Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »(2:3) Mówcie do swoich braci: Mój-lud! A do swoich sióstr: Litość-jej-okazano!
[2] »(2:4) Oskarżajcie natomiast waszą matkę! Oskarżajcie, że nie jest moją żoną, a ja nie jestem jej mężem. Niech usunie nierząd ze swej twarzy i cudzołóstwo spomiędzy swych piersi,
[3] »(2:5) bo inaczej rozbiorę ją do naga, pokażę jak w dniu narodzin, uczynię podobną do pustyni, zamienię w suchą ziemię i sprawię, że umrze z pragnienia.
[4] »(2:6) Co do jej dzieci, nie okażę im litości, gdyż są one dziećmi nierządu.
[5] »(2:7) Tak, oddawała się innym ich matka, mnożyła wstyd ich rodzicielka. Pójdę za swoimi kochankami - mówiła. - Oni dają mi chleb oraz wodę, wełnę, len, oliwę i wino.
[6] »(2:8) Dlatego cierniami zagrodzę jej drogę, otoczę ją murem - i nie znajdzie swych ścieżek.
[7] »(2:9) Biegnąc, nie dogoni kochanków, gdy będzie ich szukać, nie znajdzie. W końcu powie: Ach, powrócę do mego pierwszego męża, z nim było mi lepiej niż teraz.
[8] »(2:10) Ona nie wie, że to Ja dawałem jej zboże, moszcz oraz oliwę, obsypywałem ją srebrem i złotem - że to Ja, nie jej Baal.
[9] »(2:11) Dlatego wrócę i odbiorę im moje zboże w czasie żniw, mój moszcz w jego porze, odejmę im moją wełnę i len, którymi osłaniała swą nagość.
[10] »(2:12) Na oczach jej kochanków już wkrótce obnażę jej rozpustę - i nikt nie wyrwie jej z mojej ręki.
[11] »(2:13) Tak położę kres wszystkim jej weselom i świętom, nowiom, szabatom i wszelkim rocznicom.
[12] »(2:14) Spustoszę jej winnice i figowce. Mówiła o nich: To ich zapłata dla mnie. Otrzymałam ją od moich kochanków. Więc zamienię je w gąszcza i chaszcze, w żerowisko dla polnych zwierząt.
[13] »(2:15) I nawiedzę ją za dni baalów, którym spalała ofiary, dla których stroiła się w kolczyki i klejnoty i łączyła się z kochankami, o Mnie natomiast zapomniała - oświadcza PAN.
[14] »(2:16) Dlatego Ja ją przywabię, zaprowadzę na pustynię i przemówię do jej serca.
[15] »(2:17) Tam otrzyma ode Mnie swe winnice, Dolinę Niepokoju zmienię w bramę nadziei i zaśpiewa mi tam jak za dni swej młodości, jak w dniu swojego wyjścia z Egiptu.
[16] »(2:18) I stanie się w tym właśnie dniu - oświadcza PAN - że zawołasz do Mnie: Mój Mężu! Nie powiesz już: Mój Baalu!
[17] »(2:19) Bo usunę z jej ust imiona baalów, nikt nie wspomni już ich imienia.
[18] »(2:20) W tym dniu zawrę dla niej przymierze ze zwierzętami pól, z ptakami i z tym, co pełza po ziemi, a połamię łuk i miecz - usunę z ziemi wojnę; dzięki Mnie do snu ułożą się bezpieczni.
[19] »(2:21) I poślubię cię sobie na wieki, poślubię cię, wnosząc sprawiedliwość, prawo, łaskę i litość.
[20] »(2:22) Poślubię cię, wnosząc wierność - i uznasz we Mnie PANA.
[21] »(2:23) W tym dniu - oświadcza PAN - odpowiem niebu, a ono odpowie ziemi,
[22] »(2:24) ziemia natomiast odpowie zbożu, winogronom i oliwie, a te skierują odpowiedź do Boże-zasiej!
[23] »(2:25) I zasieję ją sobie w ziemi, zlituję się nad Litości-jej-odmówiono i powiem do Nie-mojego-ludu: Jesteś Moim-ludem. A on Mi odpowie: Mój Boże!