Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A do Kościoła antiocheńskiego należeli prorocy i nauczyciele, jako to: Barnaba i Szymon, zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manahen, który był wychowany razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł.
[2] »Gdy tedy sprawowali służbę Pańską i pościli, rzekł do nich Duch Święty: Odłączcie mi Szawła i Barnabę do dzieła, do któregom ich powołał.
[3] »Wówczas po odprawieniu postów i modlitw włożyli na nich ręce i wyprawili ich.
[4] »A oni, posłani przez Ducha Świętego, poszli do Seleucji i stamtąd odpłynęli do Cypru.
[5] »I gdy przybyli do Salaminy, głosili słowo Boże w synagogach żydowskich. A mieli i Jana do usługi.
[6] »A przeszedłszy całą wyspę aż do Pafos, spotkali pewnego czarnoksiężnika, fałszywego proroka, Żyda, imieniem Bariesu,
[7] »który był przy wielkorządcy Sergiuszu Pawle, mężu roztropnym. Ten przywoławszy Barnabę i Szawła pragnął posłuchać słowa Bożego.
[8] »Ale działał przeciwko nim Elymas, czarnoksiężnik (tak bowiem tłumaczy się imię jego), usiłując wielkorządcę odwieść od wiary.
[9] »Szaweł tedy, zwany i Pawłem, napełniony Duchem Świętym, patrząc weń pilnie,
[10] »rzekł: O, pełny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności synu diabelski, wrogu wszelkiej sprawiedliwości! Nie przestaniesz wywracać prostych dróg Pańskich?
[11] »A oto teraz ręka Pańska nad tobą i będziesz ślepy, nie widząc słońca przez czas pewien. I natychmiast padł na niego mrok i ciemność, a chodząc wokoło szukał, kto by mu rękę podał.
[12] »Wtedy wielkorządca widząc, co zaszło, uwierzył, zdumiewając się nad nauką Pańską.
[13] »I odpłynąwszy z Pafos Paweł i towarzysze jego przybyli do Perge w Pamfilii. Jan zaś odszedłszy od nich wrócił do Jerozolimy.
[14] »A oni minąwszy Perge przybyli do Antiochii Pizydyjskiej i wszedłszy do synagogi w dzień szabatu, zasiedli.
[15] »A po przeczytaniu Zakonu i Proroków, przełożeni synagogi posłali do nich mówiąc: Mężowie bracia, jeżeli macie jakie słowo zachęty do ludu, przemówcie.
[16] »Powstał tedy Paweł i nakazując ręką milczenie rzekł: Mężowie izraelscy i wy, którzy się Boga lękacie, słuchajcie.
[17] »Bóg ludu izraelskiego wybrał ojców naszych i wywyższył lud ten, gdy przebywał w ziemi egipskiej, a ramieniem potężnym wywiódł go z niej
[18] »i przez lat czterdzieści znosił obyczaje jego na pustyni.
[19] »I wytępiwszy siedem narodów w ziemi chananejskiej, losem pomiędzy nich ziemię ich rozdzielił,
[20] »jakoby po czterystu pięćdziesięciu latach. A potem dał im sędziów aż do Samuela Proroka.
[21] »Potem zażądali króla i dał im Bóg Saula, syna Cisa, męża z pokolenia Beniamina, przez lat czterdzieści.
[22] »I odrzuciwszy go powołał im na króla Dawida, o którym też zaświadczał, gdy mówił: Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według serca mojego, który wypełniać będzie wszelką wolę moją.
[23] »Z jego to potomstwa według obietnicy wzbudził Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa,
[24] »przed którego przyjściem głosił Jan chrzest pokuty całemu ludowi izraelskiemu.
[25] »A gdy Jan wypełnił posłannictwo swoje, mówił: Nie jestem tym, za kogo mię uważacie, ale oto przychodzi po mnie ten, któremu nie jestem godzien rozwiązać sandałów u nóg jego.
[26] »Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama i ci pośród was, którzy się lękają Boga. Do was zostało posłane słowo tego zbawienia.
[27] »Mieszkańcy bowiem Jerozolimy i zwierzchnicy ich nie uznali go, a przez wyrok wypełnili zapowiedzi Proroków czytane im w każdy szabat.
[28] »Nie znaleźli w nim żadnej przyczyny śmierci, a prosili Piłata, aby mogli go zabić.
[29] »I gdy wykonali wszystko, co o nim napisano, zdjęli go z krzyża i złożyli go w grobie.
[30] »Bóg wszakże wskrzesił go z martwych dnia trzeciego, a on ukazywał się przez wiele dni tym,
[31] »którzy razem z nim przyszli z Galilei do Jerozolimy i którzy po dziś dzień dają o nim świadectwo wobec ludu.
[32] »I my zwiastujemy wam tę obietnicę daną ojcom naszym,
[33] »że ją wypełnił Bóg dla dzieci naszych, wskrzeszając Jezusa, jak to napisane jest w drugim Psalmie: Synem moim ty jesteś, jam ciebie dziś zrodził.
[34] »A że go wskrzesił z martwych, aby już więcej nie ulegał skażeniu, tak powiedział: Wiernie wypełnię, com święcie przyobiecał Dawidowi.
[35] »Dlatego i gdzie indziej mówi: Nie dozwolisz, aby święty twój uległ skażeniu.
[36] »Dawid jednak przysłużywszy się swemu pokoleniu za wolą Bożą zasnął, przyłączył się do ojców swoich i uległ skażeniu.
[37] »Lecz ten, którego Bóg wskrzesił z martwych, nie doznał skażenia.
[38] »Niechże wam tedy będzie wiadome, mężowie bracia, że przez niego zwiastuje się wam odpuszczenie grzechów we wszystkim, z czego nie mogliście być usprawiedliwieni przez Zakon Mojżeszowy.
[39] »Każdy, który wierzy, przezeń usprawiedliwiony jest.
[40] »Baczcie przeto, aby nie sprawdziło się na was, co powiedziane jest u Proroków:
[41] »Patrzcie, szydercy, zdumiewajcie się i wniwecz się obróćcie, bo za dni waszych dokonywam dzieła, któremu nie uwierzycie, gdyby wam kto opowiadał.
[42] »A gdy oni wychodzili, proszono ich, aby i w następny szabat mówili do nich o tym samym.
[43] »Skoro zaś zebrani się rozeszli, wielu Żydów i prozelitów udało się za Pawłem i Barnabą, a ci przemawiając zachęcali ich, aby wytrwali w łasce Bożej.
[44] »A w następny szabat zebrało się prawie całe miasto dla słuchania słowa Bożego.
[45] »Żydzi zaś widząc mnóstwo ludu, pełni zazdrości, poczęli się sprzeciwiać temu, co mówił Paweł, i bluźnili.
[46] »Wtedy Paweł i Barnaba odważnie powiedzieli: Wam przede wszystkim miało być głoszone słowo Boże, ale że je odrzucacie i uważacie się za niegodnych żywota wiecznego, oto zwracamy się do pogan.
[47] »Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem cię światłością dla pogan, abyś był ku zbawieniu aż po krańce ziemi.
[48] »Słysząc to poganie uradowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy przeznaczeni do żywota wiecznego uwierzyli.
[49] »Nauka zaś Pańska rozszerzała się po całej krainie.
[50] »Żydzi wszakże podburzyli pobożne i poważane niewiasty oraz przedniejszych w mieście i wzniecili prześladowanie przeciw Pawłowi i Barnabie. I wyrzucili ich z granic swoich.
[51] »A oni otrząsnąwszy na nich proch z nóg przybyli do Ikonium.
[52] »Uczniowie zaś napełniali się weselem i Duchem Świętym.