraela rzekniesz, mówiąc: „Każdykolwiek, jeśli będzie bluźnił Bogu swemu, niech poniesie [karę za] grzech swój.
[16] »Wymieniający przy tem wyraźnie Imię Wiekuistego niech zostanie uśmiercony, cała Gmina niech ukamienuje go; tak przybysz, jak krajowiec, gdy wyrzeknie wyraźnie [z bluźnierstwem] Imię [Wiekuistego] – musi zostać uśmiercony.
[17] »Ktokolwiek zabije jakąkolwiek osobę ludzką musi zostać uśmierconym,
[18] »a kto zabije sztukę bydła, niech zapłaci za nią: sztuka za sztukę.
[19] »Ktokolwiek zada kalectwo bliźniemu swojemu, – tak jak on uczynił, tak samo niech się zrobi jemu:
[20] »złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb, jakie kalectwo zadał człowiekowi, takie samo niech się zada jemu.
[21] »Kto zabije bydlę, niech zapłaci za nie, zaś człowieka kto zabije, niech zostanie uśmiercony.
[22] »Prawo jednolite niechaj będzie u was: przychodzień równy krajowcowi, – gdyż Ja jestem Bogiem waszym Wiekuistym”.
[23] »Mojżesz opowiedział to Synom Izraela, a oni wywiedli bluźniercę poza obóz i obrzucili go kamieniami: Synowie Izraela wykonali, jak Wiekuisty przykazał Mojżeszowi.