Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Przybył do Derbe i Listry. A oto był tam pewien uczeń imieniem Tymoteusz, syn pewnej Żydówki, która uwierzyła, ojca natomiast Greka.
[2] »Bracia z Listry i Ikonium dawali o nim
dobre świadectwo.
[3] »Paweł chciał go zabrać ze sobą, więc obrzezał go ze względu na Żydów, którzy mieszkali w tamtych stronach. Wszyscy bowiem wiedzieli, że jego ojciec był Grekiem.
[4] »A gdy chodzili po miastach, przekazywali im nakazy ustanowione przez apostołów i starszych w Jerozolimie, których mieli przestrzegać.
[5] »I tak kościoły utwierdzały się w wierze i każdego dnia wzrastały liczebnie.
[6] »Gdy przeszli Frygię i krainę galacką, Duch Święty zabronił im głosić słowo
Boże w Azji.
[7] »Gdy przybyli do Myzji, próbowali pójść do Bitynii, ale im Duch nie pozwolił.
[8] »Przeszli więc Myzję i zeszli do Troady.
[9] »I w nocy Paweł miał widzenie: jakiś Macedończyk stał i prosił go: Przepraw się do Macedonii i pomóż nam!
[10] »Zaraz po tym widzeniu staraliśmy się wyruszyć do Macedonii, będąc tego pewni, że Pan nas powołał, abyśmy im głosili ewangelię.
[11] »Odpłynąwszy więc z Troady, zdążaliśmy wprost do Samotraki, a nazajutrz do Neapolu;
[12] »Stamtąd zaś do Filippi,
rzymskiej kolonii i głównego miasta tej części Macedonii, i zostaliśmy w tym mieście przez kilka dni.
[13] »A w dzień szabatu wyszliśmy za miasto nad rzekę, gdzie zwykle odbywały się modlitwy. Usiedliśmy i rozmawialiśmy z kobietami, które się
tam zeszły.
[14] »Przysłuchiwała się
temu też pewna bogobojna kobieta, imieniem Lidia, z miasta Tiatyry, sprzedająca purpurę, której to serce otworzył Pan, aby uważnie słuchała tego, co mówił Paweł.
[15] »A gdy została ochrzczona razem ze swoim domem, poprosiła: Jeśli uznaliście mnie za wierną Panu, wejdźcie do mojego domu i zamieszkajcie w nim. I wymogła to na nas.
[16] »I stało się, gdy szliśmy na modlitwę, że zabiegła nam
drogę pewna dziewczyna, która miała ducha wieszczego i swoimi wróżbami przynosiła wielki dochód swoim panom.
[17] »A chodząc za Pawłem i za nami, wołała: Ci ludzie są sługami Boga Najwyższego i zwiastują nam drogę zbawienia.
[18] »A robiła to przez wiele dni. Lecz Paweł, bolejąc nad tym, odwrócił się i powiedział do ducha: Rozkazuję ci w imię Jezusa Chrystusa, abyś z niej wyszedł. I w tej chwili wyszedł.
[19] »Gdy jej panowie zobaczyli, że przepadła nadzieja ich zysku, schwytali Pawła i Sylasa, zawlekli ich na rynek przed władzę;
[20] »Stawili ich przed pretorami i powiedzieli: Ci ludzie, którzy są Żydami, sieją zamęt w naszym mieście.
[21] »I głoszą zwyczaje, których nam, jako Rzymianom, nie wolno przyjmować ani zachowywać.
[22] »I wystąpił tłum przeciwko nim, a pretorzy zdarli z nich szaty i kazali wychłostać
ich rózgami.
[23] »Po wymierzeniu wielu razów wtrącili
ich do więzienia, przykazując strażnikowi, żeby ich dobrze pilnował.
[24] »Otrzymawszy taki rozkaz, wtrącił ich do wewnętrznego lochu, a ich nogi zakuł w dyby.
[25] »O północy Paweł i Sylas modlili się i śpiewem chwalili Boga, a więźniowie słyszeli ich.
[26] »Nagle powstało silne trzęsienie
ziemi, tak że zachwiały się fundamenty więzienia. I natychmiast otworzyły się wszystkie drzwi i wszystkim rozwiązały się więzy.
[27] »A gdy strażnik więzienia obudził się i zobaczył otwarte drzwi więzienia, dobył miecz i chciał się zabić, sądząc, że więźniowie pouciekali.
[28] »Lecz Paweł zawołał donośnym głosem: Nie rób sobie nic złego, bo jesteśmy tu wszyscy.
[29] »Wtedy zażądał światła i wskoczył do środka, a drżąc, padł
do nóg Pawła i Sylasa.
[30] »A wyprowadziwszy ich z więzienia, powiedział: Panowie, co mam czynić, abym był zbawiony?
[31] »A oni odpowiedzieli: Uwierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom.
[32] »I głosili słowo Pańskie jemu i wszystkim jego domownikom.
[33] »Tej samej godziny w nocy wziął
ich ze sobą, obmył ich rany i natychmiast się ochrzcił, on i wszyscy jego
domownicy. [34] »Wprowadził ich do swego domu, zastawił
przed nimi stół i weselił się, uwierzywszy Bogu z całym swoim domem.
[35] »Kiedy nastał dzień, pretorzy posłali służbę miejską ze słowami: Zwolnij tych ludzi.
[36] »I strażnik więzienia oznajmił Pawłowi: Pretorzy przysłali
polecenie, żeby was wypuścić. Teraz więc wyjdźcie i idźcie w pokoju.
[37] »Lecz Paweł powiedział do nich: Publicznie, bez sądu biczowali i wtrącili do więzienia nas, obywateli rzymskich, a teraz potajemnie nas wyrzucają? Nic z tego! Niech sami przyjdą i wyprowadzą nas.
[38] »Słudzy miejscy przekazali te słowa pretorom. A gdy
tamci usłyszeli, że są Rzymianami, przestraszyli się.
[39] »Przyszli, przeprosili ich i wyprowadziwszy, prosili, aby opuścili miasto.
[40] »Kiedy wyszli z więzienia, wstąpili do
domu Lidii, a gdy zobaczyli się z braćmi, pocieszyli ich i odeszli.