Teksty » Uwspółcześniona Biblia Gdańska » Księga Przysłów » Rozdział 17
«  Księga Przysłów 16 Księga Przysłów 17 Księga Przysłów 18  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Lepszy jest kęs suchego chleba, a przy tym spokój, niż dom pełen bydła ofiarnego z kłótnią. [2] »Sługa roztropny będzie panował nad synem, który przynosi hańbę, i wraz z jego braćmi będzie miał udział w dziedzictwie. [3] »Tygiel dla srebra, piec dla złota, ale serca bada PAN. [4] »Zły zważa na wargi fałszywe, a kłamca słucha przewrotnego języka. [5] »Kto naśmiewa się z ubogiego, uwłacza jego Stwórcy, a kto się cieszy z nieszczęścia, nie uniknie kary. [6] »Koroną starców są synowie synów, a chlubą synów są ich ojcowie. [7] »Poważna mowa nie przystoi głupiemu, tym mniej kłamliwe usta dostojnikowi. [8] »Dar jest jak drogocenny kamień w oczach tego, kto go posiada; gdziekolwiek z nim zmierza, ma powodzenie. [9] »Kto kryje grzech, szuka miłości, a kto wyjawia sprawę, rozdziela przyjaciół. [10] »Nagana lepiej działa na rozumnego niż sto razów na głupiego. [11] »Zły szuka jedynie buntu; dlatego zostanie wysłany przeciw niemu okrutny posłaniec. [12] »Lepiej człowiekowi spotkać się z niedźwiedzicą, której zabrano młode, niż z głupim w jego głupocie. [13] »Kto odpłaca złem za dobro, temu zło z domu nie ustąpi. [14] »Kto zaczyna kłótnię, jest jak ten, co puszcza wodę; dlatego zaniechaj sporu, zanim wybuchnie. [15] »Kto usprawiedliwia niegodziwego i kto potępia sprawiedliwego, obaj budzą odrazę w PANU. [16] »Na cóż w ręku głupiego pieniądze, by zdobyć mądrość, skoro nie ma rozumu? [17] »Przyjaciel kocha w każdym czasie, a brat rodzi się w nieszczęściu. [18] »Nierozumny człowiek daje porękę i ręczy na oczach przyjaciela. [19] »Kto kocha grzech, kocha spór, a kto podwyższa swoją bramę, szuka zagłady. [20] »Przewrotny w sercu nie znajduje dobra, a kto ma przewrotny język, wpadnie w zło. [21] »Kto spłodzi głupca, zrobi to  na swój smutek, a ojciec głupiego nie doznaje radości. [22] »Wesołe serce działa dobrze jak lekarstwo, a przygnębiony duch wysusza kości. [23] »Niegodziwy bierze dar z zanadrza, aby wypaczać ścieżki sądu. [24] »Mądrość jest przed obliczem rozumnego, a oczy głupca są aż na krańcu ziemi. [25] »Głupi syn jest zmartwieniem dla ojca i goryczą dla rodzicielki. [26] »Zaprawdę to niedobrze wymierzyć karę sprawiedliwemu ani bić władców za prawość. [27] »Kto ma wiedzę, powściąga swoje słowa, człowiek roztropny jest zacnego ducha. [28] »Nawet głupi, gdy milczy, uchodzi za mądrego, a kto zamyka swoje wargi – za rozumnego. 
«  Księga Przysłów 16 Księga Przysłów 17 Księga Przysłów 18  »


 Źródło tekstu: Fundacja Wrota NadzieiOpis prezentowanego tekstu: Projekt realizowany przez Fundację Wrota Nadziei, uwspółcześniający archaiczną gramatykę i słownictwo Biblii Gdańskiej z roku 1632. Wydawca wyraża zgodę na kopiowanie i rozpowszechnianie całości lub części publikacji, jednak bez czerpania z tego korzyści finansowych i bez wprowadzania jakichkolwiek zmian.