BibliePolskie.pl

0	Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii

[1] »A gdyż otwieczerzali, wwiedli tego młodzieńca k niej. [2] »Tedy rozpomionąw się Tobijasz na anjołowę rzecz, wyjąw z swej tobołki cząstkę sierca a wnętrza onej ryby i wrzucił je na żywe wągle. [3] »Tedy Rafael anjoł popadł dyjabła i przywiązał ji na puszczy swirzchniego Ejipta. [4] »I pocznie napominać Tobijasz pannę swą Sarę rzekąc: „Saro, wstań a modlmy się Bogu dziś a zajutra, a po zajutrzu, bo po ty trzy nocy słożmy się z Bogiem, ale po trzeciej nocy będziewa w swem składaniu, [5] »bosmy świętych ludzi dzieci a nie mamy się pospołu tak sjimować jako jini narodowie, jiż Boga nie znają. [6] »A wstawszy oba ❬pospołu❭ z pilnością się modliłasta, aby jima zdrowie było dano. [7] »I rzekł Tobijasz: „Panie Boże oćcow naszych, chwalcie cię niebo i ziemia, morze, studnice i rzeki i wszytko stworzenie twoje, jeż w nich jest. [8] »Ty jeś Adama z jiłu uczynił ziemskiego a dałeś jemu na pomoc Jewę, [9] »a ninie, Panie, ty wiesz, iże nie prze mą nieczystotę poimam tę mą siostrę ❬żonę❭, ale prze miłość będącego płodu, w niemże by było chwalono twe święte jimię na wieki”. [10] »W tę dobę Sara takież pocznie się modlić rzekęcy: „Smiłuj się nad nama, Panie, smiłuj się nad nama, abychowa oba pospołu się zstarzała we zdrowiu”. [11] »A gdyż było w pirwe kury, zawoław k sobie Raguel sług swych i szli s nim ❬pospołu❭, aby wykopali doł, [12] »bo się barzo bał tejże przygody, ktora się zstała pirwym siedmi mężom, ktorzy byli weszli k niej. [13] »A gdyż był doł przyprawion, wrociw się Raguel rzekł k swej żenie: [14] »„Pośli jednę z dziewek swych, ać wzwie, umarłli Tobijasz, abych ji przede dniem pochował. [15] »I posłała jednę z dziewek, jaż wszedszy do pokoja nalazła je zdrowe a kraśnie pospołu śpiąc. [16] »A wrociwszy się powie jima dobre poselstwo, prze jeż to dałasta chwałę Bogu Raguel a Anna żona jego [17] »rzekąc: „Chwałę wzdawamy tobie, Boże israhelski, iże się nam to nie przygodziło, jegoż bojąc się domnimalismy się. [18] »Boś uczynił s nami twe wielikie miłosierdzie a zagnałeś ot nas nieprzyjaciela, przeciwnika naszego, [19] »a smiłowałeś się nad tyma dwiema jedynaczkoma. Daj jima, Gospodnie, upełnie chwalić twą miłość a tobie obiatę z twej chwały a z swego zdrowia ofierować, aby poznało sebranie wszech narodow, iże jeś ty jedziny Pan Bog sam we wszej ziemi. [20] »To rzekł Raguel, kazał sługam swym doł zasuć przed świtanim, [21] »a swej gospodyni Annie przykazał, aby stroiła gody swadziebne a przyprawiła wszytko, csoż by było potrzebno ku pokarmu pocestnym. [22] »A kazał dwie krowie tuczny zabić a cztyrzy skopy, a kazał przyprawić gody wielebne wszem swym sąsiadom i przyjacielom. [23] »A zaprzysiągł Raguel Tobijasza, aby za dwie niedzieli u niego przebył. [24] »A wszego swego zboża, cso miał Raguel, połowicę prawą rącze Tobijaszowi postąpił a uczynił zapis, aby i ta druga połowica, jeż to zbywa, po jego śmierci na Tobijasza spadła.