Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I nie mógł się Josef wstrzymać przed wszystkimi którzy stali przy nim, i zawołał: wyprowadźcie wszystkich odemnie. I nikt nie stanął przy nim, gdy się dał poznać Josef braciom swoim.
[2] »I wzniósł głos swój z płaczem i usłyszeli
to Micrejczykowie i usłyszał dom Paraona.
[3] »I rzekł Josef do braci swoich: ja jestem Josef. Czy jeszcze ojciec mój żyje? I nie mogli bracia jego odpowiedzieć mu, gdyż zlękli się przed nim.
[4] »I rzekł Josef do braci swoich: przystąpcież do mnie, i przystąpili, i rzekł: ja jestem Josef brat wasz, coście przedali mnie do Micrajim.
[5] »A teraz, nie smućcie się, i niech się nie zapali
gniew w oczach waszych, żeście mnie przedali tutaj, albowiem dla utrzymania was wysłał innie Bóg przed wami.
[6] »Bo oto już dwa lata głodu wśród kraju, a jeszcze pięć lat, co nie będzie ani orania ani źniwa.
[7] »I wysłał mnie Bóg przed wami, abym wam przygotował pobyt w kraju, i aby was utrzymać przy życiu wielkiém wybawieniem.
[8] »A teraz, nie wyście mnie wysłali tutaj, ale Bóg, i uczynił mnie ojcem Paraona i panem w całym domu jego i rządzcą w całym kraju Micrajim.
[9] »Spieszcie i wnijdźcie do ojca mojego, i powiedzcie mu: tak mówił syn twój Josef: uczynił mnie Bóg panem nad całym Micrajim, znijdź do mnie, nie zatrzymaj się.
[10] »I osiądziesz w ziemi Goszen, i będziesz blizkim mnie, ty i dzieci twoje i wnuki twoje i trzoda twoja i bydło twoje i wszystko co twoje.
[11] »I będę cię żywił tam, gdyż jeszcze przez pięć lat będzie głód, abyś nie znędzniał, ty i dom twój i wszystko co twoje.
[12] »A otóż oczy wasze widzą i oczy brata mojego Binjamina, że to moje usta przemawiają do was.
[13] »I opowiecie ojcu mojemu o wszystkim zaszczycie moim w Micrajim i o wszystkiém coście widzieli, i pospieszycie i sprowadzicie ojca mojego tutaj.
[14] »I padł w objęcia Binjamina brata swojego i płakał, a Binjamin płakał w jego objęciach.
[15] »I ucałował wszystkich braci swoich i płakał przy nich, a potem rozmawiali bracia jego z nim.
[16] »A rozgłos
tego słyszany był w domu Paraona,
gdzie mówiono: przyszli bracia Josefa. I podobało się
to w oczach Paraona i w oczach sług jego.
[17] »I rzekł Parao do Josefa: powiedz braciom swoim: tak róbcie: najuczcie bydło wasze i idźcie, udajcie się do ziemi Kenaan.
[18] »I zabierzcie ojca swojego i rodziny swoje i przyjdźcie do mnie, a oddam wam najlepsze z ziemi Micrajim i pożywajcie z tłustości ziemi.
[19] »A ty masz rozkaz: tak róbcie: weźcie sobie z ziemi Micrajim wozy dla dziatwy swojéj i dla żon swoich i wnieście ojca swojego i przyjdźcie.
[20] »I niech oko wasze nie oszczędza statków waszych, gdyż najlepsze z całego kraju Micrajim, dla was ono.
[21] »I uczynili tak synowie Jisraela i dał im Josef wozy, z polecenia Paraona i dał im żywność na drogę.
[22] »Wszystkim dał; każdemu szaty na odmianę a Binjaminowi dał trzysta sztuk srebra i pięcioro szat na odmianę.
[23] »A ojcu swojemu posłał tak: dziesięć osłów dźwigających z najlepszego
co w Micrajim, i dziesięć oślic dźwigających zboże i chléb i żywność dla ojca jego na drogę.
[24] »I odprowadził braci swoich i poszli, i rzekł do nich: nie lękajcie się na drodze.
[25] »I weszli z Micrajim i przybyli do ziemi Kenaan do Jakoba ojca swojego.
[26] »I donieśli mu mówiąc: jeszcze Josef żyje i że on jest rządzcą nad całym krajem Micrajim, ale serce jego zostało zimném, bo nie wierzył im.
[27] »I opowiadali mu wszystkie słowa Josefa, które mówił do nich, i widział wozy które posłał Josef dla przewiezienia go, i ożył duch Jakoba ojca ich.
[28] »I rzekł Jisrael: Dosyć! jeszcze Josef syn mój żyje! pójdę, obaczę go zanim umrę.