Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Strzeżcie się, abyście sprawiedliwości waszej nie czynili przed ludźmi, iżby was widziano; inaczej nagrody mieć nie będziecie u Ojca waszego, który jest w niebiesiech.
[2] »Gdy tedy dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jako czynią obłudnicy w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę powiadam wam: wzięli już nagrodę swoją.
[3] »Ale gdy ty dajesz jałmużnę, niechaj nie wie lewica twoja, co prawica twoja czyni,
[4] »aby jałmużna twoja była w skrytości. A Ojciec twój, który widzi w skrytości, odpłaci tobie.
[5] »A gdy się modlicie, nie bądźcie jako obłudnicy, którzy modlą się radzi w synagogach i stojąc na rogach ulic, aby byli widziani przez ludzi. Zaprawdę powiadam wam: wzięli nagrodę swoją.
[6] »Ale ty, gdy się modlić będziesz, wnijdźże do komory twojej, a zawarłszy drzwi módl się do Ojca twego w skrytości. A Ojciec twój, który przenika skrytości, odda tobie.
[7] »A modląc się nie mówcie wiele, jak to czynią poganie, którzy mniemają, że dla wielomówności swojej będą wysłuchani.
[8] »Nie bądźcie tedy im podobni. Wie bowiem Ojciec wasz niebieski, czego potrzebujecie, pierwej nim go prosicie.
[9] »Wy tedy tak się modlić będziecie: Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech, święć się imię twoje;
[10] »przyjdź królestwo twoje. Bądź wola twoja, jako w niebie, tak i na ziemi.
[11] »Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj.
[12] »I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom.
[13] »I nie wódź nas na pokuszenie. Ale nas zbaw ode złego.
[14] »Bo jeśli odpuścicie ludziom winy ich, odpuści też i wam Ojciec niebieski grzechy wasze.
[15] »Lecz jeśli nie odpuścicie ludziom, i Ojciec wasz nie odpuści wam grzechów waszych.
[16] »A gdy pościcie, nie bądźcie smutni jako obłudnicy. Twarze bowiem swoje wyniszczają, aby okazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę powiadam wam, że wzięli nagrodę swoją.
[17] »Ale ty, gdy pościsz, namaść głowę swoją i obmyj oblicze,
[18] »abyś nie okazał ludziom, że pościsz, ale Ojcu twojemu, który jest w skrytości. A Ojciec twój, który widzi w skrytości, odda tobie.
[19] »Nie skarbcie sobie skarbów na ziemi, gdzie rdza i mól psuje i gdzie złodzieje wykopują i kradną.
[20] »Ale skarbcie sobie skarby w niebie, gdzie ani rdza zepsuje, ani mól stoczy i gdzie złodzieje nie wykopują ani kradną.
[21] »Albowiem gdzie jest skarb twój, tam i serce twoje.
[22] »Światłem ciała twego jest oko twoje. Jeśliby oko twoje było szczere, wszystko ciało twoje światłe będzie.
[23] »Ale jeśliby oko twoje było niegodziwe, całe ciało twoje mrok spowije. Jeśli tedy światło, które w tobie jest, ciemnością się staje, sama ciemność jakżeż wielka będzie?
[24] »Nikt nie może dwom panom służyć, bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego będzie miłował — albo przy jednym stać będzie, a drugim wzgardzi. Nie możecie Bogu służyć i mamonie.
[25] »A przeto powiadam wam, nie troszczcie się o życie wasze, co byście jedli, ani o ciało wasze, w co byście je przyoblec mieli. Czyż życie nie jest ważniejsze niż pokarm, a ciało niż odzienie?
[26] »Wejrzyjcie na ptaki niebieskie, że nie sieją ani żną, ani zbierają do gumien, a Ojciec wasz niebieski żywi je.
[27] »Czyście wy nie daleko ważniejsi niźli one? I kto z was rozmyślając może dodać do wzrostu swego łokieć jeden?
[28] »A o odzienie czemu się troszczycie? Przypatrzcie się liliom polnym, jako rosną: nie pracują ani przędą.
[29] »A powiadam wam, że nawet Salomon we wszystkiej chwale swojej nie był tak przybrany, jako jedna z nich.
[30] »Jeśli więc tę trawę polną, która dziś jest, a jutro będzie w piec wrzucona, Bóg tak przyodziewa, jakoż daleko więcej was, małej wiary.
[31] »Nie troszczcież się tedy, mówiąc: co będziemy jeść albo co będziemy pić, albo czym się będziemy przyodziewać?
[32] »Bo o to wszystko poganie się pilnie starają. Albowiem wie Ojciec wasz niebieski, że tego wszystkiego potrzebujecie.
[33] »Szukajcież tedy naprzód Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a to wszystko będzie wam przydane.
[34] »Nie zabiegajcież tedy o jutro, gdyż dzień jutrzejszy sam o siebie troszczyć się będzie: dosyć ma dzień utrapienia swego.