Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Niosąc w sobie mglisty zarys dóbr przyszłych, a nie sam obraz rzeczy, Zakon nie może nigdy przywieść do celu tych, którzy przystępują co roku z tymi samymi ofiarami nieustannie składanymi.
[2] »Bo czyż nie przestaliby ich składać, skoro ofiarnicy, raz oczyszczeni, nie poczuwaliby się w sumieniu do żadnego grzechu?
[3] »Tymczasem corocznie wznawiano w nich wspomnienie grzechów.
[4] »Niepodobna bowiem, aby krew wołów i kozłów mogła zgładzić grzechy.
[5] »Toteż przychodząc na świat mówi:
Nie chciałeś ofiary i daru, aleś mi troskliwie przysposobił ciało. [6] »W całopaleniach i (ofiarach) za grzech nie upodobałeś sobie. [7] »Wtedy rzekłem: Oto przybywam (jak napisano o mnie w zwoju księgi), abym wypełnił, o Boże, wolę twoją. [8] »Powiedziawszy wyżej: „Nie chciałeś ofiar i darów, i całopaleń, ani (ofiar) za grzech, ani też nie znajdowałeś w nich upodobania” – a są to ofiary składane według Prawa, –
[9] »potem oznajmia: „Oto przybyłem, aby wypełnić wolę twoją”. – Znosi (więc) pierwsze, aby ustanowić drugie.
[10] »Mocą tej woli zostaliśmy uświęceni ofiarą ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.
[11] »Bo, podczas gdy każdy kapłan staje codziennie do służby ołtarza, składając zwykle te same ofiary, które nie mogą nigdy zgładzić grzechu,
[12] »ten, złożywszy jedyną ofiarę za grzechy, zasiadł już na zawsze na prawicy Bożej,
[13] »oczekując, aż nieprzyjaciele jego legną jako podnóżek stóp jego.
[14] »Albowiem poświęcając ich jedną ofiarą, doskonałymi uczynił na wieki.
[15] »Stwierdza to nam i Duch Święty.
[16] »Powiedział bowiem:
Oto jest przymierze, które po onych dniach zawrę z nimi, mówi Pan: Prawami moimi wypełnię ich serca i na umysłach ich wypiszę je. [17] »A grzechów i nieprawości ich pamiętać już nie będę. [18] »A gdzie jest odpuszczenie grzechów, tam nie ma już za grzech ofiary.
[19] »Mając tedy, bracia, przez krew Jezusa zapewnione wejście do świątyni,
[20] »do której zapoczątkował on drogę nową i żywą przez zasłonę, tj. przez ciało swoje
[21] »i (
mając) tak wielkiego kapłana nad domem Bożym,
[22] »przystąpmy (do niego) szczerym sercem, z pełną wiarą, obmywszy serce ze skaz sumienia i obmyci na ciele wodą czystą.
[23] »Trwajmy niezachwianie przy wyznaniu nadziei (bo wierny jest ten, który obiecał)
[24] »i przypatrujmy się jedni drugim dla pobudzania siebie nawzajem do miłości i dobrych uczynków.
[25] »Nie opuszczajmy wspólnych zebrań naszych, jak to niektórzy czynić zwykli, ale dodawajmy sobie otuchy tym bardziej, im lepiej widzicie, że zbliża się dzień.
[26] »Bo dla rozmyślnie grzeszących, kiedy mają znajomość prawdy, już nie ma ofiary za grzech,
[27] »ale straszne oczekiwanie sądu i potęga ognia, który pożre wrogów.
[28] »Kto przekracza Prawo Mojżeszowe, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie świadectwa dwóch albo trzech.
[29] »O ileż, myślicie, sroższą ściągnie na siebie karę, kto zdepcze Syna Bożego, skala krew przymierza, przez którą uświęcony był, i duchem łaski wzgardzi?
[30] »Bo wiemy, kto powiedział:
Moją jest pomsta i ja odpłacę oraz:
Pan będzie sądził lud swój. [31] »Straszna to rzecz wpaść w ręce Boga żywego.
[32] »Przypomnijcie sobie dni dawniejsze, w których po swym oświeceniu przetrwaliście udręki w wielkiej walce,
[33] »wtedy, kiedy byliście widowiskiem wskutek zniewag i udręk, i wtedy, gdy staliście się uczestnikami tych, co tego doświadczyli.
[34] »Albowiem cierpieliście wspólnie z uwięzionymi i nawet zrabowanie własnego mienia przyjęliście z weselem, wiedząc, że posiadacie bogactwa lepsze i trwalsze.
[35] »Nie traćcie więc otuchy waszej, która ma wielką zapłatę.
[36] »Potrzeba wam tylko cierpliwości, abyście wypełniwszy wolę Bożą, dostąpili obietnicy.
[37] »Bo już za chwilę, za chwilę niewielką przyjdzie, który ma nadejść, i nie będzie zwlekał. [38] »A sprawiedliwy mój z wiary żyć będzie. Lecz kto się cofnie, nie będzie się podobał duszy mojej. [39] »Ale nam obce jest trwożliwe cofanie się – na zgubę; naszą drogą jest wiara – dla ocalenia duszy.