Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Jezus więc na sześć dni przed Paschą przyszedł do Betanii, gdzie był Łazarz, który umarł,
a którego
On wzbudził z martwych.
[2] »Tam przygotowali dla Niego wieczerzę, Marta im usługiwała, a Łazarz był jednym z tych, którzy z Nim spoczywali przy stole.
[3] »A gdy Maria wzięła litrę płynnego olejku nardowego, bardzo drogiego, namaściła stopy Jezusa i otarła je swoimi włosami; i napełnił się dom wonnością olejku.
[4] »Powiedział więc jeden z Jego uczniów, Judasz Iskariota, syn Szymona, który miał Go wydać:
[5] »Dlaczego ten olejek nie został sprzedany za trzysta denarów, i nie rozdano
ich ubogim?
[6] »A to mówił nie dlatego, że troszczył się o ubogich, ale że był złodziejem, i miał sakiewkę, i cokolwiek włożono do niej, sprzeniewierzał.
[7] »Jezus więc powiedział:
„Zostaw ją, gdyż na dzień mojego pogrzebu to zachowała. [8] »Ubogich bowiem zawsze macie u siebie, lecz mnie nie zawsze macie.” [9] »Dowiedział się więc wielki tłum z Żydów, że tam jest i przyszli nie tylko z powodu Jezusa, ale aby zobaczyć Łazarza, którego wzbudził z martwych.
[10] »A arcykapłani naradzali się, aby i zabić Łazarza.
[11] »Gdyż wielu Żydów z jego powodu odchodziło i zaczęło wierzyć w Jezusa.
[12] »Nazajutrz tłum wielki, który przybył na święto, słysząc, że Jezus idzie do Jerozolimy,
[13] »Wziął gałązki palmowe i wyszedł na Jego spotkanie, wołając: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu
Pana, Król Izraela!
[14] »A gdy Jezus znalazł osiołka, wsiadł na niego, tak jak jest napisane:
[15] »Nie bój się, córko Syjonu! Oto twój Król przychodzi siedzący na źrebięciu oślicy.
[16] »A uczniowie Jego początkowo tego nie zrozumieli, ale gdy Jezus został otoczony chwałą, wtedy przypomnieli sobie, że to było o Nim napisane, i że to Mu uczynili.
[17] »Świadczył więc lud, który był z Nim, że Łazarza wywołał z grobowca i wzbudził go z martwych.
[18] »I dlatego lud wyszedł Mu na spotkanie, bo słyszał, że to On uczynił ten
cudowny znak.
[19] »Wtedy powiedzieli faryzeusze do siebie: Widzicie, że niczego nie zyskujecie; oto
cały świat poszedł za Nim.
[20] »A wśród tych, którzy przychodzili do Jerozolimy, aby oddać cześć w święto, byli pewni Grecy.
[21] »Ci więc przyszli do Filipa z Betsaidy w Galilei i prosili go, mówiąc: Panie! Chcemy zobaczyć Jezusa.
[22] »Poszedł Filip i powiedział Andrzejowi, a z kolei Andrzej i Filip powiedzieli Jezusowi.
[23] »A Jezus w odpowiedzi, rzekł im:
„Nadeszła godzina, aby Syn Człowieczy został otoczony chwałą. [24] »Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Jeśliby ziarno pszeniczne, które wpadło do ziemi, nie obumarło, pozostaje pojedynczym ziarnem; lecz jeśliby obumarło, przyniesie obfity owoc. [25] »Kto miłuje swoje życie, utraci je, a kto nienawidzi swojego życia na tym świecie, dla wiecznego życia ustrzeże je. [26] »Jeśli ktoś chce mi służyć, niech idzie za mną; a gdzie ja jestem, tam będzie i mój sługa; a jeśli ktoś będzie mi służył, uczci go mój Ojciec. [27] »Teraz dusza moja jest zatrwożona; i co powiem? Ojcze! Uratuj mnie od tej godziny; przecież dlatego przyszedłem na tę godzinę. [28] »Ojcze! Otocz chwałą swoje imię.” Na to dobiegł głos z nieba: I otoczyłem chwałą i ponownie otoczę
je chwałą.
[29] »Wtedy tłum, który stał i to słyszał, mówił:
To był grzmot; inni mówili: Anioł przemówił do Niego.
[30] »Jezus w odpowiedzi, rzekł
im: „Nie ze względu na mnie rozległ się ten głos, ale ze względu na was. [31] »Teraz odbywa się sąd nad tym światem, teraz przywódca tego świata zostanie wyrzucony na zewnątrz. [32] »A ja gdy będę podniesiony z ziemi, pociągnę wszystkich do siebie.” [33] »A to powiedział zaznaczając, jaką śmiercią ma umrzeć.
[34] »A tłum odpowiedział Mu: My
wiemy ze słuchania Prawa, że Mesjasz trwa na wieki; jak więc Ty możesz mówić, że musi być podniesiony Syn Człowieczy? I kto to jest ten Syn Człowieczy?
[35] »Jezus więc powiedział im:
„Jeszcze na krótki czas światłość jest z wami; chodźcie, dopóki macie światłość, aby nie pochwyciła was ciemność; bo kto w ciemności chodzi, nie wie, dokąd idzie. [36] »Dopóki macie światłość, wierzcie w światłość, abyście się stali synami światła.” Gdy Jezus to powiedział, odszedł i ukrył się przed nimi.
[37] »A chociaż tak wiele
cudownych znaków uczynił przed nimi, nie wierzyli w Niego;
[38] »Aby zostało wypełnione słowo, które wypowiedział prorok Izajasz:
Panie! Kto uwierzył naszej wieści, a komu zostało objawione ramię
Pana?
[39] »Dlatego nie mogli wierzyć, bo ponownie powiedział Izajasz:
[40] »Zaczął zaślepiać ich oczy i zatwardzać ich serce, aby nie widzieli oczami, i nie zrozumieli sercem, i nie nawrócili się, a Ja żebym ich nie uzdrowił.
[41] »To powiedział Izajasz, gdy zobaczył Jego chwałę i mówił o Nim.
[42] »Niemniej jednak wielu z przywódców uwierzyło w Niego, ale ze względu na faryzeuszów nie przyznawali się
do tego, aby nie zostali wyłączeni z synagogi.
[43] »Umiłowali bowiem chwałę ludzką bardziej niż chwałę Bożą.
[44] »Jezus natomiast głośno zawołał i powiedział:
„Kto wierzy we mnie, nie we mnie wierzy, ale w Tego, który mnie posłał! [45] »A kto mnie widzi, widzi Tego, który mnie posłał. [46] »Ja – światłość, przyszedłem na świat, aby nikt, kto wierzy we mnie, nie pozostał w ciemności. [47] »A jeśliby ktoś słuchał moich słów, a nie uwierzy, ja go nie będę sądził; bo nie przyszedłem, aby sądzić świat, ale aby świat zbawić. [48] »Ten kto mnie odrzuca i nie przyjmuje moich słów, ma swojego sędziego – słowo, które ja mówiłem, ono osądzi go w dniu ostatecznym. [49] »Bo ja nie mówiłem sam z siebie, ale Ojciec, który mnie posłał, On mi dał przykazanie, które mam mówić, i które mam głosić; [50] »I wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. Więc to, co ja wam mówię, mówię tak, jak mi powiedział Ojciec.”