Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »A gdy się przybliżali do Jeruzalem i przyszli do Bethfage u góry Oliwnej, wtedy Jezus posłał dwóch uczniów,
[2] »mówiąc im: Idźcie do miasteczka, które jest naprzeciwko was i natychmiast znajdziecie oślicę uwiązaną i oślę z nią. Odwiążcie i przywiedźcie Mi.
[3] »A jeśliby wam kto co rzekł, powiedzcie, że Pan ich potrzebuje, a zaraz je puści.
[4] »A to wszystko się stało, aby się wypełniło co jest powiedziane przez proroka mówiącego:
[5] »Powiedzcie córce Syońskiej: Oto Król twój idzie dla ciebie cichy, siedzący na oślicy i na oślęciu, synu podjarzemnej.
[6] »Poszedłszy tedy uczniowie, uczynili jako im rozkazał Jezus,
[7] »i przywiedli oślicę i oślę, i włożyli na nie odzienia swoje, i Jego wsadzili na nie.
[8] »A rzesza bardzo wielka słali szaty swoje na drodze, a drudzy obcinali gałązki z drzew i na drodze słali;
[9] »a rzesze, które poprzedzały i które pozad szły, wolały mówiąc: Hosanna Synowi Dawidowemu, błogosławiony Który idzie w Imię Pańskie, hosanna na wysokościach.
[10] »A gdy wstąpił do Jeruzalem, wzruszyło się całe miasto, mówiąc: Któż to jest?
[11] »A lud mówił: To jest Jezus, Prorok z Nazareth Galilejskiego.
[12] »I wszedł Jezus do Kościoła Bożego i wyrzuca wszystkich sprzedających i kupujących w Kościele; i stoły bankierów i stolice sprzedających gołębie poprzewracał,
[13] »i rzekł im: Napisane jest: Dom Mój domem modlitwy nazwany będzie, a wyście go uczynili jaskinią zbójców.
[14] »I przystąpili do Niego ślepi i chromi w Kościele, i uzdrowił ich.
[15] »A widząc książęta kapłańscy i nauczyciele Zakonni cuda, które czynił, i dzieci wołające w Kościele i mówiące: Hosanna Synowi Dawidowemu, – rozgniewali się
[16] »i rzekli Mu: Słyszysz, co te mówią? A Jezus rzekł im: I owszem. Nie czytaliście nigdy, że z ust niemowlątek i ssących doskonałą uczyniłeś chwałę?
[17] »I opuściwszy ich, wyszedł precz z miasta do Bethanii i tam został.
[18] »A rano wracając do miasta, łaknął.
[19] »I ujrzawszy jedno figowe drzewo przy drodze, przyszedł do niego i nie znalazł nic na niem, jedno same liście, i rzekł mu: Niechaj się już nigdy z ciebie owoc nie rodzi na wieki. I uschła zaraz figa.
[20] »A ujrzawszy to uczniowie dziwili się, mówiąc: Jakim sposobem natychmiast uschła?
[21] »A odpowiadając Jezus, rzekł im: Zaprawdę, powiadam wam, jeślibyście mieli wiarę i nie wątpilibyście, to nietylko z drzewem figowem to uczynicie, ale też gdybyście tej górze rzekli: podnieś się i rzuć się w morze, – stanie się.
[22] »I wszystko o cokolwiekbyście prosili w modlitwie wierząc, to otrzymacie.
[23] »A gdy przyszedł do Kościoła, przystąpili do Niego, gdy nauczał, książęta kapłańscy i starsi ludu, mówiąc: Jaką władzą to czynisz i kto ci dał tę władzę?
[24] »A odpowiadając Jezus, rzekł im: Spytam i Ja was o jedno słowo, które jeśli Mi powiecie, to i Ja wam powiem, jaką władzą to czynię.
[25] »Chrzest Janów skąd był: z Nieba czy z ludzi? A oni rozważali między sobą, mówiąc: Jeśli powiemy: z Nieba, to rzecze nam: Czemużeście tedy nie uwierzyli mu?
[26] »A jeśli powiemy: z ludzi, – boimy się rzeszy. Wszyscy bowiem mieli Jana za proroka.
[27] »I odpowiadając Jezusowi, rzekli: Nie wiemy. Rzekł im też i On: Ani też i Ja wam nie powiem, jaką władzą to czynię.
[28] »A co się wam zdaje (o tem): Niektóry człowiek miał dwóch synów, i przystąpiwszy do pierwszego, rzekł: Synu, idź dzisiaj i rób w winnicy mojej.
[29] »A on odpowiadając, rzekł: Nie chcę. Ale potem żalem wzruszony, poszedł.
[30] »I przystąpiwszy do drugiego, rzekł podobnie. A on odpowiadając, rzekł: Idę, Panie. A nie poszedł.
[31] »Któryż z tych dwóch uczynił wolę ojcowską? Rzekli Mu: Pierwszy. Rzekł im Jezus: Zaprawdę, powiadam wam, że celnicy i wszetecznice uprzedzą was do Królestwa Bożego.
[32] »Albowiem przyszedł do was Jan drogą sprawiedliwości, i nie uwierzyliście mu; a celnicy i wszetecznice uwierzyli mu; a wy widząc to, nawet i potem nie mieliście żalu, abyście mu uwierzyli.
[33] »Drugiej przypowieści słuchajcie: Był człowiek gospodarz, który nasadził winnicę i płotem ją ogrodził, i wykopał w niej prasę, i zbudował wieżę, i najął ją winogrodnikom, i odjechał daleko.
[34] »A gdy się przybliżył czas owoców, posłał sług swoich do winogrodników, aby odebrali owoce jego.
[35] »A winogrodnicy pojmawszy sług jego, jednego pobili, drugiego zabili, a innego ukamienowali.
[36] »Znowu posłał inszych sług więcej niźli wpierw, i tak samo im uczynili.
[37] »A naostatek posłał do nich syna swego, mówiąc: Uszanują syna mojego.
[38] »Ale winogrodnicy ujrzawszy syna, mówili między sobą: Ten jest dziedzic, pójdźcie zabijmy go i będziemy mieć dziedzictwo jego.
[39] »I pojmawszy go, wyrzucili z winnicy i zabili.
[40] »Gdy tedy przyjdzie pan winnicy, co uczyni onym winogrodnikom?
[41] »Rzekli mu: Złoczyńców tych złą śmiercią potraci, a winnicę swą wynajmie inszym winogrodnikom, którzyby mu oddawali owoc w czasach swoich.
[42] »Rzekł im Jezus: Nie czytaliście nigdy w Pismach: Kamień, który odrzucili budujący, ten stał się głową węgła? Od Pana się to stało i dziwne jest w oczach naszych?
[43] »Przeto powiadam wam, że będzie odjęte od was Królestwo Boże i będzie dane narodowi czyniącemu owoc jego.
[44] »A kto upadnie na ten Kamień, będzie skruszony; a na kogoby On upadł, tego zetrze.
[45] »A usłyszawszy książęta kapłańscy i Faryzeusze przypowieści Jego, poznali, że o nich mówił.
[46] »A szukając (sposobności, aby) Go pojmać, bali się rzesz, ponieważ Go za proroka miały.