Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I zatrąbił Anioł piąty, i ujrzałem gwiazdę, która spadła z nieba na ziemię, a dano jej klucz od studni przepaścistej.
[2] »I otworzyła studnię przepaścistą, i wyszedł dym ze studni jak dym pieca ogromnego, a słońce i powietrze zaćmiło się od dymu studni.
[3] »A z dymu studni wyszła szarańcza na ziemię i dano jej moc podobną do mocy skorpionów ziemskich.
[4] »I nakazano jej nie czynić szkody roślinom ziemi ani wszelkiej zieleni, ani żadnemu drzewu, ale tylko ludziom nie mającym znaku Bożego na czołach swoich.
[5] »A dano jej, aby ich nie zabijała, ale męczyła ich przez pięć miesięcy, a cierpienia ich podobne do cierpienia człowieka, którego ukąsił skorpion.
[6] »A w dni one szukać będą ludzie śmierci, a nie znajdą jej i zapragną umrzeć, a śmierć ucieknie od nich.
[7] »Szarańcza ta podobna będzie do koni w ordynku bojowym. Na głowie jej jak gdyby korony ze złota, a oblicze jej niby oblicze człowieka.
[8] »I miała włosy jako włosy niewiasty, a zęby jej jako zęby lwów.
[9] »I miała pancerze niby pancerze z żelaza, a szum jej skrzydeł niby odgłos wozów wielokonnych biegnących do boju.
[10] »I miała ogon niby ogon skorpionów i żądła w ogonie, i siłę szkodzenia ludziom przez pięć miesięcy.
[11] »A miała nad sobą króla, Anioła przepaści, zwanego po hebrajsku
Abaddon, po grecku
Apollyon, a po łacinie imię jego
Exterminans.
[12] »Tak przeszło jedno „Biada”, a oto następują jeszcze dwa „Biada” potem.
[13] »I zatrąbił Anioł szósty, i usłyszałem jakiś głos z czterech rogów złotego ołtarza stojącego przed Bogiem.
[14] »Mówił on do szóstego Anioła mającego trąbę: Rozwiąż czterech Aniołów, którzy są związani w wielkiej rzece Eufrates.
[15] »I rozwiązani zostali czterej Aniołowie, którzy byli gotowi na godzinę, na dzień, na miesiąc i na rok, aby zgładzić trzecią część ludzi.
[16] »A liczba konnego wojska po dwieście milionów i usłyszałem ich liczbę.
[17] »A oto ujrzałem w wizji konie i siedzący na nich jeźdźcy mieli pancerze ogniste, hiacyntowe i siarczane, a głowy koni były jako głowy lwów, a z paszczy ich wydobywał się ogień, dym i siarka.
[18] »Od tych trzech plag zginęła była trzecia część ludzi, tj. od ognia, dymu i siarki, które wydobywały się z paszczy ich.
[19] »Bo moc koni w pyskach ich i w ogonach, bowiem ogony ich podobne są do wężów; mają głowy i przez nie czynią szkodę.
[20] »A inni ludzie, których nie pozabijały te plagi, nie czynili pokuty za dzieła rąk swoich, aby nie oddawać czci czartom i posągom złotym, srebrnym, miedzianym, kamiennym i drewnianym, które ani widzieć nie mogą, ani słyszeć, ani chodzić.
[21] »Nie czynili pokuty za zabójstwa swoje ani za zabobony swoje, ani za rozpustę, ani za złodziejstwa swoje.