BibliePolskie.pl

Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń

Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii

[1] »Ale we cztyrzech a we dwudziestu dnioch tegoż miesiąca seszli się synowie israhelszczy w poście a w worzech, nasypawszy piasku na się. [2] »I odłączono plemię synow israhelskich ot wszelkiego syna cudzego rodu a stali przed Panem, wyznawając grzechy swe a złości oćcow swych. [3] »A powstali, aby stali, i cztli w księgach zakona Pana Boga swego cztyrkroć za dzień a cztyrkroć [przes noc], spowiadając się a chwaląc Pana Boga swego. [4] »❬I powstali na wschod❭ nauczon❬ych❭ Jozue a Bani, a Cedmijel, Reum a Bani, a Serebijasz [Odajasz, Sebna |a| Fataja] a wołali głosem wielikim ku Panu Bogu swemu. [5] »I rzekli uczeni Jozue a Cetmijel, Bani, Asebijasz, Serabija, Odoja, Sebna a Fataja: „Wstańcie a błogosławcie Panu Bogu naszemu od wieku aż do wieku, a błogosławcie jimieniu sławy twej z wysokości we wszem błogosławieństwie a chwale”. I rzekł Ezdrasz: [6] »„Ty jeś sam, Panie, ty jeś uczynił niebo i niebo niebios i wszytkę wojskę jich, ziemię i wszytko, csoż na niej jest, morze i wszytko, csoż w niem jest, a ty żywisz wszytki ty rzeczy, a wojska niebieska tobie się kłaniają. [7] »Ty jeś sam, Panie Boże, jenżeś zwolił Abrama, a wywiodłeś ji z ognia Kaldejskich, a zdziałeś jemu ❬jimię❭ Abraham. [8] »I nalazłeś sierce jego wierne przed sobą a uczyniłeś s nim ślub, aby jemu dał ziemię kananejską, etejską, ewejską a amorejską, a ferezejską, a jebuzejską, a jeryzejską, aby dał plemieniowi jego, i spełniłeś słowa twa, bo jeś sprawiedliwy. [9] »A widziałeś nędzę oćcow naszych w Ejipcie a wołanie jich jeś usłyszał nad Morzem Rudnym. [10] »A dałeś znamiona i dziwy nad faraonem i nad wszytkimi sługi jego, i nad wszytkim ludem ziemie jego, iżeś uznał, iże pysznie przeciw jim czynili, i uczyniłeś sobie jimię, jako i w tem to dniu. [11] »A morześ rozdzielił przed nimi i przeszli po pośrzodku morza po suchości, ale jich przeciwniki wrzuciłeś w głębokość jako kamień w wody wielikie. [12] »A w słupie obłokowem byłeś jich wodzem przez dzień, a w słupie ogniowem przes noc, aby się jim droga zjawiała, po ktorej szli. [13] »A na gorę Synaj zstąpiłeś, a mowiłeś s nimi z nieba, a dałeś jim sądy prawe a zakon prawdy i duchowne obyczaje, i przykazania dobra, [14] »i sobotę poświęconą ukazałeś jim a przykazanie, a duchowne obyczaje i zakon przykazałeś jim przes rękę Mojżeszowę, sługi twego. [15] »A chleb z niebios dałeś jim w jich głodzie, a wodę wywiodłeś jim pragnącym z skały, a rzekłeś jim, aby wnidąc i włodnęli ziemią, na jążeś wzwiodł rękę twą, aby ją dał jim. [16] »Ale oni i oćcowie naszy pyszno czynili przeciw tobie a zatwardzili głowy swe i nie słyszeli przykazań twych. [17] »A nie chcieli tobie oddani być ani się rozpominali na twe dziwy, jeżeś jim czynił, i zatwardzili szyje swe a dali są woli swej, aby się nawrocili k służbie swej z swarem, ale ty, Boże łaskawy, dobrotliwy i miłosierny, długomyślny i wielikiego slutowania, nie opuściłeś jich. [18] »I tedy, gdy uczynili sobie cielca [prze|z| swar] dętego rzekąc: „Ten jest Bog twoj, jen cię wywiodł z Ejipta”. I uczynili bluźnienia wielika przeciw tobie, [19] »ale ty prze wielika miłosierdzia twa nie ostawiłeś jich na puszczy. Słup obłokowy od nich nie odszedł przez dzień, aby je wiodł drogą, a słup ogniowy przez noc, aby jim ukazował drogę, jąż by mogli jić, [20] »a twoj dobry duch dałeś jim, jen by je uczył, a manny twej nie odjąłeś jim od jich ust, a wodę dałeś jim w pragnieniu. [21] »XL lat karmiłeś je na puszczy a wszego jim dostawało, rucho jich nie zwiotszało a nogi jich nie ustały. [22] »A poddaw jim krolewstwa i ludzi, rozdzieliłeś jim losy a odzierżeli ziemię Seonowę a ziemię krola Ezebonowę, a ziemię Ogowę krola banańskiego, [23] »a syny jich rozpłodziłeś jako gwiazdy na niebie, a przewiodłeś je do ziemie, o niejżeś mowił jich oćcom, aby wnidąc odzierżeli ją. [24] »I przyszli synowie a dzierżeli ją, a poniżyłeś przed nimi bydliciele ziemie kanaańskiej, a poddałeś ❬je❭ w rękę jich krola jich i ludzi ziemskie, aby z nich uczynili, cso jim lubo. [25] »I dobyli murowanych miast a dziedzinę tuczną a odzierzeli domy wszego dobrego pełne, cysterny od jinych udziałane, winnice, zagrody oliwowe a drzewie szczepowe wiele, a jedli, a napełnili się, a roztyli i opłwitowali bogacstwem w dobroci twej wielikiej. [26] »I wzbudzili cię do gniewu a otstąpiwszy ot ciebie, rzucili twym zakonem za swe zadki, proroki twe zbili, jiż je napominali, aby się k tobie obrocili, a czynili bluźnienia wielika przeciw tobie. [27] »I dałeś je w rękę jich nieprzyjacioł, i nędzili je. A w czasu jich zamącenia wołali k tobie, a ty z nieba usłyszałeś je, a podle twego wielikiego miłosierdzia dałeś jim zbawiciele, jeż by je zbawili zbawili z ręku jich nieprzyjacioł. [28] »A gdyż byli otpoczynęli, nawrocili się zasię, aby uczynili złe w widzeniu twem, i niechałeś jich pod ręką jich nieprzyjacioł, i włodnęli jimi. A obrociwszy się i wołali k tobie, a ty z nieba usłyszałeś je i sprościłeś je w miłosierdziach twych w rozmaitych czasiech. [29] »I napominałeś je, aby się nawrocili ku zakonu twemu, ale oni pyszno czynili a nie posłuchali twego przykazania, a w twych sądziech zgrzeszyli, jeż to ktory człowiek uczyni, żyw będzie w nich, a obrocili k tobie plece swe, ❬a❭ zatwardzili szyję swą ❬...❭. [30] »A przedłużyłeś nad nimi lata wielika i napominałeś je duchem twym przez rękę prorokow twych, a nie posłuchali ciebie i podałeś je w moc luda ziemskiego, [31] »ale prze twa wielika miłosierdzia nie dałeś jich na zaginienie aniś jich opuścił, boś ty Bog wielikiego smiłowania i miłościwy ty jeś. [32] »A tak już, Panie Boże nasz wieliki i silny, i groźny, ostrzegając smowy i miłosierdzia, nie odwracaj swego oblicza we wszej pracy, jeż nas pościgła, krole nasze, książęta nasza, kapłany nasze, proroki nasze i oćce nasze, i wszytek lud twoj ode dniow krola Assura aż do tego dnia. [33] »A tyś sprawiedliwy w tem wszem, csoż na nas przyszło, boś prawdę nam uczynił, ale my nieprawiesmy czynili. [34] »Krolowie naszy, książęta naszy, kapłani naszy i oćcowie naszy nie pełnili zakona twego ani dbali na twa przykazania a świadeczstwa twego, jeżeś świadczył w nich. [35] »A oni w swych dobrych krolewstwach w dobroci twej wielikiej, jążeś jim dał, a w ziemi przeszyrokiej a tucznej, jążeś poddał jich obliczu, nie służyli tobie ani się odwrocili od swych obyczajow psotnych. [36] »Owa my sługi sami twoi dziś jestesmy, a ziemia, jążeś oddał oćcom naszym, aby jedli chleb i jedli wszytko dobre, a my sługi twe bydlimy w niej, [37] »a jej użytki płodzą się krolom, jeżeś nad nami postawił prze nasze grzechy a panują nad naszymi żywoty i nad naszym dobytkiem podle swej wolej a w wielikiem zamąceniu jesmy. [38] »Przeto za ty wszytki rzeczy my czynimy ślub a zapiszem się, a to poćwirdzą książęta nasza, nauczony naszy i kapłani naszy”.