Teksty » Ks. Eugeniusz Dąbrowski - Nowy Testament z greckiego » Dzieje Apostolskie » Rozdział 20
«  Dzieje Apostolskie 19 Dzieje Apostolskie 20 Dzieje Apostolskie 21  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Gdy tumult ustał, Paweł przywołał uczniów, zachęcał do wytrwania i pożegnawszy się z nimi wyruszył w drogę do Macedonii. [2] »A kiedy obszedł owe strony, napominając ich w licznych przemowach, przybył do Grecji. [3] »I zabawił tam trzy miesiące. A gdy zamierzał odpłynąć do Syrii, a Żydzi uczynili nań zasadzkę, postanowił wrócić przez Macedonię. [4] »Aż do Azji towarzyszył mu Sopater, syn Pyrrusa z Berei, z Tesaloniczan Arystarch i Sekundus, Gajus z Derbe i Tymoteusz; z Azjatów zaś Tychik i Trofim. [5] »Ci, wyprzedziwszy nas, czekali na nas w Troadzie, [6] »a my odpłynęliśmy po święcie Przaśników z Filippów i po pięciu dniach przybyliśmy do nich do Troady, gdzie pozostaliśmy siedem dni. [7] »Pierwszego dnia po szabacie, gdyśmy się zeszli na łamanie chleba. Paweł, który miał odjechać nazajutrz, rozprawiając z nimi przedłużył swą mowę aż do północy. [8] »I było wiele lamp w sali górnej, gdzieśmy się zebrali. [9] »I pewien młodzieniec, imieniem Eutychus, siedział na oknie i zmorzony głębokim snem, gdy Paweł długo rozprawiał, zasnąwszy, spadł z trzeciego piętra na dół i podniesiono go nieżywego. [10] »Paweł zszedł na dół, pochylił się nad nim i obejmując go powiedział: Nie trwóżcie się, bo jeszcze żyje. [11] »A wróciwszy na górę łamał chleb i spożywał; mówił jeszcze długo aż do świtania, w końcu wyruszył w drogę. [12] »Młodzieńca zaś przyprowadzono żywego, a wszyscy bardzo się tym radowali. [13] »A my wsiadłszy wcześniej na okręt, popłynęliśmy do Assos, skąd mieliśmy zabrać Pawła; tak bowiem zarządził zamierzając sam udać się pieszo. [14] »Gdy więc spotkał się z nami w Assos, zabraliśmy go i dopłynęliśmy do Mitylene. [15] »Stąd zaś odpłynąwszy, nazajutrz przybyliśmy na wprost Chios, na drugi dzień popłynęliśmy do Samos, a jeszcze dzień później przybyliśmy do Miletu. [16] »Albowiem Paweł postanowił był ominąć Efez, aby nie musiał tracić czasu w Azji. Spieszył się bowiem, aby jeśli to możliwe, w dzień Pięćdziesiątnicy stanąć w Jerozolimie. [17] »Z Miletu zaś posłał do Efezu i wezwał starszych Kościoła. [18] »A kiedy do niego przybyli, rzekł im: Wiecie, jak to byłem z wami przez cały czas, od pierwszego dnia, któregom przybył do Azji. [19] »Jak służyłem Panu z całą pokorą wśród łez i doświadczeń, jakie mnie spotykały z powodu zasadzek żydowskich; [20] »jak nie uchylałem się od niczego, co pożyteczne, byleby tylko wam głosić (Ewangelię), nauczać was publicznie i po domach, [21] »zachęcając Żydów i Greków do pokuty wobec Boga i Pana naszego Jezusa. [22] »A oto teraz, z potrzeby ducha zdążam do Jerozolimy, nie wiedząc, co mnie tam spotkać może, [23] »prócz tego, o czym zapewnia mnie Duch Święty po wszystkich miastach mówiąc, że czekają mnie więzy i utrapienia. [24] »Ale ja bynajmniej nie przeceniam swego życia, bylebym tylko dokonał biegu mego i zadania, które otrzymałem od Pana Jezusa – świadczyć o Ewangelii łaski Bożej. [25] »A teraz oto wiem, że wy wszyscy, wśród których przeszedłem głosząc Królestwo, już więcej nie będziecie oglądać mej twarzy. [26] »Dlatego świadczę się wami w dniu dzisiejszym, żem nieskalany krwią niczyją w ogóle. [27] »Albowiem nie wahałem się głosić wam wszelkiej woli Bożej. [28] »Miejcie więc pieczę o siebie samych i o całą owczarnię, nad którą was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście kierowali Kościołem Bożym, własną jego krwią nabytym. [29] »Wiem ci ja, że po moim odejściu, wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając owczarni. [30] »A nawet pomiędzy wami samymi znajdą się ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów. [31] »Dlatego czuwajcie, pamiętajcie, żem przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawał wśród łez napominać każdego z was. [32] »A teraz polecam was Bogu i słowu łaski jego, który ma moc zbudować i dać dziedzictwo wszystkim uświęconym. [33] »Srebra ani złota, ani szaty niczyjej nie pożądałem. [34] »Sami wiecie, że na to, co potrzeba było mnie i tym, którzy ze mną są, pracowały te ręce. [35] »We wszystkim okazałem wam, że tak pracując, należy wspierać słabych i pamiętać na słowa Pana Jezusa, jak sam powiedział: Szczęśliwsza to rzecz – dawać, aniżeli brać. [36] »A to powiedziawszy, padł na kolana i modlił się z nimi wszystkimi. [37] »A wszyscy wybuchli płaczem wielkim i rzucając się Pawłowi na szyję, całowali go. [38] »Najbardziej zasmucały ich słowa jego, że już nigdy twarzy jego oglądać nie będą. I odprowadzili go do okrętu. 
«  Dzieje Apostolskie 19 Dzieje Apostolskie 20 Dzieje Apostolskie 21  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pismo Święte Nowego Testamentu,wstęp, nowy przekład z języka greckiego, komentarz przez ks. Eugeniusza Dąbrowskiego - doktora świętej teologii; doktora nauk biblijnych. Księgarnia św. Wojciecha. Poznań Warszawa Lublin. Wydanie pierwsze. 858 s. : il., mapy ; 16 cm. Druk: Bydgoszcz : Druk. RSW "Prasa". Druk ukończono we październiku 1961 r. Tekst zamieszczony za zgodą Wydawnictwa Święty Wojciech [zgoda z dn. 2017.03.17]. Opracowanie tekstu: BibliePolskie.pl