Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »Było potem święto Żydowskie, i wstąpił Jezus do Jeruzalem.
[2] »A jest w Jeruzalem przy Owczej bramie sadzawka, którą po Żydowsku zowią Bethesda, która miała pięć krużganków.
[3] »W tych leżało wielkie mnóstwo niemocnych, ślepych, chromych, wyschłych, oczekując wzruszenia wody.
[4] »Albowiem Anioł Pański zstępował co pewien czas do sadzawki, i wzruszała się woda. A kto najpierwszy wstąpił do sadzawki po wzruszeniu wody, bywał uzdrowiony od wszelkiej choroby, jakąkolwiek był zdjęty.
[5] »I był tam jeden człowiek, który leżał trzydzieści i osiem lat w niemocy swojej.
[6] »Tego gdy ujrzał Jezus leżącego, i poznał, że przez niemały czas był chory, rzekł do niego: Chcesz być zdrów?
[7] »Odpowiedział Mu on chory: Panie, nie mam człowieka, któryby mię, gdy się wzruszy woda, wpuścił do sadzawki; bo gdy ja idę, inny przede mną wstępuje.
[8] »Rzekł mu Jezus: Wstań, weźmij łoże swoje i chodź.
[9] »I natychmiast stał się zdrowym on człowiek, i wziąwszy łoże swoje, chodził. A był w on dzień Szabat.
[10] »Mówili tedy Żydzi onemu, który się stał zdrowym: Szabat dziś jest, nie godzi ci się nosić łoża twego.
[11] »Odpowiedział im: Ten, Który mię zdrowym uczynił, rzekł mi: Weźmij łoże swoje i chodź.
[12] »Pytali go tedy: Który to jest człowiek, co ci powiedział: Weźmij łoże swoje i chodź?
[13] »Ale ten, który się stał zdrowym, nie wiedział, ktoby był. Albowiem Jezus odszedł był od tłuszczy, która była na tem miejscu.
[14] »Potem znalazł go Jezus w Kościele i rzekł mu: Otoś się stał zdrowym, już więcej nie grzesz, aby ci się co gorszego nie zdarzyło.
[15] »Odszedł on człowiek i oznajmił Żydom, że to był Jezus, Który go zdrowym uczynił.
[16] »Dlatego Żydzi prześladowali Jezusa, że te rzeczy czynił w Szabat.
[17] »A Jezus im odpowiedział: Ojciec Mój aż dotąd działa i Ja działam.
[18] »Dlatego też tem więcej szukali Żydzi, jakoby Go zabili, za to że nietylko rozwiązywał Szabat, ale że też i Boga nazywał Ojcem Swoim, czyniąc się równym Bogu.
[19] »Odpowiedział tedy Jezus i rzekł im: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie może Syn Sam od Siebie nic czynić, jedno coby widział, że Ojciec czyni. Bo cobykolwiek On uczynił, to także i Syn czyni.
[20] »Albowiem Ojciec miłuje Syna i wszystko Mu ukazuje, cokolwiek Sam czyni. I większe Mu niż te, ukaże uczynki, abyście się wy dziwili.
[21] »Bo jako Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak też i Syn, których chce, ożywia.
[22] »Albowiem Ojciec nie sądzi nikogo, ale wszystek sąd dał Synowi,
[23] »aby wszyscy czcili Syna tak jako czczą Ojca. Kto nie czci Syna, nie czci i Ojca, Który Go posłał.
[24] »Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, że kto słowa Mego słucha i wierzy Temu, Który Mię posłał, ma żywot wieczny i nie pójdzie na sąd, ale przejdzie ze śmierci do żywota.
[25] »Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, że przychodzi godzina i teraz jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego; a którzy usłyszą, ożyją.
[26] »Albowiem jako Ojciec ma żywot Sam w Sobie, tak też dał i Synowi, aby miał żywot w Samym Sobie;
[27] »i dał Mu też moc czynić sąd, ponieważ jest Synem Człowieczym.
[28] »Nie dziwujcie się temu, bo przychodzi godzina, w którą wszyscy, co są grobach, usłyszą głos Syna Bożego;
[29] »i pójdą ci, którzy dobrze czynili, na zmartwychwstanie żywota; a ci, którzy źle czynili, na zmartwychwstanie sądu.
[30] »Nie mogę Ja Sam od Siebie nic czynić. Jako słyszę, tak sądzę, i sąd Mój sprawiedliwy jest. Bo nie szukam woli Swojej, ale woli Tego, Który Mię posłał.
[31] »Jeśli Ja świadectwo daję Sam o Sobie, świadectwo Moje nie jest prawdziwe.
[32] »Jest Kto inny, co świadectwo wydaje o Mnie, i wiem, że prawdziwe jest świadectwo Jego, które wydaje o Mnie.
[33] »Wyście posłali do Jana, który świadectwo wydał o prawdzie.
[34] »Ale Ja nie od człowieka biorę świadectwo; a mówię to, abyście wy byli zbawieni.
[35] »On był świecą gorejącą i świecącą, a wy na godzinę chcieliście się poradować w światłości jego.
[36] »Lecz Ja mam świadectwo większe niż Janowe. Albowiem uczynki, które Mi dał Ojciec, abym je wykonał, same te uczynki, które Ja czynię, świadczą o Mnie, że Mię Ojciec posłał.
[37] »I tenże Ojciec, Który Mię posłał, On Sam świadectwo wydał o Mnie. Ale wy aniście głosu Jego nigdy nie słyszeli, aniście Osoby Jego nie widzieli,
[38] »i słowa też Jego nie macie w sobie przechowanego, ponieważ nie wierzycie Temu, Którego On posłał.
[39] »Rozbierajcie Pisma, bo rozumiecie że w nich żywot wieczny macie: i one też są, które świadectwo wydają o Mnie.
[40] »Ale wy nie chcecie przyjść do Mnie, abyście żywot mieli.
[41] »Ja pochwały od ludzi nie biorę,
[42] »alem was poznał, że miłości Bożej nie macie w sobie.
[43] »Jam przyszedł w Imię Ojca Mojego, a nie przyjmujecie Mię. Jeśli przyjdzie kto inny w imię swoje, to onego przyjmiecie.
[44] »Jakoż wy możecie wierzyć, którzy chwałę jeden od drugiego bierzecie, a pochwały która od Samego Boga jest, nie szukacie?
[45] »Nie mniemajcie, żebym Ja miał na was skarżyć przed Ojcem. Jest, który na was skarży, Mojżesz, w którym wy nadzieję macie.
[46] »Albowiem gdybyście Mojżeszowi wierzyli, snaćbyście i Mnie wierzyli, boć on o Mnie pisał.
[47] »Ale jeśli Pismu jego nie wierzycie, to jakoż słowom Moim wierzyć będziecie?