Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I ponownie zaczął nauczać nad morzem; a zgromadził się wokół Niego tak wielki tłum, że wstąpił do łodzi i siedział w niej na morzu, a cały lud był na lądzie nad morzem.
[2] »I nauczał ich wielu rzeczy w podobieństwach, i w swej nauce mówił do nich:
[3] »Słuchajcie uważnie! Oto wyszedł siewca, aby siać.
[4] »I stało się, gdy siał, że jedno ziarno padło przy drodze; i przyleciały ptaki z nieba, i je zjadły.
[5] »Inne natomiast padło na miejsce skaliste, gdzie nie miało wiele ziemi; i szybko wzeszło, bo nie miało głębokiej ziemi;
[6] »A gdy słońce wzeszło, spaliło je, a ponieważ nie miało korzenia, uschło.
[7] »A inne padło między ciernie; i wzrosły ciernie i je zadusiły, i nie wydało owocu.
[8] »Inne natomiast padło na dobrą ziemię; i wydawało owoc pnąc się w górę i rosnąc; i przyniosło trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny plon.
[9] »I mówił im: Kto ma uszy, aby słuchać, niech słucha.
[10] »A gdy został sam, pytali Go o to podobieństwo ci, co przy Nim byli wraz z dwunastoma.
[11] »A On odpowiedział im: Wam jest dane poznać tajemnicę Królestwa Bożego; a tamtym, którzy są na zewnątrz, wszystko przekazuje się w podobieństwach;
[12] »Aby patrząc widzieli i nie zobaczyli, i słuchając słyszeli i nie zrozumieli, by się czasem nie nawrócili, i nie były im odpuszczone grzechy.
[13] »I powiedział do nich: Nie rozumiecie tego podobieństwa? Jak więc zrozumiecie wszystkie inne podobieństwa?
[14] »Siewca rozsiewa słowo.
[15] »A tymi przy drodze, gdzie siane jest słowo, są ci, którzy usłyszeli; i zaraz przychodzi szatan, i zabiera słowo, które jest zasiane w ich serca.
[16] »I podobnie są ci posiani na skalistych miejscach, gdy usłyszą słowo, zaraz je z radością przyjmują;
[17] »A jednak nie mają w sobie korzenia i trwają tylko chwilę; potem, gdy przychodzi ucisk albo prześladowanie z powodu słowa, szybko się gorszą.
[18] »A posiani w ciernie to ci, którzy słyszą słowo;
[19] »Ale troski tego wieku i zwodniczy urok bogactw, i usilne pragnienia pozostałych rzeczy wkraczają i zaduszają słowo; i staje się bezowocne.
[20] »A na dobrą ziemię posiani są ci, którzy słuchają słowa i przyjmują je, i przynoszą plon trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny.
[21] »I mówił im: Czy wnosi się lampę, aby ją postawić pod korcem albo pod łóżkiem? A nie po to, by ją postawiono na świeczniku?
[22] »Bo nie ma nic ukrytego, co nie stałoby się widoczne, i nic nie stało się tak skryte, aby nie wyszło na jaw.
[23] »Jeśli ktoś ma uszy, by słuchać, niech słucha!
[24] »I powiedział do nich: Zwracajcie uwagę na to, czego słuchacie; jaką miarą mierzycie, taką wam będzie odmierzone, i zostanie wam dodane; wam, którzy słuchacie.
[25] »Temu bowiem, który ma, będzie mu dane; a temu, który nie ma, i to, co ma, zostanie od niego zabrane.
[26] »I mówił: Takie jest Królestwo Boże: jest jak ziarno, które człowiek rzuciłby w ziemię,
[27] »I czy spałby, czy wstawał we dnie i w nocy, nasienie będzie kiełkowało i rosło, a on sam nie wie jak.
[28] »Bo ziemia sama z siebie plon wydaje, najpierw źdźbło, potem kłos, potem pełne ziarno w kłosie.
[29] »A gdy wyda plon, zaraz zapuszcza się sierp, gdyż nadeszło żniwo.
[30] »I mówił: Do czego przyrównamy Królestwo Boga lub jakim podobieństwem je przybliżymy?
[31] »Jest jak ziarno gorczycy, które, gdy jest zasiewane w ziemię, jest mniejsze od wszystkich nasion na ziemi;
[32] »I gdy zostaje zasiane, wzrasta i staje się większe nad wszystkie jarzyny, i wypuszcza wielkie gałęzie, tak że w jego cieniu ptaki z nieba mogą się zagnieździć.
[33] »I w wielu takich podobieństwach mówił do nich słowo, stosownie do tego, jak mogli słuchać.
[34] »A bez podobieństwa nie mówił do nich; natomiast na osobności wszystko wyjaśniał swoim uczniom.
[35] »I tego dnia, gdy już nastał wieczór, powiedział do nich: Przeprawmy się na drugą stronę.
[36] »I opuścili tłum, i wzięli Go ze sobą, tak jak był, w łodzi; ale i inne łódki były przy Nim.
[37] »I nastała wielka burza, a wiatr wlewał fale do łodzi, tak że ona już się napełniła.
[38] »A On był na rufie łodzi i spał na zagłówku; i obudzili Go, i mówili do Niego: Nauczycielu! Nie obchodzi Cię to, że giniemy?
[39] »A On podniósł się, skarcił wiatr i powiedział morzu: Umilknij i uspokój się! I ustał wiatr, i nastała wielka cisza.
[40] »I powiedział im: Dlaczego jesteście tak bojaźliwi? Jeszcze nie macie wiary?
[41] »I ogarnął ich wielki lęk, i mówili do siebie nawzajem: Kim więc jest Ten, że wiatr i morze są Mu posłuszne?