Teksty » Ks. Eugeniusz Dąbrowski - Nowy Testament z greckiego » Apokalipsa Jana » Rozdział 13
«  Apokalipsa Jana 12 Apokalipsa Jana 13 Apokalipsa Jana 14  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »(12:18) I stanął na piasku morskim. (13:1) Wtedy ujrzałem bestię wychodzącą z morza, mającą dziesięć rogów i głów siedem, a na rogach jej dziesięć diademów, a na głowach jej słowa bluźnierstwa. [2] »A bestia, którą zobaczyłem, podobna była do rysia, nogi jej jak u niedźwiedzia, a paszcza jak paszcza lwa. I przekazał jej smok swoją siłę i swój tron i władzę wielką. [3] »I (widziałem, że) jedna z głów jej była śmiertelnie ranna, ale ta rana śmiertelna została uleczona. Cała ziemia w podziwie spoglądała na bestię. [4] »(Wszyscy) złożyli hołd smokowi, który dał władzę bestii, i pokłonił się bestii, mówiąc: Któż podobny do bestii i kto jest mocny na tyle, żeby stoczyć z nią walkę? [5] »I zezwolono jej wypowiadać bluźnierstwa i wyrazy pychy dając jej władzę działania na przeciąg czterdziestu dwóch miesięcy. [6] »I poczęła rzucać bluźnierstwa przeciw Bogu, aby bluźnić imieniu i przybytkowi jego, oraz wszystkim, którzy mieszkają na niebie. [7] »I dozwolono jej toczyć walkę ze świętymi i zwyciężać ich, i dano jej władzę nad wszelkim pokoleniem i ludem, językiem i narodem. [8] »I będą składali jej pokłon wszyscy mieszkańcy ziemi, których imię od stworzenia świata nie jest zapisane w księdze żywota Baranka zabitego. [9] »Jeśli kto ma ucho, niech słucha. [10] »Kto przeznaczony jest do niewoli – do niewoli idzie. Jeśli ktoś mieczem zabijać będzie, od miecza ma zginąć. W tym jest przetrwanie i wiara świętych. [11] »I ujrzałem inną bestię wychodzącą z ziemi, a miała dwa rogi podobne do (rogów) Baranka i mówiła jak smok. [12] »I używała całej władzy bestii pierwszej w jej obecności i nakłaniała ziemię z jej mieszkańcami do oddawania czci bestii pierwszej, której rana śmiertelna została uleczona. [13] »I dokonywała wielkich dziwów, tak że sprowadzała nawet ogień z nieba na ziemię w obecności ludzi. [14] »I zwodziła mieszkańców ziemi przez znaki, które dozwolono jej czynić w obecności bestii, wzywając mieszkańców ziemi, aby wystawili posąg bestii ranionej mieczem, a jednak żywej. [15] »Dozwolono jej, aby ożywiła posąg bestii, tak aby posąg bestii mógł przemówić i aby sprawił, że zabici będą wszyscy, którzy nie złożą czci posągowi bestii. [16] »I (oto) sprawia, że wszyscy, mali i wielcy, bogaci i ubodzy, wolni i niewolnicy, otrzymują znamię na prawej ręce albo też na czole. [17] »Aby nikt nie mógł kupować albo sprzedawać jak tylko ten, kto ma – jako znamię – imię bestii albo liczbę imienia jej. [18] »Tu jest mądrość. Kto ma rozum, niech wskaże liczbę bestii. Bo jest to liczba człowieka. A liczba jego sześćset sześćdziesiąt i sześć. 
«  Apokalipsa Jana 12 Apokalipsa Jana 13 Apokalipsa Jana 14  »


 Opis prezentowanego tekstu: Pismo Święte Nowego Testamentu,wstęp, nowy przekład z języka greckiego, komentarz przez ks. Eugeniusza Dąbrowskiego - doktora świętej teologii; doktora nauk biblijnych. Księgarnia św. Wojciecha. Poznań Warszawa Lublin. Wydanie pierwsze. 858 s. : il., mapy ; 16 cm. Druk: Bydgoszcz : Druk. RSW "Prasa". Druk ukończono we październiku 1961 r. Tekst zamieszczony za zgodą Wydawnictwa Święty Wojciech [zgoda z dn. 2017.03.17]. Opracowanie tekstu: BibliePolskie.pl