Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Dlatego też pozostawiając początek nauki Chrystusa, wznosimy się ku doskonałości, nie zakładając ponownie fundamentu o upamiętaniu się z martwych uczynków i o wierze w Boga,
[2] »O nauce o chrztach, o wkładaniu rąk, także o powstaniu z martwych i o sądzie wiecznym.
[3] »A to właśnie uczynimy, jeśli Bóg pozwoli.
[4] »Albowiem niemożliwe jest, aby tych, którzy raz zostali oświeceni i skosztowali daru niebiańskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego,
[5] »I skosztowali dobrego Słowa Bożego, a także mocy wieku, który ma nadejść,
[6] »A mimo to upadli, aby ich na nowo odnawiać ku upamiętaniu, gdyż oni ponownie krzyżują
dla siebie samych Syna Bożego i wystawiają Go na publiczną
hańbę .
[7] »Ziemia bowiem, która często piła deszcz, który na nią przychodził, rodzi rośliny przydatne dla tych, którzy ją uprawiają, taka otrzymuje błogosławieństwo od Boga;
[8] »Lecz ta, która wydaje ciernie i osty, jest nieużyteczna i bliska przekleństwa, a jej końcem jest spalenie.
[9] »Jednak umiłowani, chociaż tak mówimy, to jeśli chodzi o was, jesteśmy przekonani o czymś lepszym i że trzymacie się zbawienia.
[10] »Bóg bowiem nie jest niesprawiedliwy, aby miał zapomnieć o waszym dziele i o trudzie miłości, jaki okazujcie dla Jego imienia, gdy służyliście i służycie świętym.
[11] »Pragniemy natomiast, aby każdy z was okazywał tę samą gorliwość wobec całkowitej pewności nadziei, aż do końca,
[12] »Abyście nie stali się ociężali, ale naśladowali tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice.
[13] »Bo gdy Bóg dawał obietnicę Abrahamowi, nie miał nikogo większego, na
kogo mógłby przysiąc, przysiągł
więc na samego siebie,
[14] »Mówiąc: Z pewnością błogosławić ci będę i rozmnożę cię obficie.
[15] »A tak cierpliwie czekając, osiągnął
spełnienie obietnicy.
[16] »Ludzie bowiem istotnie przysięgają na kogoś większego, a potwierdzająca przysięga
jest końcem ich każdego sporu.
[17] »Dlatego też Bóg, chcąc tym bardziej okazać dziedzicom obietnicy niezmienność swojej woli, poręczył
ją przysięgą,
[18] »Abyśmy przez dwie rzeczy niezmienne, co do których jest niemożliwe, aby Bóg kłamał, mieli mocną zachętę,
my, którzy ocaleliśmy, by chwycić się leżącej przed nami nadziei,
[19] »Którą mamy jako kotwicę duszy, bezpieczną i mocną, wchodzącą aż do wewnątrz
za zasłonę,
[20] »Dokąd w naszym imieniu, jako poprzedzający
nas, wszedł Jezus,
który stał się według porządku Melchisedeka arcykapłanem na wieki.