Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A do kościoła antiocheńskiego należeli prorocy i nauczyciele, jak Barnaba i Szymon, zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manahen, który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł.
[2] »Gdy tedy sprawowali służbę Pańską i pościli, rzekł (do nich) Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem.
[3] »Wówczas po odprawieniu postów i modlitw włożyli na nich ręce i wyprawili ich.
[4] »A oni, posłani przez Ducha Świętego, poszli do Seleucji i stamtąd odpłynęli do Cypru.
[5] »I gdy przybyli do Salaminy, głosili słowo Boże w synagogach żydowskich. A mieli z sobą i Jana do pomocy.
[6] »A skoro przeszli całą wyspę aż do Pafos, spotkali pewnego czarnoksiężnika, fałszywego proroka żydowskiego, imieniem Bariesu,
[7] »który był przy prokonsulu Sergiuszu Pawle, mężu roztropnym. Ten przywoławszy Barnabę i Szawła pragnął posłuchać słowa Bożego.
[8] »Ale wystąpił przeciwko nim Elymas, czarnoksiężnik (tak bowiem tłumaczy się imię jego), usiłując odwieść prokonsula od wiary.
[9] »Ale Szaweł, zwany też Pawłem, napełniony Duchem Świętym, utkwiwszy w nim wzrok,
[10] »rzekł: O, pełny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności, synu diabelski, wrogu wszelkiej sprawiedliwości! Czyż nie przestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pańskich?
[11] »Oto teraz ręka Pańska nad tobą i będziesz ślepy, nie widząc słońca przez czas pewien. I natychmiast padł na niego mrok i ciemność, a chodząc wokoło szukał, kto by mu podał rękę.
[12] »Wtedy prokonsul widząc, co zaszło, uwierzył, pełen podziwu dla nauki Pańskiej.
[13] »I odpłynąwszy z Pafos Paweł i towarzysze jego przybyli do Perge w Pamfilii. Jan zaś odłączywszy się od nich wrócił do Jerozolimy.
[14] »A oni minąwszy Perge dotarli do Antiochii Pizydyjskiej i wszedłszy do synagogi w dzień szabatu, zasiedli.
[15] »A po przeczytaniu Prawa i Proroków przełożeni synagogi posłali do nich mówiąc: Bracia! Jeżeli macie jakie słowo zachęty dla ludu, przemówcie.
[16] »Powstał tedy Paweł i nakazując ręką milczenie rzekł: Izraelici i wy, którzy się Boga boicie, słuchajcie!
[17] »Bóg tego ludu izraelskiego wybrał ojców naszych i wywyższył lud ten, gdy przebywał na obczyźnie w ziemi egipskiej, a ramieniem potężnym wywiódł go z niej
[18] »i przez około czterdzieści lat cierpliwie znosił ich sposób życia na pustyni.
[19] »I wytępiwszy siedem narodów w ziemi chananejskiej, losem rozdzielił pomiędzy nich ziemię
[20] »mniej więcej po czterystu pięćdziesięciu latach.
[21] »A potem dał im sędziów aż do Samuela Proroka. Później zażądali króla i dał im Bóg Saula, syna Cisa, z pokolenia Beniamina, na lat czterdzieści.
[22] »I odrzuciwszy go, powołał im na króla Dawida, o którym też sam dał świadectwo, mówiąc:
Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według serca mojego, który we wszystkim wypełniać będzie wolę moją. [23] »Z jego to potomstwa według obietnicy wzbudził Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa,
[24] »przed którego przyjściem Jan głosił chrzest pokuty całemu ludowi izraelskiemu.
[25] »A kiedy Jan wypełnił swoje posłannictwo mówił: Nie jestem tym, za kogo mnie uważacie, ale oto idzie za mną ten, któremu nie jestem godzien rozwiązać sandałów.
[26] »Bracia, synowie rodu Abrahama i ci spośród was, co się Boga boją. Do nas zostało posłane słowo tego zbawienia.
[27] »Mieszkańcy bowiem Jerozolimy i zwierzchnicy ich nie uznali go, a przez wyrok wypełnili słowa Proroków, czytane im w każdy szabat.
[28] »Choć nie znaleźli w nim żadnej winy godnej śmierci, nalegali na Piłata, aby go zgładził.
[29] »A gdy wykonali wszystko, co o nim napisano, zdjęli go z krzyża i złożyli w grobie.
[30] »Bóg wszakże wskrzesił go z martwych, a on ukazywał się przez wiele dni tym,
[31] »którzy razem z nim szli z Galilei do Jerozolimy i którzy teraz dają o nim świadectwo wobec ludu.
[32] »I my zwiastujemy wam tę obietnicę daną ojcom,
[33] »że ją wypełni Bóg dla dzieci ich, wskrzeszając nam Jezusa, jak to napisane jest w Psalmie drugim:
Synem moim ty jesteś; jam dziś zrodził ciebie. [34] »A że go wskrzesił z martwych i już nigdy nie miał ulec skażeniu, tak powiedział:
Wiernie wypełnię, com święcie przyobiecał Dawidowi. [35] »Dlatego i na innym miejscu mówi:
Nie dozwolisz, aby święty twój uległ skażeniu. [36] »Dawid jednak przysłużywszy się swemu pokoleniu według woli Bożej zasnął, przyłączył się do ojców swoich i uległ skażeniu.
[37] »Lecz ten, którego Bóg wskrzesił z martwych, nie doznał skażenia.
[38] »Niechże wam więc będzie wiadome, bracia, że przez niego zwiastuje się wam odpuszczenie grzechów i w tym wszystkim, z czego nie mogliście być usprawiedliwieni w Prawie Mojżesza.
[39] »Każdy, który wierzy, jest przez niego usprawiedliwiony.
[40] »Baczcie przeto, aby nie sprawdziło się na was, co powiedziane jest u Proroków:
[41] »Patrzcie, szydercy, zdumiewajcie się i wniwecz się obróćcie, bo dokonywam dzieła za dni waszych, dzieła, któremu nie uwierzylibyście, gdyby wam kto o nim opowiadał. [42] »A kiedy wychodzili, proszono ich, aby i w następny szabat mówili do nich o tym samym.
[43] »Skoro zaś zebrani w synagodze się rozeszli, wielu Żydów i nabożnych prozelitów udało się za Pawłem i Barnabą, którzy przemawiając do nich zachęcali ich, aby wytrwali w łasce Bożej.
[44] »A w następny szabat zebrało się prawie całe miasto dla słuchania słowa Bożego.
[45] »Żydzi zaś widząc mnóstwo ludu, pełni zawiści, poczęli się sprzeciwiać temu, co mówił Paweł i bluźnić.
[46] »Wtedy Paweł i Barnaba odważnie wystąpili mówiąc: Wam to przede wszystkim należało głosić słowo Boże, ale że je odrzucacie i uważacie się za niegodnych żywota wiecznego, oto zwracamy się do pogan.
[47] »Tak bowiem nakazał nam Pan:
Ustanowiłem cię światłością dla pogan, abyś był ku zbawieniu aż po krańce ziemi. [48] »Słysząc to poganie radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy przeznaczeni do żywota wiecznego uwierzyli.
[49] »I rozszerzało się słowo Pańskie po całej krainie.
[50] »Żydzi wszakże podburzyli pobożne i poważne niewiasty oraz przedniejszych w mieście, wzniecili prześladowanie przeciw Pawłowi i Barnabie i wyrzucili ich z granic swoich.
[51] »A oni otrząsnąwszy na nich proch z nóg, przybyli do Ikonium.
[52] »Uczniowie zaś napełniali się weselem i Duchem Świętym.