Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Moglibyśmy zapytać: Co zatem osiągnął Abraham, nasz praojciec według ciała?
[2] »Jeśli Abraham został usprawiedliwiony dzięki uczynkom, to ma powód do chluby. Jednak nie tak było między Bogiem a nim.
[3] »Bo co czytamy w Piśmie?
Abraham uwierzył Bogu i to mu uznano za sprawiedliwość.
[4] »Jeśli ktoś pracuje, nikt mu wynagrodzenia nie poczytuje za łaskę. Ono mu się należy.
[5] »Kto jednak nie pracuje, lecz wierzy Temu, który usprawiedliwia bezbożnego, temu wiarę uznaje się za sprawiedliwość.
[6] »Tak też Dawid opisuje szczęście człowieka, któremu Bóg przypisuje sprawiedliwość niezależnie od uczynków:
[7] »Szczęśliwi ci, którym przebaczono nieprawości i których grzechy zakryto; [8] »szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie przypisze grzechu. [9] »Czy to szczęście ma być udziałem tylko obrzezanych? Co z nieobrzezanymi? Przyjrzyjmy się temu. Kiedy czytamy, że wiarę uznano Abrahamowi za sprawiedliwość,
[10] »to pojawia się pytanie, w jakich okolicznościach się to dokonało? Czy był on wówczas obrzezany, czy nie? Otóż nie był obrzezany. Był nieobrzezany.
[11] »Znak obrzezania otrzymał jako pieczęć usprawiedliwiającej wiary - tej wiary, którą miał przed obrzezaniem. W ten sposób stał się on ojcem wszystkich wierzących: nieobrzezanych, aby im również wiarę uznano za sprawiedliwość,
[12] »i obrzezanych, tych jednak, którzy, obok obrzezania, wstępują również na drogę wiary naszego ojca Abrahama - wiary, którą miał jeszcze przed obrzezaniem.
[13] »Zauważmy, że to nie za pośrednictwem Prawa Abraham wraz z potomstwem otrzymał obietnicę, że będzie dziedzicem świata. Stało się to za pośrednictwem usprawiedliwiającej wiary.
[14] »Jeśli dziedzicami są ci, którzy trzymają się Prawa, to wiara traci znaczenie, a obietnica swą treść.
[15] »Prawo bowiem sprowadza gniew, a tam, gdzie nie ma Prawa, nie ma wykroczenia.
[16] »Obietnica natomiast dlatego została uwarunkowana wiarą, aby udział w niej był sprawą łaski. Została także dana w taki sposób po to, aby dotyczyła całego potomstwa, czyli nie tylko tych, którzy trzymają się Prawa, ale i tych, którzy podążają śladami wiary Abrahama, ojca nas wszystkich,
[17] »zgodnie ze słowami:
Ustanowiłem cię ojcem wielu narodów. Czynią to natomiast przed obliczem Tego, któremu on uwierzył - Boga, który ożywia umarłych i to, czego nie ma, powołuje do bytu.
[18] »Abraham, wbrew beznadziei, mając nadzieję uwierzył, aby stać się ojcem wielu narodów, zgodnie z zapowiedzią:
Takie będzie twoje nasienie.
[19] »I nie cofnął się w wierze, choć miał świadomość, że jego ciało, jako około stuletniego mężczyzny, jest już martwe, podobnie jak martwe jest łono Sary.
[20] »Nie zwątpił on w niewierze w obietnicę Boga. Przeciwnie, wzmocniony wiarą oddał chwałę Bogu.
[21] »Był przy tym w pełni przekonany, że to, co Bóg obiecał, ma moc również spełnić.
[22] »Właśnie dlatego uznano mu to za sprawiedliwość.
[23] »Nie czytamy przy tym, że
uznano mu tylko ze względu na niego.
[24] »Stało się to również ze względu na nas. Nam ma to być uznane, wierzącym w Tego, który wzbudził z martwych Jezusa, naszego Pana,
[25] »wydanego za nasze upadki i wzbudzonego dla naszego usprawiedliwienia.