Teksty » Ks. Eugeniusz Dąbrowski - Nowy Testament z Wulgaty » Apokalipsa Jana » Rozdział 13
«  Apokalipsa Jana 12 Apokalipsa Jana 13 Apokalipsa Jana 14  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »(12:18) I stanął na piasku morskim. (13:1) I ujrzałem bestię wychodzącą z morza, mającą głów siedem i dziesięć rogów, a na rogach jej dziesięć koron, a na głowach jej słowa bluźnierstwa. [2] »A bestia, którą ujrzałem, podobna była do rysia, nogi jej jako nogi niedźwiedzia, a paszcza jej jako paszcza lwa. I udzielił jej smok siły swojej i władzy wielkiej. [3] »I ujrzałem, że jedna z głów jej była śmiertelnie ranna, ale jej rana śmiertelna została uleczona. Cała ziemia w podziwie spoglądała na bestię. [4] »Składano pokłon smokowi, który dał władzę bestii, i oddawano cześć bestii mówiąc: Któż podobny do bestii i któż z nią będzie mógł walczyć? [5] »I dano jej usta wypowiadające wielkie rzeczy i bluźnierstwa, i nadano jej władzę działania na przeciąg czterdziestu dwóch miesięcy. [6] »I otworzyła usta, aby wygłaszać bluźnierstwa przeciw Bogu, aby bluźnić imieniu jego, przybytkowi jego i tym, którzy mieszkają na niebie. [7] »I dozwolono jej toczyć walkę ze świętymi, i zwyciężać ich. I dano jej władzę nad wszelkim pokoleniem i ludem, językiem i narodem. [8] »A składali jej pokłon wszyscy mieszkańcy ziemi, których imiona nie są napisane w księdze żywota Baranka zabitego od założenia świata. [9] »Jeśli kto ma ucho, niechaj słucha. [10] »Kto bierze do niewoli, sam do niewoli pójdzie, kto mieczem zabija, mieczem ma być zabity. Tu jest przetrwanie i wiara świętych. [11] »I ujrzałem inną bestię wychodzącą z ziemi, a miała dwa rogi podobne do rogów Baranka i mówiła jak smok. [12] »I używała wszelkiej władzy bestii pierwszej w jej obecności, i nakłoniła ziemię z mieszkańcami jej do oddawania czci bestii pierwszej, której rana śmiertelna uleczona została. [13] »I czyniła dziwy wielkie, tak że sprowadzała nawet ogień z nieba na ziemię w obecności ludzi. [14] »I zwiodła mieszkańców ziemi przez znaki, które dozwolono jej czynić w obecności bestii, nakłaniając mieszkańców ziemi, aby wystawili posąg bestii mającej ranę od miecza, a żyjącej. [15] »A dozwolono jej, aby ożywiła posąg bestii, tak aby posąg bestii przemówił i aby sprawiła, że wszyscy, którzy nie złożą czci posągowi bestii, zabici będą. [16] »I sprawi, że wszyscy, mali i wielcy, bogaci i ubodzy, wolni i niewolnicy, będą mieli znamię na prawej ręce albo też na czole. [17] »Aby nikt nie mógł kupować albo sprzedawać, jeno ten, kto ma znamię albo imię bestii, albo też liczbę imienia jej. [18] »Tu jest mądrość. Kto ma rozum, niech zliczy liczbę bestii. Bo jest to liczba człowieka, a liczba jego sześćset sześćdziesiąt i sześć. 
«  Apokalipsa Jana 12 Apokalipsa Jana 13 Apokalipsa Jana 14  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pismo Święte Nowego Testamentu,wstęp, nowy przekład z Wulgaty, komentarz przez ks. Eugeniusza Dąbrowskiego - doktora świętej teologii; doktora nauk biblijnych. Księgarnia św. Wojciecha 1973. Poznań Warszawa Lublin. Wydanie 18. XLIII, 1024 s., [3] k. tabl.; il., mapy; 18 cm. Druk. RSW "Prasa - Książka - Ruch" Zakłady Graficzne w Bydgoszczy. Druk ukończono we wrześniu 1973 r. Ostatnie wydanie całego Nowego Testamentu. Tekst zamieszczony za zgodą Wydawnictwa Święty Wojciech [zgoda z dn. 2017.03.17]. Opracowanie tekstu: BibliePolskie.pl