Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Błogosław, duszo-moja, Pana; o-Panie, Boże-mój! wielkimeś bardzo;
Tyś, majestatem, i-wspaniałością, odziany.
[2] »On, okrywającym-się światłością, jak-szatą, rozsuwającym niebiosa, jakby-zasłonę.
[3] »Który,-zasklepiającym, w-wodach, wyższe-piętra-swoje; który-czyniącym obłoki, powozem-swoim; który-przechadzającym-się, na skrzydłach wiatru.
[4] »Czyniący, Aniołów-swych, wiatrami; sług-swoich, ogniem płónącym.
[5] »On-założył ziemię, na podstawach-jéj, aby-nie wzruszyła-się, nigdy, i-wiecznie.
[6] »Ty, przepaścią, jakby-odzieżą, nakryłeś-ją; ponad górami stanęły wody;
[7] »Lecz, od-zgromienia-Twego, uciekły;
one, od-głosu grzmotu-Twojego, pospieszały-w-trwodze.
[8] »Weszły-były,
na góry;
ale spadły, w-doliny, do miejsca tego, co założyłeś im.
[9] »Granicęś położył, aby-nie przekraczały, aby-nie wracały-się, do-przykrycia téj-ziemi.
[10] »Ten, wypuszczający-źródła, w-dolinach, między-górami płynące.
[11] »One-napawają wszelkie zwierzęta polne;
one-gaszą, osłów-dzikich, pragnienié.
[12] »Przy-nich, ptaki niebios, zatrzymują-się,
co, z-pomiędzy gałęzi, wydają
swój głos.
[13] »Skraplający góry, z-wyższych-piątr-swoich,
tak, że, od-owocu dziéł-Twych,
o Panie! nasyca-się, ta-ziemia.
[14] »Każący-wyrastać trawie, dla-bydła, i-zielu, dla-użytku ludzi, ku-wydobywaniu chleba z téj-ziemi.
[15] »On, nawet-winem rozwesela umysł człowieka, z-przydaniem-blasku twarzy
jego, od-oleju; a-chlebem, sercé człowieka pokrzepia.
[16] »Nasycają-się drzewa Pana; cedry Libanu, które zasadził.
[17] »Przetoż tam ptaki się-gniezdzą; bocian,
na jodłach,
miéwa domek-swój.
[18] »Góry wysokie, kozom-dzikim,
a, skały,
są przytułkiem krolikom.
[19] »Utworzył księżyc, dla-oznaczenia-czasu; słońcé zna zachód-swój.
[20] »Ty-robisz ciemność, więc-staje-się noc; w-niéj, porusza-się wszelki zwiérz leśny.
[21] »Te-lwięta, ryczące za-łupem, i-za-żądaniem, od-Boga, pokarmu-swojego.
[22] »Wznidzieli słońcé,
one-zbiérają-się, i-w łożyskach-swoich, spokojnie-leżą.
[23] »Tedy, wychodzi człowiek, do-czynności-swéj, i-do-pracy-swojéj, aż-do wieczora.
[24] »Jakże mnogiemi dziéła-Twe, o-Panie! wszystkieś, z-mądrością, przyrządził; napełniona, ta-ziemia, bogactwami-Twemi.
[25] »Owo, to-morzé, wielkié, i-rozszerzoné odnogami; tamć gada-pełzającego, aż-bez liku, zwierząt małych, równie-jak wielkich.
[26] »Tam okręty pływają; krokodyl ów,
któregoś stworzył, dla-igrania w-niém.
[27] »Wszystkie na-Ciebie czekają, co-do-wydawania pokarmu-ich, w-czasie-swoim.
[28] »Dawaszli im?
one-zbiérają; otworzyszli rękę-Twę?
one-nasycają-się dobrém.
[29] »Ukryjeszli obliczé-Twé?
one-zatrważają-się; zabierzeszli dech-ich?
one-gasną, i-do pyłu-swego wracają.
[30] »Ześleszli ducha-Twego?
one-stwarzają-się, i-odnawiasz zewnętrzny-widok ziemi.
[31] »Niech-będzie chwała Pana, na-wieki; niech-się-rozraduje Pan, w-dziéłach-swoich.
[32] »Ten,-spoglądający na-ziemię, a-
ona-drży;
Ten,-uderzający w-góry, a-
one-się-dymią.
[33] »Będę-śpiéwał Panu, za-życia-mojego; będę-na-strunach-grał Bogu-mojemu, za-istnienia-mego.
[34] »Będzie-miłém dlań, rozmyślanié-mojé; ja,
ja-się-rozraduję w-Panu.
[35] »Niech-znikną grzésznicy z téj-ziemi, a bezbożnych, niech już nie-
będzie-ich. Błogosław, duszo-moja, tego Pana Halelu-Ja.
(Chwalcie-Pana)