Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Błogosławieństwo to jest, którem mąż [prorok] Boży Mojżesz błogosławił Synom Izraela przed śmiercią swoją;
[2] »on rzekł [mianowicie]: „Wiekuisty przybył ze Synaju, z Sēiru zaświtał im, zajaśniał z góry Paranu, nadciągnął z mirjadami świętych, z prawicy Swojej [podawając] ognisty zakon im.
[3] »A bo On też pokochał pokolenia; – wszyscy poświęceni z niego [Izraela] są przy Tobie, są poddani władzy Twojej i przyjmują orzeczenia Twoje”,
[4] »[to jest] Naukę [Torę], [którą] przekazał Mojżesz nam, – dziedziczną własność Zgromadzenia [Synagogi] Jakóba.
[5] »„W Jěszurunie On jest królem [właściwym, prawdziwym], gdy się zgromadzają naczelnicy ludu, społem szczepy Izraela.
[6] »Niech żyje Rubin [Rěūbēn] i niechaj nie umiera, a niech mężów jego będzie [spora] ilość.
[7] »To zaś o Judzie [Jěhūda]: on rzekł [mianowicie]: „Usłuchaj, Wiekuisty! głosu Judy, sprowadź go do ludu jego. On toczy własną ręką bój, bądź mu zatem Ty pomocą przed nieprzyjacioły jego”.
[8] »Lewiemu [Lewi] rzekł on [,błogosławiąc]: „Twoje tummim i Twe urim [niech przypadną] mężowi Twemu cnotliwemu, którego wypróbowałeś w Massie [Massa, =próba], a karciłeś go przy wodzie w Meribie [Měriba, =spór], –
[9] »który rzekł o ojcu swoim, a też i o matce swojej: nie mam względu nań, [który] nie poznawał braci swoich, ani nie znał synów swoich, gdy[ż, zaiste!] przestrzegali wyrzeczenia Twego i pilnowali Przymierza Twojego.
[10] »Oni wykładają zasady prawne Twoje Jakóbowi i Naukę [Torę] Twoją Izraelowi, oni zasyłają kadzidło ku Tobie i składają ofiary całopalne na ołtarzu Twoim.
[11] »Błogosław, Wiekuisty! siłę jego, przyjm łaskawie dzieło jego rąk, a poraź biodra nastawających nań, nienawidzących, go, ażeby się nie ostali”.
[12] »O Benjaminie rzekł on [,błogosławiąc]: „Ulubieniec to jest Wiekuistego. Niech On Siedzibę Swoją ma ku bezpieczeństwu [jego] przy nim, [niech] osłania go przez cały dzień [stale] i [niejako] pomiędzy barkami jego ma Siedzibę Swoją”.
[13] »O Józefie rzekł on [,błogosławiąc]: „Błogosławioną przez Wiekuistego [niech] kraina [będzie] jego plonem niebios dzięki rosie i [dzięki wodom] z otchłani rozłożonej w dole,
[14] »plonem [,który] płodem słońca, i plonem, [który] przez księżyc wydawany,
[15] »[plonem] wierzchu wzgórzy wschodnich [pierwotnych] i plonem odwiecznych pagórków,
[16] »plonem [najprzedniejszymi Kraju i zawartości jego, – przez łaskę Tego, Który w krzaku [gorejącym] miał Siedzibę Swoją. Niech to spłynie na głowę Józefa, na czaszkę wyróżnionego wybrańca braci swoich.
[17] »On ma potęgę [,gdyby] pierworodny wół, rogi jego są, jak nosorożca rogi, – niemi [niech] On bodzie ludy społem, [aż do] krańca ziemi, a niech niemi będą mirjady Efraima i niech niemi będą tysiączne rody Menasego [Měnaszsze].
[18] »O Zěbūlūnie rzekł on [,błogosławiąc]: „Ciesz się, Zebulunie! gdy wyruszasz, [w bój], a [ty] Isacharze [Jissachar]! [,przesiadując] w namiotach twoich”.
[19] »„Na [świątynnej] górze zbierają się plemiona, zarzynają tam ofiary sprawiedliwe [nieskazitelne], gdy[ż, zaiste!] będą ssać [niejako] co naniosą morza i ukryte skarby ziemi”.
[20] »O Gadzie rzekł on [,błogosławiąc]: „Niech będzie błogosławion On, Który Gadowi powodzenie da[ł], [iż] rozkłada się, jak lew, szarpie ramię, a też i czaszkę.
[21] »Siedzibę swą upatrzył na początku sobie, gdyż [,zaiste!] jest to dział przez prawodawcę przeznaczony, – on na czele ludu wkroczył [do Kraju], dokonywał dla Izraela [czynów, pełnych] zasługi u Wiekuistego i [odpowiadających] woli Jego”.
[22] »O Danie rzekł on [,błogosławiąc]: „[Niech] Dan [będzie, gdyby] młodym lwem, [gdy] z Baszanu sadzi”.
[23] »O Naftalim rzekł on [,błogosławiąc]: „[Niech] Naftali [będzie] łaski syt i błogosławieństwa pełen Wiekuistego. Zachód i południe zajmij na dziedziczną własność”.
[24] »O Aszerze rzekł on [,błogosławiąc]: „[Niech] najbardziej Aszēr [będzie] błogosławion pośród [Jakóba] synów. Niech on będzie ulubieńcem braci swoich, w oliwie [gdyby] nurzy nogę swoją,
[25] »żelazem, miedzią obuwie twoje, i póki żywot twój – [będzie istnieć] siła twa.
[26] »Niemasz podobnego Wszechmocnemu, o Jěszūrūnie!, – Który z niebios śpieszy z pomocą tobie, potęgą Swą z obłoków.
[27] »Schronieniem tobie Bóg Odwieczny, ramiona wieczne podpierają ciebie. On wypędził przed tobą wroga i rzekł [do ciebie]: „Strać [go]”.
[28] »[Odtąd] ma Izrael byt bezpieczny, – [niemącony] sam zdrój Jakóba, w Kraju zbóż i wina, [gdzie] też z niebios jego pada rosa.
[29] »Błogo tobie, Izraelu! Któ[ry]ż [naród], jest jak ty, narodem, mającym zbawienie przez Wiekuistego, [Który] tarczą jest pomocną tobie, Który mieczem twoim jest potężnym, – iż ci się wrogowie [w łaskę twoją] będą zakłamywać, ty zaś stąpał będziesz po ich wyniosłościach”.