Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Onej że godziny, przyszli do Jezusa uczniowie, mówiąc: Kto i większym jest w królestwie niebieskiem?
[2] »A Jezus wezwawszy dziecięcia, postawił w pośrodku ich.
[3] »I rzekł: Zaprawdę powiadam wam; jeśli się nie nawrócicie, i nie staniecie się jako małe dziatki, nie wnidziecie do królestwa niebieskiego.
[4] »Kto się tedy uniży jako to dzieciątko, tenci jest większy w królestwie niebieskiem.
[5] »A ktoby przyjął jedno dzieciątko takowe w imię moje, mnie przyjmuje.
[6] »A ktoby zaś zgorszył jednego z tych to małych, którzy we mnie wierzą, lepiejby mu było, aby zawieszono kamień młyński u szyje jego, i zatopiono go w głębokości morskiej.
[7] »Biada światu dla zgorszenia. Albowiem musząć przyjść zgorszenia: a wszakże biada człowiekowi onemu, przez którego zgorszenie przychodzi.
[8] »A jeśli ręka twoja, albo noga twoja, gorszy cię: odetnij ją i zarzuć od siebie. Lepiejci tobie ułomnym albo chromym wniść do żywota, niźli mając dwie ręce albo dwie nodze, być wrzuconym w ogień wieczny.
[9] »A jeśli oko twoje gorszy cię, wyłup je, i zarzuć od siebie. Lepiejci tobie jednookim wniść do żywota, niźli dwie oczy mając, być wrzuconym do piekła ognistego.
[10] »Patrzcież, abyście nie wzgardzali jednego z tych tu małych. Albowiemci wam powiadam, iż Aniołowie ich w niebiesiech zawsze widzą oblicze Ojca mego, który jest w niebiesiech.
[11] »Bo Syn człowieczy przyszedł, aby zbawił to, co było zginęło.
[12] »Co się wam zda? Jeśliby kto miał sto owiec, a zabłądziłaby jedna z nich: azaż opuściwszy dziewięćdziesiąt i dziewięć na górach, nie idzie szukać onej, która zabłądziła.
[13] »A jeśli mu się przyda naleść ją: zaprawdę powiadam wam, że się z niej więcej weseli, niż z onych dziewięcidziesiąt i dziewięć, które nie błądziły.
[14] »Takci nie jest wola przed Ojcem waszym w Niebiesiech, aby zginął jeden z tych najmniejszych.
[15] »A jeśliby zgrzeszył przeciwko tobie brat twój, idź, a karz go między tobą i onym samym. Jeśli cię usłucha, zyskałeś brata twego.
[16] »Ale jeśli cię nie usłucha: weźmij z sobą jeszcze jednego albo dwu, aby w uściech dwu albo trzech świadków stanęło każde słowo.
[17] »A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz Kościołowi: A jeśliby Kościoła nie usłuchał: niechci będzie jako poganin i celnik.
[18] »Zaprawdę powiadam wam: Cobyściekolwiek związali na ziemi, będzie związane w Niebie: a cobyście rozwiązali na ziemi, będzie rozwiązano i w Niebie.
[19] »Zasie powiadam wam: iż gdyby się z was dwa zezwolili na ziemi, o wszelką rzecz którąby prosili, stanie się im od Ojca mego, który jest w Niebiesiech.
[20] »Albowiem gdzie są dwaj albo trzej zgromadzeni w Imię moje, tamem jest w pośrodku ich.
[21] »Tedy Piotr przystąpiwszy do niego, rzekł: Panie, ilekroć brat mój zgrzeszy przeciwko mnie, a mam mu odpuścić? iżali aż do siedmikroć?
[22] »Rzekł mu Jezus: Nie powiadam ci aż do siedmikroć: ale aż do siedmidziesiąt siedmikroć.
[23] »Dla tego przypodobano jest królestwo niebieskie człowiekowi królowi, który chciał kłaść liczbę z sługami swojemi.
[24] »A gdy począł liczbę kłaść, przywiedziono mu jednego, co był winien dziesięć tysięcy talentów.
[25] »A gdy on nie miał zkąd oddać, kazał go Pan jego zaprzedać, i żonę jego i dzieci, i wszystko co miał, i zapłacić.
[26] »A upadłszy sługa on, prosił go mówiąc: Miej cierpliwość nademną, a wszystko tobie oddam.
[27] »A Pan zlitowawszy się nad onym sługą, wypuścił go, i dług mu odpuścił.
[28] »Lecz sługa on wyszedłszy, nalazł jednego z tych, co z nim służyli, który mu był winien sto groszy: i pojmawszy go, dusił go mówiąc: Oddaj coś winien.
[29] »A upadłszy on towarzysz jego, prosił go mówiąc: Miej cierpliwość nademną, a oddam ci wszystko.
[30] »A on niechciał: ale szedłszy wrzucił go do więzienia, ażby oddał dług.
[31] »A ujrzawszy towarzysze jego co się działo, zasmucili się bardzo: i szedłszy oznajmili Panu swemu wszystko co się działo.
[32] »Tedy wezwawszy go Pan jego, rzekł mu: Sługo złośliwy, wszystek dług odpuściłem ci, iżeś mię prosił.
[33] »Iżali tedy i ty nie miałeś się zmiłować nad towarzyszem twoim, jakom się i ja zmiłował nad tobą?
[34] »I rozgniewawszy się Pan jego, podał go katom, ażeby zapłacił wszystek dług.
[35] »Takci i Ojciec mój niebieski uczyni wam, jeśli nie odpuścicie każdy bratu swemu z serc waszych.