Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał lud w świątyni i ogłaszał mu dobrą nowinę, stanęli przy Nim arcykapłani, znawcy Prawa oraz starsi
[2] »i zwrócili się do Niego z pytaniem: Powiedz nam, jakim prawem dokonujesz tych rzeczy? Kim jest ten, kto dał Ci tę władzę?
[3] »Jezus odpowiedział: Zapytam was i Ja o pewną rzecz. Odpowiedzcie Mi:
[4] »Czy Jan chrzcił ludzi na polecenie nieba, czy też była to rzecz ludzka?
[5] »Wówczas zaczęli się naradzać między sobą: Jeśli powiemy: Na polecenie nieba, to zapyta: Dlaczego mu nie uwierzyliście?
[6] »Jeśli natomiast powiemy, że był to pomysł ludzki, cały lud nas ukamienuje, bo uważa Jana za proroka.
[7] »Odpowiedzieli zatem: Nie wiemy.
[8] »Wtedy Jezus powiedział: Więc Ja też wam nie powiem, jakim prawem dokonuję tych rzeczy.
[9] »Zaczął też opowiadać ludowi taką przypowieść: Pewien człowiek zasadził winnicę, wydzierżawił ją rolnikom i wyjechał na dłuższy czas.
[10] »W okresie winobrania posłał do nich sługę, aby odebrał ustaloną należność za dzierżawę. Rolnicy jednak pobili go i odesłali z niczym.
[11] »Posłał więc do nich innego sługę. Oni jednak i tego pobili, znieważyli i odesłali z niczym.
[12] »Potem posłał jeszcze trzeciego. Oni zaś tego również poranili i wyrzucili.
[13] »Wtedy zastanowił się pan winnicy: Co mam zrobić? Wyślę mojego ukochanego syna, może jego uszanują.
[14] »Gdy rolnicy zobaczyli go, zaczęli naradzać się między sobą: To jest dziedzic, zabijmy go, aby dziedzictwo stało się nasze.
[15] »Wyrzucili go zatem z winnicy i zabili. Co więc zrobi z nimi pan winnicy?
[16] »Przyjdzie i wybije tych rolników, a winnicę przekaże innym. Gdy to usłyszeli, powiedzieli: Nigdy tak się nie stanie!
[17] »On jednak utkwił w nich wzrok i powiedział: Cóż więc znaczą słowa:
Kamień, który budujący uznali za nieprzydatny, ten właśnie stał się kamieniem węgielnym?
[18] »Każdy, kto potknie się o ten kamień, rozbije się, a na kogo on spadnie, zmiażdży go.
[19] »W tym momencie znawcy Prawa i arcykapłani chcieli Go schwytać, zrozumieli bowiem, że przypowieść tę skierował przeciwko nim. Bali się jednak ludu.
[20] »Chcąc wiedzieć o każdym posunięciu Jezusa, wysłali za Nim szpiegów. Ci udawali sprawiedliwych, ale właściwie czyhali na jakąś Jego wypowiedź, która pozwoliłaby im oskarżyć Go wobec władz i postawić przed sądem.
[21] »Zadali Mu więc takie pytanie: Nauczycielu, wiemy, że dobrze mówisz i dobrze nauczasz; nie kierujesz się pozorami, ale zgodnie z prawdą wyjaśniasz, jak postępować według woli Bożej.
[22] »Powiedz: Czy wolno nam płacić podatek cesarzowi, czy nie?
[23] »Jezus jednak przejrzał ich podstęp i powiedział do nich:
[24] »Pokażcie mi denara. Czyją nosi podobiznę i napis? Cesarza - odpowiedzieli.
[25] »On im na to: W takim razie oddajcie to, co cesarskie, cesarzowi, a to, co Boże - Bogu.
[26] »I nie byli w stanie przyłapać Go wobec ludu na żadnym słowie; zdumieni zaś Jego odpowiedzią, zamilkli.
[27] »Potem podeszli do Jezusa jacyś saduceusze. Utrzymują oni, że nie ma zmartwychwstania, stąd zadali Mu takie pytanie:
[28] »Nauczycielu, Mojżesz polecił nam w Prawie, że
jeśliby jakiś człowiek miał żonę i
umarł bezpotomnie, to
jego brat pojmie tę kobietę, aby zapewnić potomstwo zmarłemu.
[29] »Otóż było siedmiu braci. Pierwszy poślubił żonę i umarł bezpotomnie.
[30] »Podobnie było z drugim,
[31] »trzecim i ze wszystkimi siedmioma - umarli, nie pozostawiając potomka.
[32] »W końcu zmarła i kobieta.
[33] »Żoną którego z nich będzie przy zmartwychwstaniu? Bo przecież należała do wszystkich siedmiu.
[34] »Wtedy Jezus im powiedział: Ludzie tego wieku żenią się i wychodzą za mąż,
[35] »lecz ci, którzy zostali uznani za godnych dostąpienia przyszłego wieku oraz zmartwychwstania, nie będą się ani żenić, ani wychodzić za mąż.
[36] »Będą oni równi aniołom, nie będą już umierali, a jako zmartwychwstali będą synami Boga.
[37] »To natomiast, że umarli zmartwychwstają, zaznaczył i sam Mojżesz, gdy przy płonącym krzaku nazwał Pana
Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba.
[38] »Bóg nie jest więc Bogiem umarłych, ale żywych, gdyż dla Niego wszyscy żyją.
[39] »W odpowiedzi na te słowa niektórzy znawcy Prawa stwierdzili: Nauczycielu, dobrze powiedziałeś.
[40] »I już o nic nie śmieli Go pytać.
[41] »Za to Jezus zadał im pytanie: Dlaczego mówi się, że Chrystus jest synem Dawida?
[42] »Przecież sam Dawid stwierdza w Księdze Psalmów:
Pan oświadczył memu Panu: Usiądź po mojej prawicy, [43] »aż położę Twoich wrogów jako podnóżek dla Twoich stóp! [44] »A zatem Dawid nazywa Go Panem, więc jak może On być jego synem?
[45] »Gdy cały lud Go słuchał, Jezus powiedział do swoich uczniów:
[46] »Strzeżcie się znawców Prawa, którzy chętnie paradują w długich szatach, lubią być publicznie witani, zajmować honorowe krzesła na nabożeństwach i przednie miejsca na ucztach,
[47] »którzy rujnują domy wdów i dla pozoru długo się modlą - ci otrzymają surowszy wyrok.