BibliePolskie.pl - Tłumaczenia ksiąg biblijnych na język polski

Teksty » Psałterz floriański - transkrypcja IJP PAN » Księga Psalmów » Rozdział 18

Księga Psalmów 18

Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń

Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii

[1] Miłować cie będę, Gospodnie, mocy moja. [2] Gospodzin śćwirdzenie moje i utoka moja, i zbawiciel moj. Bog moj [i] pomocnik moj i nadzieję będę imieć w niem. Zaszczytca moj i rog zbawienia mego, i przyjemca moj. [3] Chwaląc wzowę Gospodna a od nieprzyjacielow mojich zbawion będę. [4] Ogarnęły są mnie boleści śmiertne i strumienie lichot zamąciły są mie. [5] Boleści pkielne ogarnęły mnie, zastąpiła są mie sidła śmiertna. [6] W zamętce mojem wezwał jeśm Gospodna i Bogu memu wołał jeśm. I wysłuszał z kościoła świętego swego głos moj, i wołanie moje ❬w obeźrzeniu jego❭ weszło jest w uszy [moje] ❬jego❭. [7] Poruszyła sie jest i wezdrżała ziemia, założenia gor zamącona są i poruszona są, bo rozgniewał sie jest na nie. [8] Wszczedł jest dym w gniewie jego a ogień od oblicza jego zażegł sie jest, węgle rozżgło sie jest od niego. [9] Nakłonił niebiosa i zstąpił jest a ciemność pod nogami jego. [10] I wstąpił jest na cherubin i latał, latał jest na pierzu wiatrow. [11] I położył jest ćmy szyrokość swoję; w okrędze jego stan jego, woda ciemna w obłocech powietrznych. [12] Przed blaskiem w obeźrzeniu jego obłocysą szli, grad i węgle ogniowe. [13] I pogrzmiał jest z nieba Gospodzin, i wszech Najwyszszy dał jest głos swoj, grad i węgle ogniowe. [14] Posłał strzały swoje i rozproszył jest je, błyskawice rozmnożył i zamącił je. [15] I pokazały są sie stu[n]dnie wod i zjawiona są założenia ziem od karania twego, Gospodnie, od wetchnienia ducha gniewu twego. [16] Posłał z wysokości i wziął jest mie, i wyjął mie z wod wiela. [17] Wytargł mie z nieprzyjacielow mojich silno mocnych i od tych, cso mie nienawidzieli, bo są sie wzmogli na mię. [18] Przeszli są mie w dzień udręczenia mego i uczynił sie jest Gospodzin zaszczytca moj. [19] I wywiodł mie jest na szyrokość, zbawiona mie uczynił, bo chciał mie. [20] I opłaci mi Gospodzin podług prawdy mojej i podług czystości moju ręku opłaci mnie, [21] bo strzegł jeśm drog bożych ani jeśm źle nosił od Boga mego. [22] Bo wszystki sądy jego w obeźrzeniu mojem a prawd jego nie odpędził jeśm ote mnie. [23] I będę niepokalan s nim, i chować sie będę od lichoty mojej. [24] I odpłaci mnie Gospodzin podług prawdy mojej i podług czystoty ręku moju w obeźrzeniu oczu jego. [25] Z świętym święt będziesz a s mężem bezwinnym bezwinny będziesz [26] i z wybranym wybrany będziesz a z przewrotnym przewrocon będziesz. [27] Bo ty lud śmierny zbawion uczynisz a oczy pysznych uśmierzysz. [28] Bo ty oświecasz świecę moję, Gospodnie; Boże moj, oświeci ćmy moje! [29] Bo w tobie wytargnion będę od pokusy i w Bodze mojem przej❬dę❭ przez mur. [30] Bog moj, niepokalana droga jego, wymołwy boże ogniem skuszony, zaszczytca jest wszech pwających weń. [31] Bo kto Bogiem przez Gospodna albo kto Bogiem kromia Boga naszego? [32] Bog, jenże przepasał mie mocą i położył jest niepokalaną drogę moję, [33] jenże swirzchował nogi moje jako jeleniow i na wysokościach postawiaję mie, [34] jenże uczy ręce moje ku bojowi i położył jest jako łęczyszcze mosiąd❬z❭owe ramiona moja. [35] I dał jeś mi zaszczycenie zbawienia twego, i prawica twoja przyjęła mie. I kaźń twoja poprawiła jest mie do końca,i kaźń twoja, ta mie nauczy. [36] Rozszyrzył jeś chody moje pode mną i nie są pomdlony śladowie moji. [37] Gonić będę nieprzyjaciele moje i połapię je, ani sie obrocę, aliż zginą. [38] Złamię je ni będą mogli stać, padną pod nogi moje. [39] I przepasał jeś mie mocą ku bojowi, i podbił jeś wstające na mię pod mię. [40] I nieprzyjaciele moje dał jeś mnie tyłem, i nienawidzące mnie zagładził jeś. [41] Wołali są ani był, jenż by zbawiony uczynił, ku Gospodnu ani wysłuszał jich. [42] I smniejszę je jako proch przed obliczym wiatrowym, jako błoto ulic zgładzę je. [43] Wyjmiesz mie od przeciwomołwiącego luda, ustawisz mie w głowę pogańską. [44] Lud, jegoż jeśm nie znał, służył mi, w słusze ucha posłuszał mie. [45] Synowie cudzy sełgali są mnie, synowie cudzy przestarzeli są sie i chramali są od swojich drog. [46] Żyw jest Gospodzin i błogosławiony Bog moj, i powyszon bądź Bog zbawienia mego. [47] Boże, jenże m[u]ścisz mie i poddawasz lud pod mię, [48] zbawicielu moj od nieprzyjacielow mojich gniewliwych i ode wstających na mię powyszysz mie i od męża lichego wytargniesz mie. [49] Przeto spowiadać sie będę tobie w ludzioch, Gospodnie, i twemu imieniu psalm będę mołwić, [50] wielikoczyniąc zbawienia krola jego i czynię miłosierdzie pomazańcu swemu Dawidowi i płodu jego aż na wieki.

« Księga Psalmów 17

Księga Psalmów 18

Księga Psalmów 19 »

Źródło tekstu: Instytut Języka Polskiego PAN w Krakowie. Opis prezentowanego tekstu: Tekst opracowany na podstawie "Korpusu tekstów staropolskich do roku 1500" udostępnionego przez Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Oprócz psałterza tekst zawiera również zbiór hymnów i kantyków (2 Mojż 15,1-19; 1 Sam 2,1-10; Iz 12,1-6; Iz 38,10-20; Hab 3,1-6). Wersja tekstu z września 2005. Transkrypcja na podstawie Rkps BN 8002. Tekst zamieszczony za zgodą IJP PAN. Moduł opracowany przez BibliePolskie.pl