Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Dni człowieka zrodzonego z kobiety są krótkie i pełne niepokoju.
[2] »Zakwita on jak kwiat - i więdnie, umyka jak cień - nie trwa długo.
[3] »Właśnie na takiego kierujesz spojrzenie i takiego pozywasz na sąd.
[4] »A czy nieczysty może stać się czysty? Nie ma takich!
[5] »Tak, określasz, ile człowiek ma żyć, ustalasz liczbę jego miesięcy, stawiasz granicę, której nie przekroczy.
[6] »Skoro tak, to nie wpatruj się w niego, daj mu spokój, niech jak najemnik pocieszy się końcem dnia.
[7] »Dla drzewa jest przynajmniej nadzieja. Gdy je zetną, odrasta, znowu wypuszcza pęd.
[8] »Jego korzeń starzeje się w ziemi, w prochu obumiera jego pień,
[9] »lecz gdy poczuje wilgoć, kiełkuje, strzela gałązką niczym świeża sadzonka.
[10] »Tymczasem człowiek, gdy umiera, to na dobre; kiedy zgaśnie, to gdzie się podziewa?
[11] »Jak wód ubywa w jeziorze, jak rzeka opada i wysycha,
[12] »tak człowiek, gdy legnie, nie wstanie, nie obudzi się, póki trwać będą niebiosa - nie powstanie ze snu.
[13] »Obyś tak mnie skrył w świecie zmarłych, schował mnie, aż ustanie Twój gniew, wyznaczył mi granicę - lecz potem wspomniał o mnie!
[14] »Bo człowiek, gdy umrze, czy ożyje? Będę czekał po wszystkie dni mego znoju, aż przyjdzie kolej na mnie.
[15] »Będziesz wołał, a ja ci odpowiem, zatęsknisz za tworem swych rąk.
[16] »Tak! Teraz liczysz moje kroki, pilnujesz mojego grzechu.
[17] »Moja nieprawość zapieczętowana w sakiewce, zabezpieczyłeś moją winę.
[18] »Oto jak góra pada i kruszeje, jak skała przesuwana jest z miejsca,
[19] »jak woda gładzi kamienie, a ulewa spłukuje proch ziemi, tak Ty, Panie, niweczysz nadzieję człowieka.
[20] »Pokonujesz go na zawsze - i odchodzi; odmieniasz jego oblicze - i odprawiasz.
[21] »Jego dzieci doznają szacunku, a on już o tym nie wie. Jego dzieci tracą znaczenie, a do niego to nie dociera.
[22] »Czuje ból, dopóki ma ciało, i dopóki ma duszę - płacze.