Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wiekuisty rzekł do Mojżesza na Górze Synaju, mówiąc:
[2] »„Rzeknij do Synów Izraela i przemów do nich: „Gdy wnijdziecie do Kraju, który Ja daję wam, niech Kraj sam obchodzi odpoczynek [szāběta]: sobotę [szabbat] dla Wiekuistego.
[3] »Przez sześć lat zasiewał będziesz pole twoje, przez sześć lat obżynał będziesz winnicę twoją i zbierał plon jej,
[4] »wszakże siódmego roku niech Kraj miewa odpoczynek najściślejszy [szābbat szabbatōn], odpoczynek [szabbat] Wiekuistego: pola twego nie zasiewaj, winnicy twojej nie obżynaj,
[5] »samorodnego plonu, co wyrasta [po zeszłorocznem] żniwie twojem, nie zżynaj, a jagód nieobżynanych latorośli winnych twoich nie zrywaj; niech dla Kraju będzie to rokiem wypoczynku.
[6] »„Odpoczynek” [szabbat] Kraju niech wam służy ku pożywieniu: tobie, słudze twemu, służebnicy twojej, jakoteż najemnikowi twojemu i przysiedleńcowi twemu, którzy przebywają przy tobie,
[7] »bydłu twojemu i zwierzętom, które są w Kraju twoim, – niech plon wszystek jego [tego okresu] służy ku pożywieniu.
[8] »Naliczysz sobie siedem odpoczynków [sobót] rocznych, siedem razy po lat siedem, tak, iż wyniesie ci czas tych siedmiu sobót rocznych lat czterdzieści dziewięć, –
[9] »i w siódmym miesiącu, dziesiątego dnia miesiąca, uderzysz w surmę huczną, w dniu rozgrzeszenia [mianowicie] uderzycie w surmę w całym Kraju waszym,
[10] »poświęcicie rok ten pięćdziesiąty i ogłosicie w Kraju wolność dla wszystkich mieszkańców jego, – jest to jubileusz [jobel], obchodźcie go: więc będziecie wracać każdy do własności swojej, każdy do rodziny swojej powrócicie.
[11] »Jest to jubileusz, rok ten pięćdziesiąty, obchodźcie go: nie siejcie, nie zżynajcie samorodnych plonów jego, ani nie zrywajcie jagód nieobżynanych winnych latorośli jego.
[12] »Jest to bowiem jubileusz, niech on [zatem] świętością będzie dla was, niemniej z pola spożywajcie plony jego.
[13] »W tym roku jubileuszowym wrócicie każdy do własności swojej.
[14] »Gdy będziecie sprzedawali bliźniemu swojemu, albo kupować od bliźniego swojego, nie krzywdźcie jeden drugiego.
[15] »Wedle liczby lat po jubileuszu kupuj od bliźniego swego: wedle liczby lat zbiorów będzie ci sprzedawał.
[16] »Im więcej będzie lat, – będziesz zwiększał cenę kupna jego, a im lat będzie mniej, – będziesz mu umniejszał cenę kupna, albowiem on sprzedaje tobie tylko ilość zbiorów.
[17] »Nie krzywdźcie jeden bliźniego swego; bój się Boga twego, gdyż Ja jestem Bogiem waszym Wiekuistym.
[18] »Wykonywujcie Me przepisy, przestrzegajcie Moich praw i wykonywujcie je, a będziecie mieszkać w Kraju bezpiecznie.
[19] »Kraj będzie wydawał swe owoce, a wy będziecie jadać je do syta i będziecie mieszkać w nim bezpiecznie.
[20] »Jeżeli zaś rzekniecie: „Co będziemy jeść siódmego roku? Wszak nie będziem siać i nie będziem zbierać plonów naszych!”
[21] »Owóż Ja będę skierowywał błogosławieństwo Moje w szóstym roku, ażeby on przynosił plon na te trzy lata.
[22] »Wy będziecie siać dopiero w ósmym roku, a będziecie jadać ze starego plonu, aż do dziewiątego roku, – dopóki nie wzejdzie plon jego, będziecie jadać stare.
[23] »Ziemia zaś niech nie będzie sprzedawaną na zawsze, gdyż własnością moją Kraj, albowiem przybyszami i osiedleńcami wy jesteście u Mnie.
[24] »Więc w całym Kraju, który posiadacie, dawajcie wyzwolenie ziemi.
[25] »Jeżeli brat twój podupadnie i sprzeda z własności swojej, niechaj przyjdzie odkupiciel jego najbliżej spokrewniony z nim i niech odkupi [wyzwoli] to, co brat jego sprzedał.
[26] »Ktokolwiek zaś nie będzie miał odkupiciela, wszakże sam dosięgnie i posiądzie odkupu miarę, –
[27] »niech obliczy lata sprzedaży swojej, niech zwróci pozostałe temu, któremu sprzedał był, i niech wraca do własności swojej.
[28] »Jeżeli wszakże nie posiądzie dosyć, ażeby zwracać jemu, pozostanie to, co on sprzedał, w nabywcy ręku, – aż do roku jubileuszowego, zaś w roku jubileuszowym, „wyjdzie” i on wróci do własności swojej.
[29] »Jeżeli kto sprzeda dom mieszkalny w mieście otoczonem murem, będzie odkup jego aż do upływu roku sprzedaży, w [tym pełnym] czasokresie będzie odkup jego.
[30] »Jeżeli wszakże nie zostanie odkupione, nim upłynie pełny rok, niech ten dom, znajdujący się w mieście posiadającem mur, przejdzie na własność wieczystą tego, który nabył go, dla potomków jego, – nie „wyjdzie” w roku jubileuszowym.
[31] »Domy po zagrodach, którym muru dookoła brak, będą zaliczały się do pola Kraju: odkup będzie miał, a w roku jubileuszowym „wyjdzie”.
[32] »Miasta Lewitów, domy w miastach ich własności, – Lewici będą mieli [względem nich] wieczysty odkup:
[33] »[tak, iż] jeśli ktoś wykupi od Lewitów, „wyjdzie” dom sprzedany w mieście własności jego w jubileuszowym roku, ponieważ domy miast Lewitów to jedyna własność ich pośród Synów Izraela;
[34] »wszakże pole w obwodzie miast ich nie może wcale być sprzedawane, gdyż je posiadają na wieczystą własność.
[35] »Jeśli brat twój podupadnie i opadnie ręka jego przy tobie, podeprzyj go, – choć przychodzeń lub przysiadły, – niech przy tobie żywie.
[36] »Nie bierz od niego lichwy, ni przyrostu, bój się Boga twojego; niech twój brat przy tobie żywie.
[37] »Nie dawaj mu pieniędzy swych za lichwę, ani też nie dawaj mu żywności swej za przyrost.
[38] »Ja jestem Bogiem waszym Wiekuistym, Który wywiodłem [na wolność] was z Kraju Egipskiego, ażebym dał wam Kraj Kanaanejski i ażebym był wam Bogiem.
[39] »Jeśli brat twój podupadnie i zaprzeda się tobie, nie zmuszaj go do służby niewolniczej.
[40] »Jak najemnik, lub jak osiedleniec niech on u ciebie będzie i aż do jubileuszowego roku niech u ciebie służy;
[41] »poczem on od ciebie wyjdzie [na wolność] i dzieci jego z nim, a wróci do rodziny swojej, do własności ojców swoich on powróci.
[42] »Oni bowiem sługami są Moiml, Który wywiodłem [na wolność] ich z Kraju Egipskiego, więc nie będą sprzedawani, jak sprzedaje się niewolnych.
[43] »Nie władaj nim surowo, bój się Boga twego.
[44] »Zaś niewolnik twój i niewolnica twoja, których miewałbyś na własność: z ludów, które dookoła was, od nich będziecie nabywali niewolnika i niewolnicę.
[45] »Też i z pośród dzieci osiedleńców, którzy przebywają przy was, z pośród nich będziecie nabywali, z rodu ich, który jest przy was, które oni urodzili w Kraju waszym, – oni niech własnością będą wam.
[46] »Przekazujcie ich dziedzicznie dzieciom waszym po was, ażeby ich dziedzicznie nabywali, będziecie mogli trzymać ich w niewoli zawsze, zaś waszymi braćmi, Synami Izraela, jeden drugim – nie władaj nim surowo.
[47] »Jeżeli dosięgnie zamożności przychodzień, albo osiedleniec przy tobie, zaś brat twój podupadnie przy nim, iż zaprzeda siebie sam przybyszowi osiadłemu przy tobie, albo też potomkowi rodziny przychodnia:
[48] »po tem, iż zaprzedał się, niech ma okup: albo że go ktoś wykupi z braci jego,
[49] »albo że go jego stryj wykupi, czy też stryja jego syn, albo że go ktoś wykupi z krewnych jego, z rodu jego, albo własną ręką sięgnie i wykupi siebie sam.
[50] »Niech z nabywcą swym obliczy czas od roku, w którym się zaprzedał jemu, aż do jubileuszowego [jobēl] roku, i pieniądze ceny sprzedaży wedle liczby lat, jak gdyby był to okres najemnika, gdy on był u niego.
[51] »Jeżeli jeszcze pozostało więcej lat, niech on zwróci wedle nich okup swój z pieniędzy ceny kupna swego,
[52] »a jeżeli pozostało mało z lat tych do jubileuszowego roku, niech mu zalicza, – wedle lat jego, niech mu zwróci okup swój.
[53] »Jak najemny roczny niech u niego będzie, niech nie włada nim surowo w obecności twojej.
[54] »Jeżeli zaś nie zostanie wykupiony przez żaden z tych sposobów, niech [na wolność] wyjdzie w roku jubileuszowym, on sam i synowie jego z nim.
[55] »Zaprawdę bowiem Mnie należą się Synowie Izraela, jako słudzy, sługami oni są Moimi, Który wywiodłem [na wolność] ich z Kraju Egipskiego. Ja jestem Bogiem waszym Wiekuistym.