BibliePolskie.pl - Tłumaczenia ksiąg biblijnych na język polski

Teksty » Psałterz floriański - transkrypcja IJP PAN » Księga Psalmów » Rozdział 104

Księga Psalmów 104

Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń

Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii

[1] Błogosław, dusza moja, Gospodna! Panie Boże moj, powielbion jeś barzo. Spowiedzią i krasą oblekł ❬jeś❭ sie, [2] ogarnion świetłością jako odzienim, rozciągaję niebo jako skorę, [3] jenże pokrywasz wodami wirzchy jego, jenże kładziesz obłok wstąpienie twoje, jenże chodzisz na skrzydlech wiatrow, [4] jenż czynisz anjeły twoje duchy a sługi twe ogniem zażegającym, [5] jenże ustawił {albo założył} jeś ziemię na ustawicstwie jej; nie nachyli {albo nakłoni} sie na wiek wiekom. [6] Głębokość jako odzienie odziew jego, na gorach staną wody. [7] Od porokowania twego ucieką, od głosa groma twego bać sie będą. [8] Wstąpają gory i zstąpają pola na miasto, jeż jeś założył jim. [9] Miezę {albo granicę} położył jeś jim, jejże nie przestąpią ani sie obrocą pokryć ziemię, [10] jenże wypuszczasz studnie w podolech; miedzy pośrzodkiem gor pojdą wody. [11] Pić będzie wszytek źwierz pola, czakać będą łosiowie we chcieniu picia swego. [12] Nad nimi ptacy niebia bydlić będą, z pośrzod opok dadzą głosy. [13] Zmaczający gory z wysokości jich, z owoca dział twojich nasycena będzie ziemia, [14] wywodzi siano skotu a ziele służbie ludskiej, aby wywiodł chleb z ziemie, [15] a wino uwiesieli sierce człowiecze albo ludskie, by uwiesielił lice w oleju, a chleb sierce człowiecze śćwirdzi {albo posili}. [16] Nasycona będą drwa polna a cedrowie libańszczy, ❬jeż❭ sadził jest; [17] tamo wroblowie gnieździć będą. Rarogowy dom wojwoda jest jich, [18] gory wysokie jeleniom, opoka ubieżenie jeżom {albo uciekanie}. [19] Uczynił miesiąc w czasu, słuńce poznało jest zachod swoj. [20] Położył jeś ćmy, i uczyniła się noc, w niej przechodzić będą wszelka źwierzęta leśna, [21] szczenięta {albo dzieci} lwow rzwiąc, bychą ułapiły a szukały od Boga karmie sobie. [22] Wzeszło jest słuńce, i sgromadziły są sie a w barłodzech swojich sie składą. [23] Wynidzie człowiek na działo swe a ku działaniu swemu aż do wieczora. [24] Kako wielbiony są działa twoja, Gospodnie! Wszytko w mądrości jeś uczynił, napełniona jest ziemia osiedzieni❬m❭ twojim. [25] To morze wielikie i szyrokie rękama, tamo łażący źwierz, jemuż nie jeść czysła, źwierz maluczki s wielikim, [26] tamo łodzie przedą, smok ten, jenż jeś stworzył na obłudzanie jemu, [27] wszytko ot ciebie czaka, by dał jim karmią w czas. [28] Dawanim twojim onym zbirać będą, w otworzeniu ręku twoju wszytko napełniono będzie dobroci. [29] Ale w otwroceni obliczaje twego od nas zamąceni będą, odejmiesz duch jich, i zginą a we proch ❬swoj❭ sie obrocą. [30] Wypuść duch twoj, i stworzena będą, i obnowisz obliczej ziemie. [31] Bądź sława gospodnowa na wieki; wiesielić sie będzie Gospodzin we wszech skutcech swych {albo swojich}, [32] jenże źrzy na ziemię i każe sie jej trześć {albo drżeć}, jenże dotyka gor i kurzą się. [33] Piać będę Gospodnu w żywocie mem, śpiewać będę Bogu memu, dojąd jsem. [34] Wiesiołe bądź jemu mołwienie moje, ale [ale] ja kochać sie będę w Panie. [35] Zgińcie grzeszni z ziemie, i liszy {albo nieprawi}, tako iżby jich nie było. Błogosław, dusza moja, Gospodnu!

« Księga Psalmów 103

Księga Psalmów 104

Księga Psalmów 105 »

Źródło tekstu: Instytut Języka Polskiego PAN w Krakowie. Opis prezentowanego tekstu: Tekst opracowany na podstawie "Korpusu tekstów staropolskich do roku 1500" udostępnionego przez Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Oprócz psałterza tekst zawiera również zbiór hymnów i kantyków (2 Mojż 15,1-19; 1 Sam 2,1-10; Iz 12,1-6; Iz 38,10-20; Hab 3,1-6). Wersja tekstu z września 2005. Transkrypcja na podstawie Rkps BN 8002. Tekst zamieszczony za zgodą IJP PAN. Moduł opracowany przez BibliePolskie.pl