Teksty » Uwspółcześniona Biblia Gdańska » Dzieje Apostolskie » Rozdział 15
«  Dzieje Apostolskie 14 Dzieje Apostolskie 15 Dzieje Apostolskie 16  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: Jeśli nie zostaniecie obrzezani według zwyczaju Mojżesza, nie możecie być zbawieni. [2] »Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowili, że Paweł i Barnaba oraz jeszcze kilku z nich pójdą w sprawie tego sporu do apostołów i starszych do Jerozolimy. [3] »Wyprawieni przez kościół, szli przez Fenicję i Samarię, opowiadając o nawróceniu pogan, czym sprawili wielką radość wszystkim braciom. [4] »A gdy przybyli do Jerozolimy, zostali przyjęci przez kościół, apostołów i starszych. I opowiedzieli o wszystkim, czego Bóg przez nich dokonał. [5] »Lecz niektórzy ze stronnictwa faryzeuszy, którzy uwierzyli, powstali i powiedzieli: Trzeba ich obrzezać i nakazać, żeby zachowywali Prawo Mojżesza. [6] »Apostołowie i starsi zebrali się więc, aby rozstrzygnąć tę sprawę. [7] »A gdy był wielki spór o to, Piotr powstał i powiedział do nich: Mężowie bracia, wiecie, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa ewangelii i uwierzyli. [8] »A Bóg, który zna serca, wydał im świadectwo, dając im Ducha Świętego, tak samo jak nam. [9] »I nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając przez wiarę ich serca. [10] »Dlaczego więc teraz wystawiacie Boga na próbę, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego ani nasi ojcowie, ani my nie mogliśmy udźwignąć? [11] »Lecz wierzymy, że przez łaskę Pana Jezusa Chrystusa będziemy zbawieni, tak samo i oni. [12] »I całe zgromadzenie umilkło, a potem słuchali Barnaby i Pawła, którzy opowiadali, jak wielkie znaki i cuda Bóg uczynił przez nich wśród pogan. [13] »A gdy i oni umilkli, odezwał się Jakub: Mężowie bracia, posłuchajcie mnie. [14] »Szymon powiedział, jak najpierw Bóg wejrzał na pogan, aby z nich wybrać lud dla swego imienia. [15] »A z tym się zgadzają słowa proroków, jak jest napisane: [16] »Potem powrócę i odbuduję upadły przybytek Dawida; odbuduję jego ruiny i wzniosę go; [17] »Aby ludzie, którzy pozostali, szukali Pana, i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest moje imię – mówi Pan, który to wszystko sprawia. [18] »Znane są Bogu od wieków wszystkie jego sprawy. [19] »Dlatego uważam, że nie należy czynić trudności tym spośród pogan, którzy się nawracają do Boga; [20] »Ale napisać im, aby wstrzymywali się od splugawienia bożków, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi. [21] »Mojżesz bowiem od dawien dawna ma w każdym mieście takich, którzy go głoszą, gdyż w synagogach co szabat czytają go. [22] »Wtedy apostołowie i starsi wraz z całym kościołem uznali za słuszne posłać do Antiochii z Pawłem i Barnabą wybranych spośród siebie ludzi: Judę, zwanego Barsabą, i Sylasa, przodujących wśród braci. [23] »Posłali przez nich takie pismo: Apostołowie, starsi i bracia przesyłają pozdrowienia braciom pochodzącym z pogan, którzy są w Antiochii, Syrii i Cylicji. [24] »Ponieważ słyszeliśmy, że pewni ludzie wyszli od nas i zaniepokoili was słowami, i wzburzyli wasze dusze, mówiąc, że musicie zostać obrzezani i zachowywać prawo, czego im nie przykazaliśmy; [25] »Zgromadzeni jednomyślnie, postanowiliśmy posłać do was wybranych ludzi wraz z naszymi umiłowanymi Barnabą i Pawłem; [26] »Ludźmi, którzy poświęcili swe życie dla imienia naszego Pana Jezusa Chrystusa. [27] »Dlatego posłaliśmy Judę i Sylasa, którzy powtórzą wam ustnie to samo. [28] »Uznał bowiem Duch Święty za słuszne, i my też, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. [29] »Wstrzymujcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeśli będziecie się tego wystrzegać. Bywajcie zdrowi. [30] »Tak więc oni, będąc odprawieni, przybyli do Antiochii, zwołali zgromadzenie i oddali list. [31] »Gdy go przeczytali, uradowali się z tego pocieszania. [32] »A Juda i Sylas, którzy również byli prorokami, w licznych mowach zachęcali i umacniali braci. [33] »A gdy przebywali tam jakiś czas, zostali odprawieni z życzeniem pokoju od braci do apostołów. [34] »Lecz upodobało się Sylasowi tam pozostać. [35] »Również Paweł i Barnaba przebywali w Antiochii, nauczając i głosząc z wieloma innymi słowo Pana. [36] »Po kilku dniach Paweł powiedział do Barnaby: Wróćmy i odwiedźmy naszych braci we wszystkich miastach, w których głosiliśmy słowo Pańskie, aby zobaczyć, jak się mają. [37] »Barnaba chciał również wziąć ze sobą Jana, zwanego Markiem. [38] »Ale Paweł nie chciał zabrać ze sobą tego, który odszedł od nich w Pamfilii i nie uczestniczył z nimi w tej pracy. [39] »I doszło między nimi do ostrej kłótni, tak że się rozdzielili: Barnaba wziął ze sobą Marka i popłynął na Cypr; [40] »Paweł zaś wybrał sobie Sylasa i wyruszył, polecony przez braci łasce Boga. [41] »I przechodził Syrię i Cylicję, umacniając kościoły. 
«  Dzieje Apostolskie 14 Dzieje Apostolskie 15 Dzieje Apostolskie 16  »


 Źródło tekstu: Fundacja Wrota NadzieiOpis prezentowanego tekstu: Projekt realizowany przez Fundację Wrota Nadziei, uwspółcześniający archaiczną gramatykę i słownictwo Biblii Gdańskiej z roku 1632. Wydawca wyraża zgodę na kopiowanie i rozpowszechnianie całości lub części publikacji, jednak bez czerpania z tego korzyści finansowych i bez wprowadzania jakichkolwiek zmian.