Teksty » Uwspółcześniona Biblia Gdańska » Księga Hioba » Rozdział 14
«  Księga Hioba 13 Księga Hioba 14 Księga Hioba 15  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów; [2] »Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje. [3] »A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd. [4] »Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden. [5] »Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć. [6] »Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik. [7] »Dla drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie. [8] »Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu; [9] »To jednak gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka. [10] »Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest? [11] »Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha; [12] »Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu. [13] »Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. [14] »Gdy człowiek umrze, czy znowu ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana. [15] »Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk. [16] »Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech? [17] »Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości. [18] »Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca. [19] »Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz. [20] »Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go. [21] »Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa. [22] »Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze. 
«  Księga Hioba 13 Księga Hioba 14 Księga Hioba 15  »


 Źródło tekstu: Fundacja Wrota NadzieiOpis prezentowanego tekstu: Projekt realizowany przez Fundację Wrota Nadziei, uwspółcześniający archaiczną gramatykę i słownictwo Biblii Gdańskiej z roku 1632. Wydawca wyraża zgodę na kopiowanie i rozpowszechnianie całości lub części publikacji, jednak bez czerpania z tego korzyści finansowych i bez wprowadzania jakichkolwiek zmian.