Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I mówił im: Zaprawdę powiadam wam, że niektórzy z tych, co tu stoją, nie zakosztują śmierci, aż ujrzą królestwo Boże przychodzące w mocy.
[2] »A po sześciu dniach Jezus wziął
ze sobą Piotra, Jakuba i Jana i wprowadził ich samych na wysoką górę,
żeby byli na osobności. I przemienił się przed nimi.
[3] »A jego szaty stały się lśniące
i bardzo białe, jak śnieg, jak żaden folusznik na ziemi nie potrafi wybielić.
[4] »I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.
[5] »Wtedy Piotr powiedział do Jezusa: Mistrzu, dobrze nam tu być. Postawmy więc trzy namioty: jeden dla ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza.
[6] »Nie wiedział bowiem, co ma powiedzieć, gdyż byli przestraszeni.
[7] »I pojawił się obłok, który ich zacienił, a z obłoku rozległ się głos: To jest mój umiłowany Syn, jego słuchajcie.
[8] »A nagle, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli obok siebie, tylko samego Jezusa.
[9] »A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie mówili o tym, co widzieli, aż Syn Człowieczy powstanie z martwych.
[10] »I zachowali te słowa dla siebie, rozprawiając między sobą, co znaczy powstać z martwych.
[11] »I pytali go: Dlaczego uczeni w Piśmie mówią, że najpierw ma przyjść Eliasz?
[12] »A on im odpowiedział: Istotnie, najpierw przyjdzie Eliasz i wszystko odnowi, a jak jest napisane o Synu Człowieczym,
że musi wiele cierpieć i za nic być poczytany.
[13] »Ale mówię wam, że Eliasz już przyszedł i zrobili z nim, co chcieli, jak jest o nim napisane.
[14] »A przyszedłszy do uczniów, zobaczył wielki tłum wokół nich oraz uczonych w Piśmie, którzy rozprawiali z nimi.
[15] »Wszyscy ludzie, gdy tylko go zobaczyli, zdumieli się i przybiegłszy, witali go.
[16] »I zapytał uczonych w Piśmie: O czym rozprawiacie z nimi?
[17] »A jeden z tłumu odpowiedział: Nauczycielu, przyprowadziłem do ciebie mego syna, który ma ducha niemego.
[18] »Ten, gdziekolwiek go chwyci, szarpie nim, a on się pieni, zgrzyta zębami i schnie. I mówiłem twoim uczniom, aby go wypędzili, ale nie mogli.
[19] »A on mu odpowiedział: O pokolenie bez wiary! Jak długo będę z wami? Jak długo mam was znosić? Przyprowadźcie go do mnie.
[20] »I przyprowadzili go do niego. A gdy tylko go zobaczył, zaraz duch nim szarpnął, a on upadł na ziemię i tarzał się z pianą na ustach.
[21] »Jezus zapytał jego ojca: Od jak dawna mu się to zdarza? A on odpowiedział: Od dzieciństwa.
[22] »I często wrzucał go w ogień i w wodę, żeby go zgubić. Ale jeśli możesz coś
zrobić, zlituj się nad nami i pomóż nam.
[23] »Jezus mu powiedział: Jeśli możesz wierzyć. Wszystko jest możliwe dla tego, kto wierzy.
[24] »I natychmiast ojciec tego chłopca zawołał ze łzami: Wierzę, Panie! Pomóż mojej niewierze!
[25] »A Jezus, widząc, że ludzie się zbiegają, zgromił ducha nieczystego, mówiąc: Duchu niemy i głuchy! Rozkazuję ci, wyjdź z niego i więcej w niego nie wchodź.
[26] »Wtedy
duch krzyknął i szarpiąc nim gwałtownie, wyszedł. A chłopiec wyglądał jak martwy, tak że wielu mówiło, iż umarł.
[27] »Lecz Jezus ujął go za rękę i podniósł, a on wstał.
[28] »A gdy wszedł do domu, jego uczniowie pytali go na osobności: Czemu my nie mogliśmy go wypędzić?
[29] »I odpowiedział im: Ten rodzaj
demonów nie wychodzi inaczej, jak tylko przez modlitwę i post.
[30] »A wyszedłszy stamtąd, przechodzili przez Galileę. On jednak nie chciał, aby ktoś o tym wiedział.
[31] »Nauczał bowiem swoich uczniów i mówił im: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi i zabiją go, ale gdy będzie zabity, trzeciego dnia zmartwychwstanie.
[32] »Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się go zapytać.
[33] »I przyszedł do Kafarnaum. A gdy był w domu, zapytał ich: O czym rozmawialiście między sobą w drodze?
[34] »Lecz oni milczeli. W drodze bowiem rozmawiali między sobą o tym, kto z nich jest największy.
[35] »A usiadłszy, zawołał dwunastu i powiedział im: Jeśli ktoś chce być pierwszy, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich.
[36] »I wziął dziecko, postawił je pośrodku nich, a wziąwszy je na ręce, powiedział do nich:
[37] »Kto przyjmie jedno z takich dzieci w moje imię, mnie przyjmuje, a kto mnie przyjmie, nie mnie przyjmuje, ale tego, który mnie posłał.
[38] »Wtedy Jan powiedział do niego: Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto w twoim imieniu wypędzał demony, a nie chodzi z nami. Zabranialiśmy mu więc, bo nie chodzi z nami.
[39] »Ale Jezus powiedział: Nie zabraniajcie mu. Nie ma bowiem nikogo, kto czyniłby cuda w moim imieniu i mógł tak łatwo źle o mnie mówić.
[40] »Bo kto nie jest przeciwko nam, ten jest z nami.
[41] »Kto bowiem poda wam kubek wody w moje imię,
dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę powiadam wam, nie straci swojej nagrody.
[42] »A kto zgorszy jednego z tych małych, którzy we mnie wierzą, o wiele lepiej byłoby dla niego, gdyby zawieszono mu u szyi kamień młyński i wrzucono go do morza.
[43] »Jeśli twoja ręka jest ci powodem upadku, odetnij ją. Lepiej bowiem jest dla ciebie ułomnym wejść do życia, niż mając dwie ręce, pójść do piekła, w ogień nieugaszony;
[44] »Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie.
[45] »A jeśli twoja noga jest ci powodem upadku, odetnij ją. Lepiej bowiem
jest dla ciebie chromym wejść do życia, niż mając dwie nogi, zostać wrzuconym do piekła, w ogień nieugaszony;
[46] »Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie.
[47] »Jeśli zaś twoje oko jest ci powodem upadku, wyłup je. Lepiej bowiem
jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż mając dwoje oczu, zostać wrzuconym do ognia piekielnego;
[48] »Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie.
[49] »Każdy bowiem ogniem będzie posolony i każda ofiara solą będzie posolona.
[50] »Dobra jest sól. Lecz jeśli sól przestanie być słona, czymże ją przyprawicie? Miejcie sól w samych sobie i zachowujcie pokój między sobą.