BibliePolskie.pl

Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń

Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii

[15] »❬...❭ miała w domu wielmi dobre, ji oblecze [16] »a skorkama koziełkowyma oszyła jemu ręce a gardło, [17] »i dała jemu karmie i chleba ❬...❭. [18] »To on przyniosł i rzecze: „Otcze moj!” Tedy on otpowiedział a rzkę: „❬...❭ ktory jeś ty, synu moj?” [19] »Tedy on rzekł Jakob: „Jać sem pirworodny syn twoj Ezau, uczyniłeśm, jakoś mi kazał, wstań ❬...❭ a jedz moj łow, ać mi pożegna twa dusza”. [20] »Tako on rzecze Isaak synu swemu: „Kakoś tako rychło ułowić mogł, synu moj?” A on otpowiedział: „Boża wola była, iże mię jest rychło potkało, csożem chciał”. [21] »I rzekł jest Isaak: „Przystęp sam, synu, ać ciebie pomacam a opatrzę, jestliś ty syn moj Ezau, czyli nie”. [22] »A on przystąpił ku oćcu swemu, a pomacaw jego Isaak i rzekł: „Zaprawdę, głos to jest Jakobow, ale ręce Ezau”. [23] »I nie poznał jest jego, bo były ręce ku podobieństwu ukazowale znamię starszego brata. Tedy on, dawając znamię pożegnania, rzekł: [24] »„Ty jeś moj syn Ezau?” Otpowiedział rzekąc: „Ja jeśm”. [25] »Tedy on opięć rzecze: „Przyniesiż mi karmie z swego łowu, synu moj, ać tobie da ma dusza pożegnanie”. To on gdyż jadł, dał jemu i wina, tego się napiw [26] »rzekł jest k niemu: „Przystęp ku mnie a daj mi pocałowanie, synu moj!” [27] »Przystąpiw pocałował jest ji ❬...❭ i pożegnał ji Panem Bog iem, i rzekł jest k niemu: [28] »„Dać [Bog] tobie Bog rosę niebieską a tłustości ziemskie, przeliczne opfitości ❬...❭ wina a oleju, [29] »a służyć tobie będą rod i kłaniać się ❬...❭, a będziesz pan bratom swym, boć się będą kłaniać synowie macierze twej. A kto cię będzie kląć ❬...❭, ale kto ciebie będzie żegnać, pożegnan będzie” [30] »A nie dociągnie Isaak tych słow wymawiać, a Jakob wynidzie, owa przy[je]dzie Ezau. [31] »Nawarzyw karmiej z swego łowu a niesie oćcu i rzecze: „Wstań, oćcze moj, a jedz z łowu syna twego, ać mi twa dusza pożegna”. [32] »Tedy jemu Isaak rzecze: „Kto jeś ty?” A on jemu otpowiedział: „Ja jeśm pirworodny twoj syn Ezau”. [33] »Tedy Isaak lęknie się a jimie się wielmi dziwować ani chciał temu uwierzyć i rzekł: „A kto tu pirwej przyniosł źwierzyny a ja jeśm wszytkę sjadł, drzewiej niżliś ty przyszedł, i pożegnałeśm ji, i będzie pożegnan?” [34] »A usłyszaw to Ezau ❬...❭ rzecze zamąciw się: „Pożegnaj takież i mnie, oćcze moj”. [35] »Jenże rzecze k niemu: „Przyszedł twoj brat pirwej a ten wziął twe pożegnanie”. [36] »A on k niemu rzecze: „Z prawem jest rzeczono jego jimię Jakob, boć mi to już drugi raz uczynił: pirworodztwo me mnie wziął a tak wziął i pożegnanie moje”. I lepak oćcu rzecze: „Azaś mnie takież nie chował pożegnania?” [37] »Otpowiedział Isaak: „Panem twym jegośm ustawił i wszytkę twoję bracią pod jego państwem i nad wiele wina i oleju jest❬e❭m ji panem ustawił, a csoż tobie, synu, uczynić?” [38] »Jemuż to Ezau rzekł: „Azali to jedno pożegnanie masz, oćcze moj? Proszę cię, miły otcze, daj mi takież pożegnanie”. A gdyż wieliką żałością płakał, [39] »slutował sie Isaak nad nim i rzecze k niemu: „Z ❬...❭ nieba i z ❬...❭ ziemie [40] »takież będzie twe pożegnanie. Będziesz żyw mieczem a służyć bratu twemu, a przydzie czas, iże sproszczon będziesz brzemienia z swoju plecu”. [41] »Przetoż weżdy nienawi[e]dzi❬a❭ł Ezau Jakoba prze pożegnanie otcowo, jimże to jest ji ociec pożegnał, i rzekł jest na swem sercu: „Przydą żałostny dni[u] memu oćcu, żeć ja zabiję Jakoba brata mego”. [42] »To gdyż było Rebece powiedziano, ona posławszy i zawołała Jakoba syna swego, i rzekła jest k niemu: „Ach toć Ezau twoj brat grozi-ć chcę cię zabić. [43] »A ty posłuchaj mię, bierz się ku Labanowi bratu memu do Aram, [44] »a tu przebędziesz kilko czasow s nim, ażci się zatym upokoji gniew brata twego [45] »a przestanie nienawiść jego, ❬...❭ a jać potem poślę po cię ❬...❭” [46] »I rzekła jest Rebeka ❬ku Isaakowi❭: „Tesno mię przez dziewki Hech, weźmieli Jakob żonę s rodu tej to ziemie, nie chcę żywa być”.