Teksty » Ks. Eugeniusz Dąbrowski - Nowy Testament z greckiego » Ewangelia Mateusza » Rozdział 22
«  Ewangelia Mateusza 21 Ewangelia Mateusza 22 Ewangelia Mateusza 23  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A Jezus odpowiadając mówił do nich znowu w przypowieściach: [2] »Podobne stało się Królestwo Niebieskie królowi, który sprawił gody małżeńskie synowi swemu. [3] »I posłał sługi swoje, aby wezwać zaproszonych na gody, a nie chcieli przyjść. [4] »Potem posłał inne sługi mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem ucztę mą, zabite moje woły i co było karmnego, i wszystko gotowe, przybywajcie na gody. [5] »Ale oni nie dbając o to, odeszli: jeden na rolę swoją, drugi do handlu, [6] »a pozostali pochwycili jego sługi i zelżywszy ich, pozabijali. [7] »Rozgniewał się tedy król i posławszy wojska swoje, wytracił owych mężobójców, a miasto ich spalił. [8] »Wtedy rzecze sługom swoim: Gody wprawdzie są gotowe, ale zaproszeni nie byli godni. [9] »Idźcie przeto na rozstaje dróg, a kogokolwiek znajdziecie, wzywajcie na gody. [10] »A słudzy jego wyszedłszy na drogi, zgromadzili wszystkich, których napotkali, złych i dobrych, i napełniła się sala godowa biesiadnikami. [11] »A gdy wszedł król, aby zobaczyć biesiadników, ujrzał tam człowieka nie przyodzianego w szatę godową. [12] »I rzecze mu: Przyjacielu, jakże tu wszedłeś, nie mając szaty godowej? A on milczał. [13] »Wtedy rzekł król sługom: Związawszy mu nogi i ręce, wyrzućcie go na zewnątrz, do ciemności; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. [14] »Albowiem wielu jest wezwanych, lecz mało wybranych. [15] »Wtedy faryzeusze, odszedłszy, naradzali się, jak by go podchwycić w mowie. [16] »I wysyłają do niego uczniów swoich z Herodianami, mówiąc: Nauczycielu, wiemy, żeś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz a nie dbasz o nikogo, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. [17] »Powiedzże nam zatem, co ci się zdaje: Czy godzi się płacić daninę cesarzowi, czy też nie? [18] »A Jezus, poznawszy ich przewrotność, rzekł: Obłudnicy, czemu mnie kusicie? [19] »Pokażcie mi monetę czynszową. A oni podali mu denar. [20] »I rzecze im: Czyj to wizerunek i napis? [21] »Mówią mu: cesarski. Wtedy powiada im: Oddajcie więc co jest cesarskiego — cesarzowi, a co jest Bożego Bogu. [22] »A posłyszawszy to, zadziwili się, i opuściwszy go, odeszli. [23] »Tegoż dnia przystąpili do niego saduceusze, którzy twierdzą że nie ma zmartwychwstania, i zapytali go [24] »mówiąc: Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśliby kto umarł nie mając dzieci, brat jego pojmie jego żonę i wzbudzi potomstwo bratu swemu. [25] »A było u nas siedmiu braci: pierwszy pojąwszy żonę, umarł, i nie mając potomstwa, zostawił żonę bratu swemu. [26] »Podobnie drugi i trzeci, aż do siódmego. [27] »W końcu, po wszystkich umarła i niewiasta. [28] »W chwili zmartwychwstania więc, którego z siedmiu żoną będzie? Jako że wszyscy ją mieli. [29] »A odpowiadając Jezus rzekł im: Błądzicie, nie znając Pism ani mocy Bożej. [30] »W zmartwychwstaniu bowiem ani się żenią, ani za mąż wychodzą ale są jak aniołowie Boży w niebie. [31] »A nie czytaliście, co o powstaniu umarłych powiedziane jest wam przez Boga, mówiącego: [32] »Jam Bóg Abrahama i Bóg Izaaka, i Bóg Jakuba. Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych. [33] »A usłyszawszy to rzesze, zdumiewały się nad nauką jego. [34] »Faryzeusze tedy, słysząc, że zmusił do milczenia saduceuszów, zeszli się razem. [35] »I zapytał go jeden z nich, uczony w Prawie, doświadczając go: [36] »Nauczycielu, które jest największe przykazanie w Prawie? [37] »A on rzekł mu: Będziesz miłował Pana Boga twego całym sercem twoim i całą duszą twoją i całą myślą twoją. [38] »To jest to wielkie i pierwsze przykazanie. [39] »A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego twego jako siebie samego. [40] »Na tych dwóch przykazaniach całe Prawo zawisło i Prorocy. [41] »A gdy się zebrali faryzeusze, zapytał ich Jezus [42] »mówiąc: Co sądzicie o Mesjaszu? Czyim jest synem? Mówią mu: Dawida. [43] »Rzekł im: Jakże tedy Dawid w Duchu zwie go Panem, mówiąc: [44] »Rzekł Pan Panu memu, siądź po prawicy mojej, aż rzucę nieprzyjaciół twoich pod stopy twoje. [45] »Jeżeli więc Dawid nazywa go Panem, jakże jest synem jego? [46] »A nikt nie mógł mu odpowiedzieć słowa ani też nie śmiał go od owego dnia więcej pytać. 
«  Ewangelia Mateusza 21 Ewangelia Mateusza 22 Ewangelia Mateusza 23  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pismo Święte Nowego Testamentu,wstęp, nowy przekład z języka greckiego, komentarz przez ks. Eugeniusza Dąbrowskiego - doktora świętej teologii; doktora nauk biblijnych. Księgarnia św. Wojciecha. Poznań Warszawa Lublin. Wydanie pierwsze. 858 s. : il., mapy ; 16 cm. Druk: Bydgoszcz : Druk. RSW "Prasa". Druk ukończono we październiku 1961 r. Tekst zamieszczony za zgodą Wydawnictwa Święty Wojciech [zgoda z dn. 2017.03.17]. Opracowanie tekstu: BibliePolskie.pl