Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Czyż nie wiecie, bracia (a mówię to do znających Zakon), że Zakon panuje nad człowiekiem, dopóki żyje?
[2] »Tak niewiasta zamężna, póki mąż żyje, związana jest prawem, jeśli zaś mąż jej umiera, wyzwolona jest od prawa wiążącego ją z mężem.
[3] »Dlatego gdyby współżyła z innym mężczyzną za życia męża, będzie zwana cudzołożną; jeśliby jednak umarł mąż jej, uwolniona jest od prawa łączącego ją z mężem i nie jest cudzołożną, współżyjąc z innym mężczyzną.
[4] »Przeto i wy, bracia moi, umarliście dla Zakonu przez ciało Chrystusowe, abyście należeli do innego, który z martwych powstał, i tak, byśmy owoc przynosili Bogu.
[5] »Albowiem gdyśmy jeszcze byli w ciele, namiętności grzeszne wywołane przez Zakon działały w członkach naszych, byśmy przynosili owoc śmierci.
[6] »Teraz jednak jesteśmy wolni od Zakonu śmierci, w którym byliśmy trzymani, tak że służymy w nowości ducha, a nie według przestarzałej litery.
[7] »Cóż tedy powiemy? Czy Zakon jest grzechem? Bynajmniej. Alem nie poznał grzechu, jeno przez Zakon. Nie wiedziałbym o pożądliwości, gdyby Zakon nie mówił „Nie pożądaj”.
[8] »Z zakazu czyniąc podnietę, grzech wzbudził we mnie wszelką pożądliwość. Bez Zakonu bowiem grzech jest martwy.
[9] »I ja żyłem niegdyś bez Zakonu. Ale gdy przyszło przykazanie, grzech ożył,
[10] »a jam stał się martwy. I okazało się, że przykazanie, które miało wieść ku życiu, wiedzie ku śmierci.
[11] »Albowiem grzech wykorzystując przykazanie zwiódł mię i przez nie pozbawił mię życia.
[12] »Przeto Zakon jest wprawdzie święty, a przykazanie święte, sprawiedliwe i dobre.
[13] »Więc to, co dobre, stało się dla mnie śmiercią? Bynajmniej. Lecz grzech, żeby okazać się grzechem, przez dobro sprawił mi śmierć, aby przez przykazanie grzech stał się nad miarę wielkim grzechem.
[14] »Wiemy bowiem, że Zakon jest duchowy, ja zaś jestem cielesny i zaprzedany grzechowi.
[15] »Nie rozumiem bowiem tego, co czynię. Bo nie to czynię, co zamierzam dobrego, lecz to czynię, co znienawidziłem jako złe.
[16] »A jeśli to czynię, czego nie chcę, uznaję, że Zakon jest dobry.
[17] »Więc już nie ja to czynię, ale grzech, który tkwi we mnie.
[18] »Wiem bowiem, że we mnie, to jest w ciele moim, nie przebywa dobro. Łatwo mi bowiem chcieć, ale by dobro wykonać, nie znajduję sposobu.
[19] »Bo nie czynię dobra, którego chcę, ale zło, którego nie chcę, to czynię.
[20] »A jeśli czynię to, czego nie chcę, już nie ja wykonywam to, lecz grzech, który tkwi we mnie.
[21] »Stwierdzam tedy w sobie to prawo, że gdy zamierzam czynić dobro, zło przylega do mnie.
[22] »Raduję się z prawa Bożego, jak przystało na człowieka wewnętrznego,
[23] »a widzę inne prawo w członkach moich, sprzeczne z prawem umysłu mego, poddające mię w niewolę pod prawo grzechu, które jest w członkach moich.
[24] »Nieszczęsny ja człowiek! Któż mię wyzwoli z ciała tej śmierci?
[25] »Łaska Boża przez Jezusa Chrystusa Pana naszego. A tak ja sam umysłem służę prawu Bożemu, a ciałem zakonowi grzechu.