Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Wiemy bowiem, że gdy przybytek tego ziemskiego domu naszego się rozsypie, mamy przybytek od Boga, dom, nie rękoma budowany, ale wiekuisty w niebiesiech.
[2] »Bo w obecnym wzdychamy pragnąc, abyśmy byli przyobleczeni w mieszkanie nasze, które jest z nieba.
[3] »Jeśli tylko obleczonymi, a nie nagimi znalezieni będziemy.
[4] »Póki bowiem jesteśmy w tym przybytku, wzdychamy uciśnieni, bo nie chcemy, aby go z nas zwleczono, lecz żeby nas przyobleczono w nowy, aby to, co śmiertelne, wchłonięte było przez życie.
[5] »A tym, który nas do tego zdolnymi czyni, jest Bóg, który nam dał zadatek Ducha.
[6] »Zawsze przeto pełni jesteśmy nadziei wiedząc, że póki przebywamy w ciele, tułamy się daleko od Pana
[7] »(bo chodzimy w wierze, a nie w widzeniu),
[8] »ufamy jednak i wolimy raczej wyjść z tułactwa w ciele, a znaleźć się przy Panu.
[9] »I dlatego usiłujemy, odlegli czy obecni, jemu się podobać.
[10] »Wszyscy bowiem stanąć musimy przed trybunałem Chrystusowym, aby każdy zdał sprawę z czynów dokonanych w ciele, dobrych czy złych.
[11] »Wiedząc tedy, co to jest bojaźń Pańska, ludzi staramy się przekonać, a przed Bogiem wszystko w nas jest jawne. A mam nadzieję, że i w sumieniach waszych nic w was nie ma tajnego.
[12] »Nie żebyśmy znowu samych siebie wam zalecali, ale dajemy wam sposobność, żebyście mogli się przeciwstawić tym, którzy się chlubią na zewnątrz, a nie w sercu.
[13] »Bo czy od zmysłów odchodzimy, to dla Boga, czy się powściągamy, to dla was.
[14] »Albowiem miłość Chrystusowa przynagla nas, gdy to rozważamy, że jeśli jeden umarł za wszystkich, tedy wszyscy pomarli.
[15] »A za wszystkich umarł Chrystus, aby i ci, którzy żyją, już nie dla siebie żyli, ale dla tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.
[16] »Dlatego odtąd nie mamy już nikogo według ciała i jeśliśmy znali i Chrystusa według ciała, to go już teraz nie znamy.
[17] »Jeśli tedy kto jest w Chrystusie, jest nowym stworzeniem: dawne rzeczy przeminęły, oto wszystko nowym się stało.
[18] »A wszystko z Boga, który nas z sobą pojednał przez Chrystusa i dał nam urząd jednania.
[19] »W Chrystusie bowiem Bóg pojednał świat z sobą, nie poczytując mu jego grzechów i udzielając nam słowa pojednania.
[20] »W imieniu Chrystusa tedy poselstwo sprawujemy, jakby sam Bóg przez nas upominał. W imieniu Chrystusa nalegamy: pojednajcie się z Bogiem.
[21] »Tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy i my stali się sprawiedliwością Bożą w nim.