Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I stało się w one dni, że wydany został dekret przez cesarza Augusta, aby dokonano spisu w całym zamieszkałym okręgu ziemi.
[2] »Pierwszy ten spis odbył się, gdy Kwiryniusz był wielkorządcą Syrii.
[3] »Szli tedy wszyscy do spisu, każdy do miasta swego.
[4] »Poszedł też i Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, jako że był z domu i pokolenia Dawidowego,
[5] »aby zostać wpisanym wraz z Maryją, zaślubioną mu małżonką, brzemienną.
[6] »I stało się, gdy tam byli, że wypełniły się dni, aby porodziła.
[7] »I porodziła syna swego pierworodnego, owinęła go w pieluszki, i złożyła w żłobie: nie było bowiem dla nich miejsca w gospodzie.
[8] »A byli w tej krainie pasterze, czuwający i odbywający nocne straże nad stadem swoim.
[9] »I stanął nad nimi Anioł Pański, a chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że opanowała ich wielka bojaźń.
[10] »I rzekł im Anioł: Nie lękajcie się, oto bowiem zwiastuję wam radość wielką, która będzie cieszyć cały lud,
[11] »że się wam dziś w mieście Dawidowym narodził Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan.
[12] »A znakiem dla was to będzie: Znajdziecie niemowlę owinięte w pieluszki i złożone w żłobie.
[13] »I nagle zjawiły się z Aniołem zastępy wojska niebieskiego, wielbiące Boga i mówiące:
[14] »Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój wśród ludzi, których sobie upodobał.
[15] »I stało się, kiedy odeszli od nich Aniołowie do nieba, mówili pasterze jeden do drugiego: chodźmy więc do Betlejem a zobaczmy to, co się stało, o czym oznajmił nam Pan.
[16] »I spiesząc się przybyli i znaleźli Maryję i Józefa oraz dzieciątko leżące w żłobie.
[17] »A ujrzawszy, zrozumieli słowa, które im oznajmione były o tym dzieciątku.
[18] »A wszyscy, którzy potem to słyszeli, dziwili się temu, co im mówili pasterze.
[19] »Maryja zaś zachowywała wszystkie te słowa, rozważając je w sercu swoim.
[20] »I wrócili pasterze, wielbiąc i chwaląc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im powiedziano.
[21] »A kiedy upłynęło osiem dni, aby obrzezano dzieciątko, nazwano je imieniem Jezus, które nadane mu było przez Anioła wpierw nim się w łonie poczęło.
[22] »A kiedy się wypełniły dni oczyszczenia ich według Prawa Mojżeszowego, przynieśli je do Jeruzalem, aby je ofiarować Panu
[23] »jak napisano w Zakonie Pańskim: Każdy chłopiec pierworodny będzie poświęcony Panu,
[24] »oraz by złożyć ofiarę według tego, co powiedziano w Zakonie Pańskim, parę synogarlic albo dwa gołąbki.
[25] »A był w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon, a ten był sprawiedliwy i pobożny, i wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty był z nim.
[26] »I otrzymał był zapowiedź od Ducha Świętego, że nie umrze, dopóki by wpierw nie ujrzał Chrystusa Pańskiego.
[27] »A wiedziony natchnieniem, przybył do świątyni. I gdy rodzice wnosili dzieciątko Jezus, aby ze względu na nie wypełnić przepis Prawa,
[28] »on wziął je na ręce i wielbił Boga mówiąc:
[29] »Teraz, o Panie, według słowa twego, uwalniasz sługę twego w pokoju,
[30] »bo ujrzały już oczy moje zbawienie twoje,
[31] »któreś zgotował wobec wszystkich narodów:
[32] »Światłość na objawienie poganom i chwałę ludu twego izraelskiego.
[33] »A ojciec jego i matka dziwili się temu, co o nim mówiono.
[34] »I błogosławił im Symeon, i rzekł do Maryi, matki jego: Oto ten, który wielu wśród Izraela przywiedzie do upadku lub do wywyższenia; będzie on znakiem, któremu sprzeciwiać się będą.
[35] »A i twoją własną duszę przeniknie miecz, by wyszły na jaw zamysły serc wielu.
[36] »I była Anna prorokini, córka Fanuela z pokolenia Aser. Ta była już podeszła w latach, a z mężem żyła lat siedem od panieństwa swego.
[37] »I będąc wdową do lat osiemdziesięciu czterech, nie opuszczała świątyni, służąc Bogu dniem i nocą w postach i modlitwach.
[38] »Ona to nadszedłszy w owej godzinie, wielbiła Boga i mówiła o nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia Jerozolimy.
[39] »A gdy wykonali wszystko według Zakonu Pańskiego, wrócili do Galilei, do Nazaretu, miasta swego.
[40] »A dziecię rosło i umacniało się, pełne mądrości, a łaska Boża była w nim.
[41] »A rodzice jego chodzili co roku do Jeruzalem na święto Paschy.
[42] »I gdy miał już lat dwanaście, podążyli tam według zwyczaju onego święta.
[43] »A po upływie dni, kiedy wracali, zostało dziecię Jezus w Jerozolimie, a nie wiedzieli o tym rodzice jego.
[44] »I mniemając, że jest on w gromadzie pielgrzymów, uszli dzień drogi i szukali go między krewnymi i znajomymi.
[45] »A nie znalazłszy, wrócili do Jerozolimy, szukając go.
[46] »I stało się, że po upływie trzech dni znaleźli go w świątyni, siedzącego wpośród doktorów, słuchającego ich i zadającego im pytania.
[47] »A zdumiewali się wszyscy, którzy go słuchali, nad rozumem i nad odpowiedziami jego.
[48] »I ujrzawszy go zdziwili się. I rzekła do niego matka jego: Synu, cóżeś to nam uczynił? Ojciec twój i ja, bolejąc, szukaliśmy ciebie.
[49] »I rzekł do nich: Cóż to, żeście mnie szukali? Czyż nie wiedzieliście, że w tym, co jest Ojca mego, być winienem?
[50] »Ale oni nie zrozumieli słów, które im mówił.
[51] »I udał się z nimi i przyszedł do Nazaretu, a był im poddany. A matka jego wszystkie słowa te zachowywała w sercu swoim.
[52] »Jezus zaś wzrastał w mądrości i latach, i w łasce u Boga i u ludzi.