Teksty » Ks. Eugeniusz Dąbrowski - Nowy Testament z Wulgaty » Ewangelia Jana » Rozdział 10
«  Ewangelia Jana 9 Ewangelia Jana 10 Ewangelia Jana 11  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: kto nie wchodzi do owczarni przez bramę, ale wdziera się inną drogą, ten jest złodziejem i zbójem. [2] »Lecz kto wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec. [3] »Temu odźwierny otwiera, a owce słuchają głosu jego, własne swe owce woła po imieniu i wyprowadza je. [4] »A gdy wypuści swe owce, idzie przed nimi, owce zaś podążają za nim, bo znają głos jego. [5] »Ale za obcym nie idą, lecz uciekają przed nim, bo głosu obcych nie znają. [6] »Taką przypowieść powiedział im Jezus, ale oni nie zrozumieli tego, co im mówił. [7] »Rzekł im tedy Jezus ponownie: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że ja jestem bramą dla owiec. [8] »Wszyscy, ilu ich tylko przyszło, złodzieje są i zbóje i nie usłuchały ich owce. [9] »Jam jest bramą. Jeśli kto przeze mnie wnijdzie, będzie zbawiony: i wnijdzie, i wyjdzie, i pastwiska znajdzie. [10] »Złodziej nie przychodzi, jeno żeby kraść, zabijać i tracić. Ja przyszedłem, żeby miały życie i obficiej miały. [11] »Jam jest pasterz dobry. Dobry pasterz życie swoje daje za owce swoje. [12] »Lecz najemnik i ten, kto nie jest pasterzem, do którego nie należą owce, na widok zbliżającego się wilka porzuca owce i ucieka, a wilk porywa i rozprasza owce. [13] »Najemnik zaś ucieka, bo jest najemnikiem i nie troszczy się o owce. [14] »Jam jest pasterz dobry; znam swoje i one mnie znają; [15] »jako mnie zna Ojciec, a ja znam Ojca. I życie swoje oddaję za owce moje. [16] »I inne owce mam, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić, i słuchać będą głosu mego, i stanie się jedna owczarnia i jeden pasterz. [17] »Dlatego miłuje mnie Ojciec, że ja życie swoje oddaję, abym je znowu otrzymał. [18] »Nikt mi go nie odbiera, ale ja oddaję je z własnej woli, mam moc ofiarować je i mam moc znowu je odzyskać. Taki rozkaz otrzymałem od Ojca mego. [19] »Powstało tedy znowu rozdwojenie pomiędzy Żydami z powodu tych słów. [20] »I wielu z nich mówiło: Czarta ma i szaleje. Dlaczego go słuchacie? [21] »Drudzy mówili: To nie jest nauka opętanego. Czyż czart może ślepym wzrok przywracać? [22] »I przypadła w Jerozolimie Uroczystość Poświęcenia Świątyni, a była zima. [23] »I przechadzał się Jezus w świątyni, w krużganku Salomona. [24] »Obstąpili go tedy Żydzi i rzekli mu: Dokądże nas trzymać będziesz w niepewności? Jeśli ty jesteś Chrystusem, powiedz nam jawnie. [25] »Odpowiedział im Jezus: Mówię wam, a nie wierzycie. Czyny, które ja wykonywam w imię Ojca mego, świadczą o mnie, [26] »ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z owiec moich. [27] »Owce moje słuchają głosu mego, a ja je znam i one idą za mną. [28] »I daję im życie wieczne, a nie zginą na wieki ani ich nikt nie wyrwie z ręki mojej. [29] »To, co mi dał Ojciec mój, większe jest niż wszystko i nikt nie może wydrzeć z rąk Ojca mego. [30] »Ja i Ojciec jedno jesteśmy. [31] »Chwycili tedy Żydzi kamienie, aby go ukamienować. [32] »Odpowiedział im Jezus: Wiele dobrych uczynków ukazałem wam od Ojca mego; za który z tych uczynków kamienujecie mnie? [33] »Odpowiedzieli mu Żydzi: Nie kamienujemy ciebie za dobry uczynek, ale za bluźnierstwo, za to, że ty, będąc człowiekiem, czynisz siebie Bogiem. [34] »Odpowiedział im Jezus: Czyż w Prawie waszym nie napisano: Jam rzekł: bogami jesteście? [35] »Jeśli nazwał bogami tych, dla których przeznaczone było słowo Boże, a Pismo mylić się nie może, [36] »o tym, którego Ojciec uświęcił i posłał na świat, wy powiadacie, że bluźni, bo powiedziałem, że jestem Synem Bożym. [37] »Jeśli nie wypełniam uczynków Ojca mego, nie wierzcie mi. [38] »Ale jeśli wypełniam, choćbyście mnie wierzyć nie chcieli, wierzcie uczynkom, abyście poznali i uwierzyli, że Ojciec jest we mnie, a ja w Ojcu. [39] »Usiłowali tedy go pojmać, ale on uszedł z ich rąk. [40] »I odszedł znowu za Jordan, gdzie dawniej Jan udzielał chrztu, i tam pozostawał. [41] »A wielu przychodziło do niego i mówili: Jan wprawdzie żadnego cudu nie czynił, [42] »ale wszystko, cokolwiek Jan o nim powiedział, było prawdą. I wielu uwierzyło weń. 
«  Ewangelia Jana 9 Ewangelia Jana 10 Ewangelia Jana 11  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pismo Święte Nowego Testamentu,wstęp, nowy przekład z Wulgaty, komentarz przez ks. Eugeniusza Dąbrowskiego - doktora świętej teologii; doktora nauk biblijnych. Księgarnia św. Wojciecha 1973. Poznań Warszawa Lublin. Wydanie 18. XLIII, 1024 s., [3] k. tabl.; il., mapy; 18 cm. Druk. RSW "Prasa - Książka - Ruch" Zakłady Graficzne w Bydgoszczy. Druk ukończono we wrześniu 1973 r. Ostatnie wydanie całego Nowego Testamentu. Tekst zamieszczony za zgodą Wydawnictwa Święty Wojciech [zgoda z dn. 2017.03.17]. Opracowanie tekstu: BibliePolskie.pl