Teksty » Przekład Mariawitów - Nowy Testament » Dzieje Apostolskie » Rozdział 4
«  Dzieje Apostolskie 3 Dzieje Apostolskie 4 Dzieje Apostolskie 5  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A gdy tak mówili do ludu, przyszli kapłani i przełożeni straży Kościelnej i Saduceusze, [2] »bolejąc nad tem, że nauczali lud i że opowiadali zmartwychwstanie w Jezusie. [3] »I położywszy na nich ręce swe, wsadzili ich do ciemnicy aż do jutra, bo już był wieczór. [4] »A wielu z tych, którzy słyszeli mowę (Piotra), uwierzyli, a była ich liczba mężów około pięciu tysięcy. [5] »I stało się nazajutrz, że zebrali się książęta ludu, i starsi i nauczyciele Zakonni w Jeruzalem [6] »z Annaszem, najwyższym kapłanem, i Kajfaszem, i Janem, i Aleksandrem, i co ich jedno było z rodu kapłańskiego. [7] »A stawiwszy ich pośród siebie, pytali: Czyją mocą, albo w którem imieniu uczyniliście wy to? [8] »Wtedy Piotr, napełniony Duchem Świętym, rzekł do nich: Książęta ludu i starsi Izraelscy, słuchajcie. [9] »Ponieważ dziś nas pociągają do sądu za dobrodziejstwo uczynione człowiekowi choremu i pytają nas, jakimby sposobem ten się stał zdrowym, [10] »tedy niech wam będzie to wszystkim wiadome i całemu ludowi Izraelskiemu, że w Imię Jezusa Chrystusa Nazareńskicgo, Któregoście wy ukrzyżowali, Którego Bóg wskrzesił od umarłych, przez Niego to ten człowiek stoi zdrów przed wami. [11] »Ten jest Kamień, Który wzgardzony jest od was budujących, a Który się stał głową węgłową [12] »i niema w żadnym innym zbawienia. Albowiem nie jest żadne inne imię pod niebem, dane ludziom, przez którebyśmy mieli być zbawieni. [13] »A widząc stałość Piotra i Jana, wiedząc, że to byli ludzie nieuczeni i prości, dziwili się i poznali, że bywali z Jezusem; [14] »widząc też człowieka przy nich stojącego, który był uzdrowiony, nie mogli im nic odeprzeć, [15] »ale kazali im ustąpić z Sanhedrynu i naradzali się między sobą, [16] »mówiąc: Co uczynimy tym ludziom? ponieważ jednak jawny znak stał się przez nich wszystkim, którzy mieszkają w Jeruzalem: to jest jawna rzecz i zaprzeczyć jej nie możemy. [17] »Ale żeby się to więcej nie rozgłaszało między ludźmi, zagroźmy im, aby więcej nie mówili o tem imieniu żadnemu człowiekowi. [18] »I przyzwawszy ich, przykazali im, aby żadnym sposobem nie mówili ani nie uczyli w Imieniu Jezusowem. [19] »Ale Piotr i Jan odpowiadając rzekli do nich: Sprawiedliwali jest rzecz przed Obliczem Boskiem, was raczej słuchać niźli Boga, osądźcie. [20] »Albowiem nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli. [21] »A oni grożąc im, wypuścili ich, nie znajdując sposobu, jakoby ich mogli skarać, dla ludu, bo wszyscy wielbili Boga z powodu tego, co się było stało, [22] »gdyż miał już więcej niż czterdzieści lat on człowiek, na którym się był stał ten cud uzdrowienia. [23] »A gdy ich wypuszczono, przyszli do swoich i opowiedzieli im, cokolwiek mówili im książęta kapłańscy i starsi. [24] »A usłyszawszy to, wszyscy jednomyślnie podnieśli głos do Boga i rzekli: Panie, Ty, Któryś uczynił niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, [25] »Któryś Duchem Świętym przez usta ojca naszego Dawida, sługi Twego, mówił: Czemu się wzburzyły narody i ludzie myśleli próżne rzeczy? [26] »Stanęli królowie ziemscy i książęta zeszli się społem przeciw Panu i przeciw Chrystusowi Jego. [27] »– Bo zaprawdę zeszli się w tem mieście przeciwko Świętemu Dziecięciu Twemu Jezusowi, Któregoś pomazał, Herod i Poncki Piłat z poganami i z ludźmi Izraelskimi, [28] »aby uczynili to, co ręka Twoja i rada Twoja postanowiła, żeby się stało. [29] »A teraz, Panie, obacz na groźby ich i daj sługom Twoim z wszelką ufnością opowiadać słowo Twoje, [30] »a Sam wyciągaj rękę Swoją na uzdrawiania, aby się działy znaki i cuda przez Imię Świętego Syna Twojego, Jezusa. [31] »A gdy się modlili, wzruszyło się miejsce, na którem byli zgromadzeni, i wszyscy byli napełnieni Duchem Świętym i mówili słowo Boże śmiele. [32] »A onego mnóstwa tych, którzy wierzyli, było serce jedno i dusza jedna, i żaden z nich nie nazywał tego, co miał, swojem, ale wszystko mieli wspólnie. [33] »A Apostołowie z wielką mocą wydawali świadectwo o zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa, Pana naszego; i łaska wielka była w nich wszystkich, [34] »bo nie było nikogo między nimi cierpiącego niedostatek, albowiem wszyscy, ilu ich jedno było, którzy mieli role albo domy, sprzedawali je [35] »i przynosili pieniądze, za które je sprzedawali, i kładli u nóg Apostołów, i rozdzielano je każdemu, ile komu było potrzeba. [36] »A Józef, który nazwany był przez Apostołów Barnabaszem (co się wykłada: syn pocieszenia), Lewita, z Cypru rodem, [37] »mając rolę, sprzedał ją, i przyniósł pieniądze i położył u nóg Apostołów. 
«  Dzieje Apostolskie 3 Dzieje Apostolskie 4 Dzieje Apostolskie 5  »


 Źródło tekstu: Polona - Skany Nowego Testamentu z 1921 rokuOpis prezentowanego tekstu: "Nowy Testament po polsku, czyli święta Pana Naszego Jezusa Chrystusa Ewangelia, tł. bp. Jan M. Michał Kowalski, Płock 1921". Tłumaczenie z łacińskiej Wulgaty z uwzględnieniem tekstu greckiego. Pierwsze wydanie Pisma św. Nowego Testamentu, przetłumaczone przez bpa Kowalskiego. Do tekstu Nowego Testamentu wprowadzono poprawki wymienione na końcu wydania drukowanego/skanów. Opracowanie tekstu i przygotowanie modułu: BibliePolskie.pl w roku 100-tnej rocznicy wydania.