Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Słowa Kaznodziei, syna Dawida, króla w Jerozolimie.
[2] »Marność nad marnościami – mówi Kaznodzieja – marność nad marnościami. Wszystko jest marnością.
[3] »Jaki pożytek ma człowiek z całego swego trudu, który podejmuje pod słońcem?
[4] »Jedno pokolenie przemija,
drugie pokolenie przychodzi, lecz ziemia trwa na wieki.
[5] »Słońce wschodzi i słońce zachodzi, i spieszy do swego miejsca, z którego znów wschodzi.
[6] »Wiatr idzie na południe i zawraca na północ, krąży nieustannie i znowu wraca na drogę swego krążenia.
[7] »Wszystkie rzeki płyną do morza, lecz morze się nie przepełnia; do miejsca, z którego rzeki płyną,
znowu wracają.
[8] »Wszystkie rzeczy
są pełne trudu, a człowiek nie zdoła tego wyrazić. Oko nie nasyci się patrzeniem ani ucho nie napełni się słuchaniem.
[9] »To, co było, jest tym, co będzie; a to, co się stało, jest tym, co się stanie. I nie ma nic nowego pod słońcem.
[10] »Czy jest coś, o czym można by powiedzieć: Patrz, to jest coś nowego? I to już było w dawnych czasach, które były przed nami.
[11] »Nie ma pamięci o dawnych rzeczach; także o tych, które będą, nie będzie pamięci u tych, którzy potem nastaną.
[12] »Ja, Kaznodzieja, byłem królem nad Izraelem w Jerozolimie.
[13] »I przyłożyłem się w swoim sercu
do tego, aby mądrością szukać wszystkiego i wybadać wszystko, co się dzieje pod niebem. To uciążliwe zadanie Bóg dał synom ludzkim, aby się nim trudzili.
[14] »Widziałem wszystkie sprawy, jakie się dzieją pod słońcem, a oto wszystko jest marnością i utrapieniem ducha.
[15] »Tego, co krzywe, nie da się wyprostować, a tego, czego brak, nie da się policzyć.
[16] »Tak więc pomyślałem w swoim sercu: Oto wzbogaciłem się i dano mi więcej mądrości niż wszystkim, którzy byli przede mną w Jerozolimie. I moje serce doświadczyło wielkiej mądrości i wiedzy.
[17] »I przyłożyłem się w swoim sercu
do tego, aby poznać mądrość, a także by poznać szaleństwo i głupotę.
Ale poznałem, że i to jest utrapieniem ducha.
[18] »Gdzie bowiem jest wiele mądrości,
tam jest wiele smutku. A kto przysparza wiedzy, przysparza i cierpienia.