Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Dlatego też pomijając pierwsze zasady nauki Chrystusa przejdźmy do spraw dalszych, zamiast zakładać znowu fundament przez naukę o pokucie za uczynki martwe, o wierze w Boga,
[2] »o chrzcie i wkładaniu rąk, o zmartwychwstaniu i sądzie wiecznym.
[3] »Uczynimy i to, jeśli Bóg pozwoli.
[4] »Niepodobna bowiem, aby ci, którzy raz zostali oświeceni, zakosztowali daru niebiańskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego,
[5] »zakosztowawszy słodyczy słowa Bożego i mocy przyszłego wieku,
[6] »gdy odpadną, dali się odnowić znowu przez pokutę, oni, którzy po raz wtóry krzyżują w sobie Syna Bożego i wystawiają go na urągowisko.
[7] »Bo ziemia, która często pije spadający na nią deszcz i rodzi rośliny użyteczne dla tych, którzy ją uprawiają — doznaje błogosławieństwa od Boga.
[8] »Ale ta, która rodzi ciernie i osty, odrzucona jest i przekleństwa bliska, a kresem jej — spalenie.
[9] »Ale chociaż tak mówimy, po was, najmilsi, spodziewamy się czegoś lepszego i bliższego zbawieniu.
[10] »Wszak Bóg nie jest niesprawiedliwy, aby miał zapomnieć o pracy waszej i miłości, którąście okazali dla imienia jego, gdyście służyli świętym, a i teraz jeszcze służycie.
[11] »A pragniemy, aby każdy z was okazał takie samo staranie w wypełnianiu nadziei aż do końca,
[12] »abyście nie zgnuśnieli, ale stali się naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość odziedziczą obietnice.
[13] »Gdy bowiem Bóg Abrahamowi dawał obietnicę, nie mając nikogo większego nad siebie, na którego by mógł przysiąc, poprzysiągł na siebie samego,
[14] »mówiąc: Zaprawdę błogosławię ciebie i rozmnożę cię szczodrze.
[15] »A ten, że oczekiwał cierpliwie, osiągnął to, co mu obiecano.
[16] »Bo ludzie przysięgają na większego od siebie, a wszelki ich spór kończy się przysięgą na potwierdzenie.
[17] »Przeto i Bóg chcąc dziedzicom obietnicy okazać niewzruszoność postanowienia swego dołączył przysięgę,
[18] »abyśmy w dwóch rzeczach nieodmiennych, w których Bóg skłamać nie może, doznali najbardziej krzepiącej pociechy.
[19] »My, którzyśmy pospieszyli uchwycić daną nam nadzieję i trzymamy się jej jako bezpiecznej i pewnej kotwicy duszy, przenikającej aż poza zasłonę,
[20] »dokąd przodując nam wstąpił Jezus stawszy się najwyższym kapłanem na wieki według porządku Melchizedecha.